Water in de woestijn

Dor land.

Aan het bed van een aan kanker stervend familielid op de afdeling intensive care, zijn gezicht van mij afgewend, geen van beiden sprak een woord. Ik dacht : Waarom. Wat is de zin van dit nutteloos lijden? Waarom leeft de mens?

Dor land.

Berichten over oorlog en geweld. Overstroming eist tientallen mensenlevens. Aardbeving ontneemt honderden have en goed. Een greppel met verbrande lijken langs een weg waarover kinderen van school naar huis gaan in een door oorlog verscheurd sland.

Dor land.

Het ziekenhuis waar een computeruitdraai “spontane abortus” vermeldt van de baby waarnaar een vrouw en haar man zo lang hadden uitgekeken.

Dor land.

Onherbergzame gebieden die bloei en vreugde verstikken. Kale, dorre vlakten waar hete, meedogenloze winden de hoop begraven en het leven ontkennen op plaatsen waar ooit de rijkste plantengroei de aarde vergroende met metersdikke bomen.

Een volmaakt profetisch symbool

Een stad in de woestijn.  Een eindje naar het noorden of oosten, en je belandt in een verzengend gebied met in de zomer temperaturen boven de 40°.  Hier reiken de wortels van de schrale struiken tot diep in het hete zand op zoek naar water.  Beddingen van lang verdroogde meren zijn de stille getuigen van leegte en teruggang. De grimmige bergketens staan slechts een zeldzame bui toe om een kortstondige verkwikking te brengen in een hardvochtige omgeving.

Is de fysieke woestijn voor de dorre plaatsen in het hart van de mens niet de beste metafoor ?

God inspireerde de profeet Jesaja om de vernietiging van het ontspoorde volk te voorspellen.  Maar Jesaja voorzag tegelijk de heropleving, de wedergeboorte van zijn volk :

“De woestijn en het dorre land zullen zich verblijden, de steppe zal juichen en bloeien als een narcis; zij zal welig bloeien en juichen, ja, juichen en jubelen” (Jes. 35:1-2).

De woestijn in bloei ?  Hoe is dat mogelijk ?  Doordat God zelf komt om zijn volk te redden !

Jesaja schreef : “Sterkt de slappe handen en verstevigt de knikkende knieën.  Zegt tot de versaagden van hart :  Weest sterk, vreest niet; zie, uw God zal komen met wraak, met de vergelding Gods; Hij zal komen en Hij zal u verlossen” (vers 3-4).

Nog verzwakt door militaire nederlagen en door de wegvoering van vele burgers moet het ontmoedigde Israël Jesaja’s profetie ongeloofwaardig in de oren hebben geklonken.  Hij verklaarde dat er water uit de woestijn zou voortkomen.

“Dan zullen de ogen der blinden geopend en de oren der doven ontsloten worden; dan zal de lamme springen als een hert en de tong van de stomme zal jubelen; want in de woestijn zullen wateren ontspringen en beken in de steppe, en het gloeiende zand zal tot een plas worden en het dorstige land tot waterbronnen; waar de jakhalzen verblijven en legeren, zal gras met riet en biezen zijn” (vers 5-7).

In plaats van het oude door zonde verteerde land zal er een nieuwe, heilige weg zijn : “Daar zal een gebaande weg zijn, die de heilige weg genaamd wordt; geen onreine zal die betreden; maar hij zal alleen voor hen zijn; reizigers noch dwazen zullen erop dolen” (vers 8).

De boekrol van Jesaja vervolgt met de beschrijving van een toekomstige persoon die wonderen zou verrichten en met wie de wederopbouw, het herplanten en de verfrissing zou aanvangen.  Ook hier plaatst Jesaja de komende vernieuwing tegen een achtergrond van verwoesting en verval :

“De Geest des Heren Heren is op mij, omdat de Here mij gezalfd heeft; Hij heeft mij gezonden om een blijde boodschap te brengen aan ootmoedigen, om te verbinden verbrokenen van hart, om voor gevangenen vrijlating uit te roepen en voor gebondenen opening der gevangenis; om uit te roepen een jaar van het welbehagen des Heren en een dag der wrake van onze God” (Jes. 61:1-2).

Deze persoon zou komen “om alle treurenden te troosten, om over de treurenden van Sion te beschikken, dat men hun geve hoofdsieraad in plaats van as, vreugdeolie in plaats van rouw, een lofgewaad in plaats van een kwijnende geest.  En men zal hen noemen :  Terebinten der gerechtigheid, een planting des Heren, tot zijn verheerlijking.  Zij zullen de overoude puinhopen herbouwen, het verwoeste uit vroeger tijd doen herrijzen en de steden vernieuwen, die in puin liggen, die verwoest hebben gelegen van geslacht op geslacht” (2-4).

De profetieën vervuld

Eeuwen later stond in de synagoge van Nazareth de zoon van een plaatselijke timmerman op en las uit een boekrol de eerste twee verzen van hoofdstuk 61 van Jesaja’s verbazingwekkende profetie voor.  “Daarna sloot Hij het boek, gaf het aan de dienaar terug en ging zitten.  En de ogen van allen in de synagoge waren op Hem gericht.  En Hij begon tot hen te zeggen :  Heden is dit schriftwoord voor uw oren vervuld” (Lukas 4:16-21).

De spreker was Jezus.  Zijn gehoor vond de profetie welke Hij zei persoonlijk te vervullen nog minder geloofwaardig dan hun voorouders honderden jaren eerder.  Zij joegen Jezus de stad uit.

Maar het was door Jezus Christus, God in het vlees, dat deze lang gekoesterde beloften van herstel en vernieuwing, van verkwikking werden vervuld. De vervulling was aan de ene kant beperkter en aan de andere kant veel meer omvattend dan wat wie dan ook had verwacht.

De Israëlieten in de tijd van Jezus wachtten met smart op het herstel van hun natie. Zij verwachtten fysieke vernieuwing, nationaal herstel, materiële overvloed.

De Joden vierden met het Loofhuttenfeest hun najaarsoogst van landbouwproducten.  Het was een periode van fysieke overvloed en dankbetuiging.  Op dit Feest verkondigde Jezus de geestelijke bedoeling van de verkwikking die Hij aanbood :

“En op die laatste, de grote dag van het feest, stond Jezus en riep, zeggende :  Indien iemand dorst heeft, hij kome tot Mij en drinke !  Wie in Mij gelooft, gelijk de Schrift zegt, stromen van levend water zullen uit zijn binnenste vloeien. Dit zei Hij van de Geest, welke zij, die tot geloof in Hem kwamen, ontvangen zouden : want de Geest was er nog niet, omdat Jezus nog niet verheerlijkt was” (Joh.7:37-39)

Wat Jezus verklaarde was een geestelijke vernieuwing van het hart van de mensen.  Zijn werk als Messias gaf mensen de gelegenheid nieuw leven te ontvangen door het inwonen van Gods Geest.  Hij overwon de leegte waarin wij ons, door zonde afgescheiden van God, bevinden.

Het hart van Jezus’ toehoorders was in geestelijk opzicht zo lang verwaarloosd geweest dat zij de wanhopige behoefte van die dorre plaatsen om verkwikking te ontvangen niet opmerkten. Toch is het juist deze verkwikking die Jezus aanbood.

Jezus kwam om hen te behouden die zich tot Hem zouden wenden in berouw, bekering en geloof.  Hij verving het oude, kale, met zonden doordrenkte gebied door een nieuwe, heilige weg.  Hij heeft de dood overwonnen, de laatste vijand van alle mensen. Jezus had het over verkwikking van de dorre plaatsen in het hart van de mens.

“Een ieder die in Mij gelooft …”

Degenen die in Christus geloven zien uit naar de vernieuwing van de wereld die zal worden verwezenlijkt bij Jezus’ terugkomst.  Het werk van de apostelen was gericht op de diepere geestelijke vernieuwing van het hart van de mensen dat door berouw en bekering en geloof in Jezus Christus wordt teweeggebracht.

Nadat Petrus bij de tempel een verlamde man had genezen, spoorde hij de mensen aan de verkwikkende bevrijding van zonden die door Christus was mogelijk gemaakt te aanvaarden.

“Komt dan tot berouw en bekering, opdat uw zonden uitgedelgd worden, opdat er tijden van verademing mogen komen van het aangezicht des Heren, en Hij de Christus, die voor u tevoren bestemd was, Jezus, zende; Hem moest de hemel opnemen tot de tijden van de wederoprichting aller dingen, waarvan God gesproken heeft bij monde van zijn heilige profeten, van oudsher” (Hand. 3:19-21).

De lamme zal springen als een hert. En in de woestijn die als een hart was zonder God zullen wateren ontspringen, stromen van levend water.

Door Jezus Christus genieten christenen eenheid met Degene “die ons troost in al onze druk, zodat wij hen, die in allerlei druk zijn, troosten kunnen met de troost, waarmede wijzelf door God vertroost worden.  Want gelijk het lijden van Christus overvloedig over ons komt, zo valt ons door Christus ook overvloedig vertroosting ten deel” (2 Kor. 1:3-5).

Wij kunnen onze angst en onzekerheden en wereldse zorgen achter ons laten en ware vrede kennen.  In gebed kunnen we al onze zorgen met onze Heer en Heiland delen, die ons vrede geeft die ons verstand te boven gaat, en wij kunnen erop rekenen dat onze hemelse Vader ons aandacht schenkt en alles in orde zal brengen (Filipp. 4:6-7).

Geloof helpt ons door perioden van verdriet en onzekerheid heen. Wij verlustigen ons in de nieuwe geboorte die ons is gegeven, dankzij Jezus’ eigen opstanding uit de dood.  We weten dat onze geestelijke erfenis nooit kan bederven of verdwijnen en we kijken vooruit om van de volheid van Gods behoud te genieten bij de komst van Christus (1 Petr. 1:3-5).

Ons geloof in Jezus Christus, onze Verlosser, vervult ons van wat Petrus noemt “een onuitsprekelijke en verheerlijkte vreugde” (vers 8) vanwege de verlossing die Hij ons geeft. Geestelijke verkwikking. Een nieuw leven in Christus, en vreugdevolle hoop voor de toekomst. 

De tekst van deze nieuwsbrief is een onderdeel van folder G211 / Water in de woestijn. Het is een nieuw project waarop u vanaf september kunt intekenen voor een wekelijkse digitale folder. Prachtige inspirerende gedachten uit de Bijbel voor geloofsverdieping, verdeeld over 10 mappen (Geloof, Bijbel, Schepping, Zonde, Verlossing, Bekering, Toekomst, Profetie, Beloften en HouVast) – elk uitgelegd in ongeveer 30 folders per map.