“Met grote belangstelling heb ik het artikel gelezen over ‘Het wonder der schepping’.
Dit geeft mij aanleiding om te schrijven. Om met de deur in huis te vallen: het boek van prof. Van Dithfurth, Der Geist fiel nicht vom Himmel (over de evolutie-geschiedenis van onze hersenen) is door God gebruikt om van mij, een verstokte evolutionist, en doorgefourneerde spotter – vooral tegen het christelijk geloof – in een handomdraai een overtuigd christen te maken. Hoe groot is onze God! Deze man heeft zelf niet eens ingezien dat hij zijn eigen evolutietheorie op de laatste bladzijde van zijn boek heeft weersproken en een zo logisch en sluitend bewijs voor het bestaan van God geleverd heeft, dat ik onmiddellijk naar God heb gevraagd. En omdat Hij mij letterlijk geantwoord heeft, kwam ik in mijn woonvertrek zonder enig menselijk toedoen tot bekering.
Een en ander is als volgt in zijn werk gegaan: Mijn echtgenote had begin 1977 scheiding aangevraagd omdat ik haar ontrouw geworden was. Desondanks schonk zij mij met mijn 36e verjaardag het hier boven geciteerde boek van Hoimar von Dithfurth. Dit omdat ik sinds 1974 als gediplomeerd farmaceutisch referent in een farmaceutisch concern werkzaam was. Omdat de menselijke hersenen mij vanuit medisch standpunt zeer geïnteresseerd hebben, las ik het boek snel door. Op de allerlaatste bladzijde beweerde Von Dithfurth het volgende:
Evenals de ogen het bestaan van de zon bewijzen, de vleugels van een vogel de lucht, en benen een bewijs voor het bestaan van de grond, bewijzen onze hersenen het bestaan van een van het stoffelijk gebied onafhankelijke dimensie van de geest, omdat de geest er vóór de hersenen was en wij mensen om zo te zeggen dwaas zouden zijn als wij zouden geloven dat het universum het zonder geest heeft moeten stellen, alsof de geest pas met ons het universum binnengekomen zou zijn.
Deze uitspraak heeft mij zo gefascineerd, dat ik mij nog meer voorbeelden voor de geest gehaald heb, namelijk dat de nieren als filterorganen het bestaan van water resp. vloeistoffen bewijzen, evenals de longen het bestaan van lucht of gas en de lever de aanwezigheid van chemische elementen, daar de lever in feite een kleine, zeer productieve chemische fabriek is. Vooral echter moesten al deze dingen, dus licht, lucht, water, chemie, vaste grond en vooral de geest er vóór de betreffende organen geweest zijn, daar het omgekeerd totaal onmogelijk en zinloos zou zijn. Wat zou een levend wezen hebben aan ogen als het nooit iets te zien kreeg, zoals bijvoorbeeld de grotsalamander, die namelijk geen ogen heeft, omdat hij constant in nachtelijk duister diep onder de grond in het water leeft. Zou de zon er niet zijn en wij desondanks zouden bestaan (wat dan natuurlijk niet mogelijk was), dan zouden wij alles hebben, alleen geen ogen, want die waren dan volkomen zinloos. Omdat dit alles volkomen logisch is, vroeg ik nu naar de Geest. Ik als persoon was toch slechts door mijn denken een persoon en kon slechts door mijn denken bewust zijn en bijv. liefde, droefheid, vreugde en ook haat gevoelen. Als dus de geest er vóór de hersenen, dus ook voor mijn hersenen geweest is, moest hij dus noodzakelijkerwijs een persoonlijk wezen zijn en daarmee de oorsprong niet alleen van
mijn persoon, maar van het gehele universum. Hij moest vóór alles de eigenschap van liefde, droefheid, vreugde en ook haat in eerste instantie kennen en vandaar was er maar één logisch antwoord voor mij, dwaze atheïst: er moest
een God zijn, Wiens geest groter was dan al het geschapene en Hij alleen was de Schepper ook van mijn eigen persoon. Ik was bij wijze van spreken een minikopie van mijn Schepper, dat was mij terstond duidelijk. Ik overlegde nu koortsachtig en stelde mij de volgende vragen: Als God mijn persoon gemaakt heeft en ik kan spreken en horen, moet het mogelijk zijn met HEM in contact te komen. HIJ moet als uitvinder en schepper van het spraakcentrum, van de oren
en de tong, ook zelf kunnen spreken en horen, ook dat is volkomen logisch.
(Destijds had ik nog geen weet van Psalm 94, waarin HIJ Zelf deze feiten bevestigt.) Ik wilde daar met alle geweld achterkomen. Ik was alleen thuis en ging op mijn knieën om Hem de verschuldigde eer te bewijzen wanneer ik HEM nu ging aanroepen. Ik sloot mijn ogen en hief mijn armen op als teken van totale capitulatie, zoals in een oorlog vijanden zich overgeven. Daarna zei ik vanuit heel mijn hart: “God, als U leeft, als U er werkelijk bent en mij geschapen hebt en als U mij misschien zelfs liefhebt, dan vraag ik U of U nu met mij wilt spreken.”
Onmiddellijk daarop zei een stem zeer duidelijk en op liefdevolle gezaghebbende toon tweemaal: »Lees de Bijbel!« … Veel van mijn vragen werden bij het lezen van de Bijbel beantwoord. Ik gaf de Here Jezus Christus mijn leven nadat ik Hem tevoren mijn zonden beleden had. Daarna begon er voor mij en mijn kleine gezin een volkomen nieuw leven. Ik vroeg mijn vrouw en mijn dochter onder tranen om vergeving en God herstelde en genas ons huwelijk en gezin. Inmiddels zijn wij ruim 35 jaar getrouwd. Sindsdien wandel ik met mijn Here en heb ik al veel met Hem beleefd en nog nooit één dag spijt gehad.”
Hans-Jurgen Krug
Als Christenen zal onze grootste vreugde zijn, dat we zullen zien dat de Heer levend en voor altijd bij ons is! De Bijbel vertelt ons het verhaal van Zacheüs, die zo graag de Heer wou zien dat hij in een boom klom (Lukas 19:1-10). Wanneer hij Jezus’ goedheid zag , wanneer hij zag dat Jezus hem aanvaardde, zag hij zijn eigen zonde. Hij had berouw, bekende, en wou alles terugbetalen. En Jezus zei dat hij verlost was. Alles gebeurde zeer snel nadat hij de Heer gezien had. Hoewel ik geloof dat Zacheüs de Heer eerst zag wanneer hij in de boom klom, kwam zijn duidelijkste visie van de Heer toen Jezus in de boom klom en voor hem stierf! Toevallig betekent de naam Zacheüs “Puur” en zei Jezus niet, “Zalig de reinen van hart, want zij zullen God zien.” (Mat 5:8)?
Neem elke dag een paar minuten de tijd om na te denken over wat Jezus voor jou heeft gedaan, door zijn offer aan het kruis
Goed Nieuws / HouVast 