Wederkomstverwachting… wat betekent dit voor jou?
Het zou kunnen dat het je laatste zorg is dat Jezus zal wederkeren. Misschien verwijs je naar de vele keren dat men in het verleden voorspelde dat Jezus zou weerkeren… en het gebeurde niet. Trouwens, waarom zou Hij weerkeren? Zoiets kan je alleen maar begrijpen als je het plaatst in Gods plan met de mensheid. En dat plan wordt openbaar gemaakt door middel van de Bijbel. Nu kan het ook zijn dat je jezelf niet rekent tot die mensen die de Bijbel doorklieven, woord voor woord, om er zoveel mogelijk uit te halen. Nochtans is dat een geweldig iets, wanneer de woorden van dat Oude Boek tot leven komen en je de taferelen die daar geschilderd worden kunt overbrengen naar de tijd waarin we leven.
Ga terug naar de schepping en je leest daar dat de aarde aan de mens gegeven was om er een hemel van te maken. En enkele bladzijden verder lees je hoe de mens dit uit handen gaf. Met een rijkdom aan voorbeelden, ervaringen, schaduwen en feiten, toont de Bijbel aan dat de mens zijn doel heeft gemist en dat als geheel de aarde niet de hemel is geworden. De realiteit van vandaag is minder fraai dan een ‘paradijs’. De menselijke geschiedenis toont ons geen opwaartse beweging, maar een verhaal van verval, pijn, bedrog, leugen, opstandigheid, eigengereidheid, hoogmoed en meer van die dingen.
Het zou je kunnen ontmoedigen dat dit de wereld is waarin we leven. Zoveel gemiste kansen, een doorbroken harmonie, met een enorme prijs van lijden, morele achteruitgang… en dan geven we misschien God de schuld. Heeft Hij met opzet de mens net niet zo perfect gemaakt? Waarom kon Hij het kwaad niet verhinderen? God heeft een risico genomen, net zoals iedere ouder een risico neemt bij de opvoeding van zijn kinderen. Eén ding is zeker: God heeft dit niet zo gewild. En Hij wist dat dit alles zo zou uitlopen, omdat Hij met zijn enorme voorkennis wist waartoe de duivel in staat is. Maar Hij voorzag reeds van voor de schepping in een plan, dat moest afrekenen met de zonde en dat moest voorzien in redding. De mens zou wel in de wereld leven, maar hij zou ervoor kunnen kiezen om niet van de wereld te zijn. Dat gaf natuurlijk de nodige wrijving, zeker toen het geweten van de mensen begon af te zwakken “en alle overleggingen slechts boos waren”. Temidden van godsverachters voelden de mensen zich als vreemdelingen en bijwoners, pelgrims onderweg naar een beter vaderland. En elke keer ging van God actie uit om zich kenbaar te maken. Door middel van Abraham zou God zich aan de wereld tonen en mensen uitnodigen voor Zijn wereld. Het was bijna hopeloos hoe dat nageslacht in Egypte een slavenvolk werd waarmee God iets onmogelijks zou uitvoeren. Na machtige manifestaties leidde Hij dit volk in de woestenij en leerde hen wat zij waren vergeten. Met zijn vinger schreef God nu op stenen tafelen het samenlevingscontract dat in de nevelen van de tijd was vergeten, maar met de diepe wens dat die woorden principes zouden worden die “op de tafelen van het hart” van ieder mens zouden staan. Het waren bevrijdende woorden, maar zo anders dan die dingen waar alle andere volkeren naar leefden. Wanneer je bij Gods geboden zou denken aan verboden, dan heb je ze niet goed gelezen. Alleen de mens die dit niet van harte ervaart, ziet het als beperkingen, een zweepslag elke keer dat je iets doet…
Ja Satans’ vervalsingen zijn sluw en zijn slavernij komt ons over als bevrijding. Gods bevrijding daarentegen komt voor velen over als een last, een beperking… Zo ervaarden de nakomelingen van Adam en Eva het, tot ze in een helder moment zich bewust werden van de consequenties ! Gods Geest vindt een open deur !
Ik ben ook zo’n slaaf geweest in het figuurlijke Egypte. En op wonderbaarlijke wijze leerde ik God kennen als de Grote Geneesheer, de Wonderbare Raadsman, de Vredevorst, de Almachtige.
De woestijn, veertig jaar, symbool van een mensenleven… en dan een tegenslag… blijft onze verwachting het beloofde land, of gaan we verlangen naar de “vleespotten van Egypte”?
Gaf God geen belofte van iets beter? Kunnen we God op zijn woord geloven? Zijn onze ervaringen met God groot genoeg om Hem aan het stuur van ons leven te laten? Een succesvolle reis is in handen van de Stuurman. Het is geen lachtertje als we hobbelen over het traject van de smalle reis, maar de Stuurman kent de weg en is ervaren.
In de Bijbel is goed nieuws dat grenzen verlegt. De grens van een afgebakend leven, waarvan de dagen zijn geteld, naar eeuwig leven.
God heeft de grenzen bepaald, omdat zo’n leven volstaat om te bewijzen waar het op aan komt. Als je ziet wat een ellende de mens kan veroorzaken in dat korte leven, kan je wel voorstellen welk een chaos het zou worden als we tien maal langer zouden leven!
De zonde bracht de dood. We weten wat de Bijbel zegt over de doden; zij weten niets. En daar was dan de Satan. Hij suggereerde : “Gij zult volstrekt niet sterven…” En er zijn er vandaag veel die geloven dat mensen na hun dood verder leven…
Hoeveel godsdiensten prediken niet een leven na de dood – op verschillende manieren – in weerkerend leven, in geestelijke zin, als heiligen… Ook de Oosterse religies en de New Age hangen dit aan. Ze vertellen je dat er geen kwaad is, dat we een deel zijn van de godheid en daarin kan geen kwaad bestaan. Het karma is dat verschrikkelijke wiel van de geschiedenis, van het altijd opnieuw weerkeren – terwijl je niet weet wie je bent of waart – zonder dat de spiraal onderbroken kan worden.
Dat alles omdat het in de mens ligt om eeuwig te leven.
Wat is eeuwig leven? Wanneer begint het, voor wie is het? De Bijbel geeft antwoorden. Twee van de twaalf testende waarheden vinden we in in Openbaring 14:6 en Handelingen 4:12 :
En ik zag een andere engel vliegen in het midden des hemels en hij had een eeuwig evangelie, om dat te verkondigen aan hen, die op de aarde gezeten zijn en aan alle volk en stam en taal en natie
En de behoudenis is in niemand anders, want er is ook onder de hemel geen andere naam aan de mensen gegeven, waardoor wij moeten behouden worden.
Eens legde Jezus zijn godheid af en kwam in de gedaante van een mens. Hij leefde en leed onder de mensen en gaf een uniek voorbeeld van hoe het mogelijk is om te leven naar Gods wil. Hij stierf en droeg onze schuld op Zich, omdat wij zouden kunnen leven. Zondeloos als Hij was, kon het graf Hem niet vasthouden.
Jesaja beschreef op zon wonderbare manier honderden jaren van tevoren het leven van Jezus:
Hij had gestalte noch luister, dat wij hem zouden hebben aangezien, noch gedaante, dat wij hem zouden hebben begeerd. Hij was veracht en van mensen verlaten, een man van smarten en vertrouwd met ziekte, ja, als iemand, voor wie men het gelaat verbergt; hij was veracht en wij hebben hem niet geacht. Nochtans, onze ziekten heeft hij op zich genomen, en onze smarten gedragen; wij echter hielden hem voor een geplaagde, een door God geslagene en verdrukte. Maar om onze overtredingen werd hij doorboord, om onze ongerechtigheden verbrijzeld; de straf die ons de vrede aanbrengt, was op hem, en door zijn striemen is ons genezing geworden. Wij allen dwaalden als schapen, wij wendden ons ieder naar zijn eigen weg, maar de Here heeft ons aller ongerechtigheid op hem doen neerkomen. Hij werd mishandeld, maar hij liet zich verdrukken en deed zijn mond niet open; als een lam dat ter slachting geleid wordt, en als een schaap dat stom is voor zijn scheerders, zo deed hij zijn mond niet open. Hij is uit verdrukking en gericht weggenomen, en wie onder zijn tijdgenoten bedacht, dat hij is afgesneden uit het land der levenden? Om de overtreding van mijn volk is de plaag op hem geweest. En men stelde zijn graf bij de goddelozen; bij de rijke was hij in zijn dood, omdat hij geen onrecht gedaan heeft en geen bedrog in zijn mond is geweest. Maar het behaagde de Here hem te verbrijzelen. Hij maakte hem ziek. Wanneer hij zichzelf ten schuldoffer gesteld zal hebben, zal hij nakomelingen zien en een lang leven hebben en het voornemen des Heren zal door zijn hand voortgang hebben. Om zijn moeitevol lijden zal hij het zien tot verzadiging toe; door zijn kennis zal mijn knecht, de rechtvaardige, velen rechtvaardig maken, en hun ongerechtigheden zal hij dragen. Daarom zal Ik hem een deel geven onder velen en met machtigen zal hij de buit verdelen, omdat hij zijn leven heeft uitgegoten in de dood, en onder de overtreders werd geteld, terwijl hij toch veler zonden gedragen en voor de overtreders gebeden heeft.
Zo zag Jesaja de komende Messias honderden jaren voor Jezus geboren werd. Zo werd Hij door zijn discipelen gezien en gaf Hij aan hen en aan ons beloften: de belofte van zijn wederkomst.
Hij kwam éénmaal als mens naar de aarde. Als Hij wederkomt, zal Hij terugkomen in heerlijkheid. Hij zal geen voet op aarde zetten, maar elk oog zal Hem zien. In het Nieuwe Testament wordt deze terugkeer 318 keer genoemd. Dat is vaker dan enig ander feit of uitspraak. Het is uiterst belangrijk om daar rekening mee te houden. Zie naar de vele gelijkenissen die verwijzen naar die ontmoeting : de gelijkenis van de 10 maagden, de verloren zoon, de maaier en alle andere. Ze hebben te maken met deze gebeurtenis waarop we ons kunnen voorbereiden.
Daarom, weest ook gij bereid, want op een uur, dat gij het niet verwacht, komt de Zoon des mensen. Mattheus 24:44
Ook in het Oude Testament wordt over deze grote dag geschreven als ‘De dag des Heren’.
Alles in de Bijbel wijst in de richting van Jezus’ definitieve herstel van het leven. Hij is er al mee begonnen. Je weet het, als je van Hem nieuw leven ontvangen hebt. Op dat moment maak je deel uit van Zijn geheim. Je wordt betrokken in Zijn plannen.
Wanneer Hij terugkomt weet niemand. God weet het. Maar dat we daar klaar voor moeten zijn is duidelijk. De hele schepping wacht op dat moment.