Categorie: Geloofsverdieping

Het verschil

In 1933 werd ter ere van een bijzonder acteur in Engeland een banket gehouden. Na het feest werd de acteur gevraagd om iets voor te dragen voor de gasten. Hij ging op de vraag in en vroeg of iemand van de aanwezigen iets bijzonders wilde horen.

Na een ogenblik van stilte vroeg een oude predikant: Zou u de 23ste Psalm willen voordragen?

– Ja, antwoordde de acteur, als u het ook wil doen, nà mij.

Na wat aarzeling stemde de predikant hierin toe.

De HERE is mijn herder, mij ontbreekt niets;

Hij doet mij nederliggen in grazige weiden;

Hij voert mij aan rustige wateren;

Hij verkwikt mijn ziel.

Hij leidt mij in de rechte sporen

om zijns naams wil.

Zelfs al ga ik door een dal van diepe duisternis,

ik vrees geen kwaad want Gij zijt bij mij;

uw stok en uw staf, die vertroosten mij.

Gij richt voor mij een dis aan voor de ogen van wie mij benauwen;

Gij zalft mijn hoofd met olie,

mijn beker vloeit over.

Ja, heil en goedertierenheid zullen mij volgen

al de dagen van mijn leven;

ik zal in het huis des HEREN verblijven tot in lengte van dagen.

Psalm 23

De acteur hield de aanwezigen aan zijn lippen. Toen hij gedaan had, werd hij uitbundig toegejuicht. Nu stond de predikant op. Er heerste een diepe stilte, toen hij gedaan had; geen toejuichingen – enkel vochtige ogen en gebogen hoofden.

Met zijn hand op de schouder van de predikant sprak de acteur : Vrienden, ik heb uw ogen en oren kunnen raken, maar deze man heeft uw hart geraakt. Ik ken Psalm 23. Deze man kent de Herder.

Christelijke Meditatie

Meditatie – verkeerd begrepen

Wat is meditatie? Is het dagdromen? Maakt het je geest leeg? Bereikt het een “hoger bewustzijnsniveau”? Zit het in Indiase stijl, nadenkend over “de grote vragen van het leven”? Zijn dit wat God MEDITATIE noemt?

Weinigen nemen meer de tijd om na te denken! In deze gehaaste en gekwelde tijd weten sommigen niet eens meer hoe.

God spoort Zijn dienaren eigenlijk aan om te “denken”! Maar Hij noemt de meest vitale vorm MEDITATIE.

Net als bij gebed, bijbelstudie en vasten, moet de pas bekeerde worden geleerd HOE te mediteren. Wat betekent het om te mediteren?

De sneltrein van elke dag van en naar het werk gaan, kinderen, de tv, de telefoon – hebben allemaal een negatieve invloed op onze mogelijkheid om rust en stilte te vinden. Hoe kunnen we goed mediteren? Hoe kunnen we de afleidingen van deze wereld lang genoeg vermijden om op Gods weg te blijven?

Televisie injecteert elk denkbaar kwaad in de hoofden van jong en oud. Op jonge leeftijd zijn kinderen getuige geweest van tientallen moorden, verkrachtingen, overvallen en tal van andere misdaden die normaal gesproken in honderd levens niet zouden zijn gezien. Het internet is net zo slecht, met honderden sites die elke mogelijke perverse daad weergeven.

Koning David schreef: “Welzalig is de mens die de raad van de goddelozen niet volgt” – niet uren voor de tv zit te kijken naar elke misdaadshow – “noch in de weg der zondaars gaat” – noch achter zijn computer op internet zoekend naar elke beschikbare pornosite – “noch zit op de stoel” – noch op de tribune, kijkend naar een extreme bokswedstrijd – “noch zit in de kring der spotters…” (Psalm 1:1).

We leven in het tijdperk van wat de “Grote diefstal van de tijd” zou kunnen worden genoemd. In deze samenleving hebben mensen niet meer de tijd die ze ooit hadden. Ze hebben geen tijd om spiritueel (of zelfs mentaal, emotioneel of psychologisch) de gebeurtenissen die op hen afkomen te verwerken.

Meer dan dertig jaar geleden schreef Alvin Toffler een boek over de ‘Toekomstschok’. Deze theorie stelde dat de gebeurtenissen aan het veranderen waren en de snelheid van het leven zo snel versnelde dat het een bepaalde schokfactor creëerde waar mensen niet mee om konden gaan. In feite zag men de ‘toekomst’ nu veel sneller op de mensen afkomen dan ze het konden verteren. Een groot deel van de beschaving kwam in een soort giftige spirituele toestand terecht.

Hij schreef een vervolg,De Derde Golf, waaruit bleek dat de toekomstschok alleen maar erger werd. Velen weten het, maar niemand deed er iets aan. Als gevolg hiervan is de samenleving in het informatietijdperk in een stroomversnelling geraakt. De profeet Daniël voorspelde dit: “… velen zullen heen en weer rennen en de kennis zal toenemen” (12:4).

Kennis neemt dagelijks met grote sprongen toe. Proberen bij te blijven, creëert een hectische, snelle benadering van het leven. Je hebt het gevoel het niet meer te kunnen bijbenen. Mensen hebben geen tijd meer om na te denken!

Stel je voor dat je een boer bent en honderd jaar geleden leeft. Zittend achter een span paarden ploegt u velden – u heeft tijd om na te denken! U wordt niet afgeleid door televisies, draagbare radio’s, computers of mobiele telefoons.

Honderd jaar geleden had niemand ooit van die dingen gehoord. Tot een eeuw geleden bracht niemand ooit een minuut door voor een televisie, computer, stereo, enz. Tieners liepen niet constant met elkaar te praten op mobiele telefoons, zonder iets constructiefs te zeggen.

Vroeger lazen en dachten mensen meer. Probeer eens de zogenaamde brieven/berichten/uitwisselingen te lezen – brieven die honderd jaar geleden door mensen naar elkaar werden geschreven. Lees de brieven die tijdens de Amerikaanse Burgeroorlog tussen president Abraham Lincoln en zijn generaals zijn uitgewisseld. Dit waren hoogopgeleide mensen, wier grammatica de huidige normen overtrof. Mensen hadden tijd om dingen mentaal te verwerken – na te denken en te analyseren. Maar die tijd lijkt voorbij.

God voorzag onze tijd. Dit is een van de redenen waarom Hij David inspireerde om zoveel te schrijven over de noodzaak om te mediteren – en hoe en waarom: “O HERE, onze Heer, hoe heerlijk is Uw naam op de hele aarde! Die Uw heerlijkheid boven de hemelen heeft geplaatst. Uit de mond van baby’s en zuigelingen hebt U kracht verordend vanwege Uw vijanden, opdat U de vijand en de wreker zou kunnen stillen. Als ik Uw hemel aanschouw, het werk van Uw vingers, de maan en de sterren, die U hebt geschapen; Wat is de mens, dat U aan hem denkt? en de mensenzoon, dat U hem bezoekt? Want U hebt hem een ​​weinig lager gemaakt dan de engelen en hem met heerlijkheid en eer gekroond. U hebt hem gemaakt om heerschappij te hebben over de werken van Uw handen; U hebt alles onder zijn voeten gelegd” (Ps. 8:1-6).

Meditatie is een sleutel tot goede bijbelstudie. Zonder meditatie (vergezeld van gebed, studie, vasten en het uitoefenen van de Heilige Geest) zou het heel moeilijk zijn om Gods wil te begrijpen. Hij spreekt tot ons door Zijn Woord – de Bijbel.

Als onze wegen Hem behagen, geeft Hij ons begrip door onze ogen te openen op Zijn waarheid. Zonder deze overdenking/meditatie over de hemelse zaken, de dingen van God, zijn wegen, kunnen we nooit het grote plan begrijpen. God wil dat we mediteren – maar niet op de manier zoals de meesten denken.

David geeft ons inzicht in de manier van meditatie: “Welzalig de man die niet wandelt in de raad der goddelozen, die niet staat op de weg der zondaars, noch zit in de kring der spotters; Maar aan des Heren wet zijn welgevallen heeft, en diens wet overpeinst bij dag en bij nacht.” (Psalm 1:1-2).

Hij voegde er ook aan toe “Hoe lief heb ik uw wet! Zij is mijn overdenking de ganse dag. ” (Psalm 119:97).

En hoe zag God David? Het antwoord is heel duidelijk: “en nadat Hij deze (Saul) verworpen had, verwekte Hij hun David als koning, wie Hij ook dit getuigenis gaf: Ik heb David, de zoon van Isai, gevonden, een man naar mijn hart, die al mijn bevelen zal volbrengen.” (Handelingen 13:22).

De bijbelse boodschap, verteld vanaf de bergen

Met een lengte van meer dan 7000 km vormt het Andesgebergte de westelijke ruggengraat van heel Zuid-Amerika en vormt samen het langste continentale gebergte ter wereld. De gemiddelde hoogte van de toppen is bijna 3900 meter boven zeeniveau. Voor iemand die al wat bergen beklommen heeft is 3900 meter geen kleinigheid. De Andes zijn in één woord imposant. Ze zijn een kracht, een dominante aanwezigheid in zeven landen.

Ter vergelijking: de bergen die we regelmatig in Spanje beklommen gingen tussen de 1000 en de 1500 meter en dat is maar bescheiden, en je zou beter zeggen dat dat maar heuveltjes zijn in vergelijking met het Andesgebergte. En ondanks alles waren er veel ontzagwekkende momenten om door deze bescheiden heuvels te dwalen. Er is iets met bergen. Iets met boven alles uitstijgen. Iets met over dingen heen kijken. Iets wat moeilijk precies te communiceren is. Mensen over de hele wereld hebben hoge plaatsen altijd geassocieerd met verhoogde spiritualiteit. Dingen voelen daar anders aan, vooral wanneer toppen worden bereikt. Zo is het ook in de Bijbel. Bergen zijn in feite de kern van het verhaal. Maar op de hoogten werden ook andere vuren ontstoken, voor goden die geen goden zijn.

God zelf lijkt zijn favoriete plaatsen te hebben. “Mijn berg” zal Hij meer dan eens zeggen, of “Mijn heilige berg” of “de berg van God”. Hij identificeert zich met bergen. Mensen in het verhaal beklimmen bergen om zich in de aanwezigheid van God te weten. Soms worden ze geconfronteerd met donder, bliksem en een zekere angst, maar andere keren is het een zacht gefluister. Hoe dan ook, God is er.

Overal in de oude wereld van Mesopotamië bouwden talloze naties ziggurats – handgemaakte, terrasvormige tempelbergen met heiligdommen en altaren erop. Dit wereldbeeld zag de kosmos als een driedelige structuur: de hemel, de aarde en de donkere plekken onder de aarde. Men geloofde dat de goden in de hemel leefden, boven de hoge, koepelvormige schelp die de grote wateren tegenhield en de open ruimte boven de grond creëerde. Bergen zouden natuurlijke plaatsen zijn om dichter bij de goden te stijgen en met hen om te gaan.

In de Bijbel gebeuren grootste en unieke dingen op bergen. Maar ook, zoals we zien, de moeilijkste dingen. In eerste instantie lijkt het allemaal goed. De ark van veiligheid, die de grote vloed overleefde die de wereld bedekte, kwam tot rust op de bergen van Ararat. De eerste tekenen van hernieuwd leven op aarde, komen van de hellingen van die toppen. En toen de oude Jacob wist dat het tijd was om een ​​goed woordje over zijn zonen te zeggen, vertelde hij zijn geliefde Jozef dat alle zegeningen en geschenken van de eeuwenoude bergen zeker op het hoofd van deze prins onder zijn broers zouden rusten.

De bijbelse poëzie gaat gedetailleerd in op God en de bergen. Adelaars bouwen hun nest op verheven rotsen. Daar neergestreken zoeken zij wijd en zijd naar voedsel. Maar roofvogels zijn niet de enigen die kijken. God heeft ook zijn oog op de hoge plaatsen, en Hij ziet de berggeiten baren, en de hinde die haar reekalf draagt. 

Hij kent elke vogel over de bergketens, en zelfs de insecten zijn van Hem. Hij werkt er altijd aan om ervoor te zorgen dat alles – land, lucht, wolken, regen, planten en ja, insecten – samenwerken voor de bloei van het leven.

Dat is goed. Maar er is meer. De Bijbel confronteert ons met grotere bergen, omdat niet alles meer goed is in de schepping.

Laten we aandacht geven aan de exploratie van de bijbelse bergen en de grote gebeurtenissen die er plaats vonden en proberen te begrijpen hoe deze ook voor ons vandaag nog iets te zeggen hebben. 

Sla je ogen op naar de bergen

Bergen hebben me altijd gefascineerd, enerzijds door hun bestaan dat de bewogen geschiedenis van deze aarde beschrijft, anderzijds door hun schoonheid en complexiteit. Ik heb ze graag beklommen en de natuurlijke schoonheid ervan bewonderd. Zo waren we in Spanje op wandel en bereikten stilaan het hoogste punt van wat we dachten dat de limiet was, maar toen we bijna boven waren, kregen we een uitzicht op wat zich daarachter bevond. Even dacht ik dat mijn hart stilstond… ik had geen woorden meer toen de volgende stappen duidelijk maakten waar we naartoe gingen. “Het is hemels” zei Riet, en dat was wat ik op datzelfde moment ook dacht. Even verder kwamen we bij een diep ravijn en de overkant reikte hoger in de hemel. Wolken omgaven de toppen in een nevel waar zonnestralen zich een weg door baanden, waardoor we een glimp kregen van een goddelijk spektakel, met de vage silhouetten van gouden toppen, die niet voor mensenogen bestemd waren. 

Ik heb ze getekend, erover geschreven, en erover gelezen in Gods woord. 

Nu is de Bijbel zeker geen toeristische gids om je naar de mooiste of de hoogste plekken ter wereld te brengen. Hoe mooi en indrukwekkend bepaalde rotsformaties kunnen zijn als eeuwig getuige van de kracht van God, zijn ze niet het beste wat God ons te bieden heeft. 

We leven op een verwoeste aarde, waar zonde en dood en strijd dagelijkse kost zijn. Een mooi uitzicht op velden, heuvels en bergen, zon en zee, kan dan een verademing zijn, ons de moeilijkheden doen vergeten, of sommigen aan een harde realiteit onttrekken… Of het kan ons er telkens aan herinneren dat God bestaat, en dat ondanks alle geweld dat Gods schepping werd aangedaan, en de onzorgvuldigheid in het beantwoorden aan de opdracht om een goede rentmeester te zijn, God in zijn schepping wijsheid en kracht heeft gelegd, buiten het normale. 

Als de Bijbel spreekt over “bergen”, kan het gaan over belangrijke gebeurtenissen die zich hebben afgespeeld op een bepaalde berg, of het kan wijzen naar de Rots – de Christus – de vaste grond, de onwankelbare zekerheid van Gods liefde en trouw. 

Job 9 zegt over God: “Hij verplaatst de bergen zonder dat men het merkt, Hij keert ze om in zijn toorn. Hij doet de aarde van haar plaats wankelen, zodat haar zuilen schudden. Hij geeft aan de zon bevel en zij gaat niet op, en Hij sluit de sterren onder zegel weg.” Dat is God. Hij spreekt en het gebeurt. Geen “berg” houdt Hem tegen. 

De “bergen” die mensen in hun leven zien, de Goliaths waar mensen tegen strijden… breng ze bij God en je zal zien hoe Hij er molshopen van maakt. “In de wereld lijdt gij verdrukking, maar houdt goede moed, Ik heb de wereld overwonnen”. Dat is wat Hij jou te vertellen heeft.
In HouVast bekijken we de bergen langs alle kanten en ik hoop en bid dat de geestelijke les een rijke ervaring kan zijn als je de boodschap die klinkt vanaf de bergen bestudeert in Gods Woord.  

Indien gij wildet…

Ik heb altijd geleerd dat “de wil” het begin van alles is. Iemand die gewillig is, komt in ieder geval in beweging. Maar willen is meer dan wensen. Iedereen wenst vrede, geluk, voorspoed… maar wensen gaat niet gepaard met een engagement. Terwijl, als je iets echt wil, doe je er iets voor.  Je moet natuurlijk weten wàt, en dus moet je instructies krijgen en als het gaat om het geloof, “uit goede bron”.  In Deuteronomium 8 klinkt echter al : “omdat gij naar de stem van de HERE, uw God, niet wilde luisteren”. 

Dat is opgeschreven voor u en mij en houdt ons een spiegel voor. Zijn we ook vandaag, zoveel eeuwen later gewilliger om te luisteren?

We kennen de woorden van Jezus in Mattheus 23:37-38 : “Jeruzalem, Jeruzalem, dat de profeten doodt, en stenigt, wie tot u gezonden zijn, hoe dikwijls heb Ik uw kinderen willen vergaderen, gelijk een hen haar kuikens onder haar vleugels vergadert, en gij hebt niet gewild.” Daar was dan hun  Koning en Heer, Hij waarnaar de profeten vooruitwezen, waar vanaf Adam was naar uitgekeken, Hij die sprak en het was er, die sprak zoals niemand voor Hem ooit had gesproken… Hoe tragisch, dat ondanks dat alle tekenen op Hem wezen, ze niet het geestelijke oog hadden van Simeon en Hanna. En weer kunnen we zeggen… “en wij?” Is ons oog beter geoefend om de waarheid te ontdekken en de schriften te onderzoeken en daaruit te leren wat God van ons wil? Zullen wij ons niet laten misleiden door succesrijke groepen, pracht en praal, aanzien, macht, de show, het aantal… in plaats de eenvoud van die eenvoudige man van Nazareth, met zijn eenvoudige boodschap die niet verandert. Kan ook niet – want alles wat God doet is eeuwig. 

Zou het mogelijk zijn dat we vandaag verloren lopen tussen de bijkomstigheden en de essentie missen? Iemand vroeg me recent hoe het komt dat ik – een leek – mij zo tot het evangelie en de verkondiging aangetrokken voel… Ja, voor sommigen is het extreem, een beetje religie, dat wel, maar niet teveel. Dat is niet wat de Bijbel me leert. God is niet tevreden met halve keuzes. 

In Jeremia 5:3  vraagt de profeet zich af : “Gij hebt hen geslagen, zij voelden geen pijn; Gij hebt hen vernield, zij hebben geweigerd tuchtiging aan te nemen; zij hebben hun aangezichten harder gemaakt dan een rots, zij hebben geweigerd zich te bekeren.” en in Jesaja 30:15 : “Door bekering en rust zoudt gij verlost worden, in stilheid en vertrouwen zou uw sterkte zijn, – maar gij hebt niet gewild.”

Wat hebben wij niet gewild? Is het zijn liefde? Nemen we aan. Maar zijn onderwijzing? Dat is ouderwets. Een mens moet niet te ‘wettisch’ zijn… Laten we ieder woord onderzoeken, zoals Johannes 5 beschrijft : “Gij onderzoekt de Schriften, want gij meent daarin eeuwig leven te hebben, en deze zijn het, welke van Mij getuigen,en toch wilt gij niet tot Mij komen om leven te hebben.” We willen wel het leven, maar niet hét Leven, niet Zijn vraag: kom en volg Mij…

“Laat alles los en vertrouw op Mij, laten we samen overleggen… Zo leer je Mij kennen.” “Want dat is het eeuwige leven, dat zij U kennen, Vader, en Jezus Christus die U gezonden hebt.”

Dat is wat Jozua het volk voorhield : “leven of dood – zegen of vloek”.
Mijn gebed voor u is : “kies dan het leven”!

Een unieke schat

Mattheüs vertelt ons dat Jezus tot de menigte in gelijkenissen sprak: “Dit alles zeide Jezus in gelijkenissen tot de scharen en zonder gelijkenis zei Hij niets tot hen, opdat vervuld zou worden het woord, gesproken door de profeet, toen hij zei: Ik zal mijn mond opendoen met gelijkenissen, Ik zal verkondigen wat sinds de grondlegging der wereld verborgen gebleven is (Mattheüs 13:34-35)”.

Voor vele Christenen klinken de gelijkenissen erg eenvoudig. Maar iedere gelijkenis bevat een verborgen waarheid van het Koninkrijk.

Vele gelovigen lezen snel door de gelijkenissen. Zij denken dat ze een voor de hand liggende les zien en gaan snel verder.

Maar deze twee gelijkenissen bevatten naar mijn mening de diepste waarheden. “Het Koninkrijk der hemelen is gelijk aan een schat, verborgen in een akker, die een mens ontdekte en verborg, en in zijn blijdschap erover gaat hij heen en verkoopt al wat hij heeft en koopt die akker. Evenzo is het Koninkrijk der hemelen gelijk aan een koopman, die schone parelen zocht. Toen hij een kostbare parel gevonden had, ging hij heen en verkocht al wat hij had, en kocht die (Mattheüs 13:44-46)”.

Je denkt misschien: “We weten allemaal dat Jezus de kostbare parel is, de schat begraven in de akker.” Inderdaad, deze twee wanhopige figuren – de gravende man en de zoekende koopman – maken de bedoeling van Jezus duidelijk: naar Gods geheimen moet meer dan naar andere dingen in het leven verlangd worden.

In Zijn gelijkenis van de zaaier waarschuwt Jezus dat niet iedereen die Hem belijdt zal doorgaan in het geloof. Volgens de gelijkenis zal een beetje zaad (het evangelie) op goede grond vallen. Dat zaad zal wortel schieten, groeien en vrucht dragen. Maar ander zaad zal op de rotsgrond vallen en zal wegkwijnen voordat het wortel kan schieten. En nog meer zaad zal op de dorens vallen en satan zal het roven.

Een verschrikkelijke onverschilligheid overkomt de gelovigen. Zij zoeken predikers die vriendelijk zijn tegen hun vlees. Zij zijn bedrogen door wat Paulus noemt “een ander evangelie, een andere Jezus”. Hun oren jeuken om predikingen te horen van welvaartspredikers.

Christenen vertelden ons van Amerikaanse evangelisten die hun zakken leegmaakten, op hun privé-vliegtuig stapten en zeiden: “Ciao, goodbye!”. Maar Jezus voorzag deze dingen. Hij keek door de geschiedenis naar onze tijd, en voorspelde alles wat zou komen: de verwerping van door God geïnspireerde vermaning, het opkomen van een evangelie van gemak, het oppervlakkige onderwijs van vlees-vriendelijken, het wegvallen van massaʼs. Inderdaad, hij waarschuwde dat in de laatste dagen de liefde van vele gelovigen zou verflauwen. Eens enthousiaste dienaren zouden lauw worden of zelfs koud. Zij zouden prediken over Zijn vergeving en zegeningen en liefde, allemaal zonder kosten voor iemand. Mensen zouden in hun zonde op hun gemak gesteld worden. En het zou de Heer zo veel pijn doen, dat Hij zei dat Hij hen uit Zijn mond zou spugen. Daarom riep Jezus een privé-sessie samen met zijn discipelen. De Schriften zeggen: “Toen liet Hij de scharen gaan en ging naar huis. En zijn discipelen kwamen bij Hem en zeiden: Maak ons de gelijkenis van het onkruid in de akker duidelijk (Mattheüs 13:36)”. Jezus wilde de ogen van Zijn volgelingen openen voor de diepere betekenis van Zijn gelijkenissen. Hij wist dat zij waarheid nodig hadden die hen leidde door tijden van verleiding.

In deze samenkomst vertelde Christus de twee gelijkenissen, over de schat in het veld en de kostbare parel. Deze twee gelijkenissen nemen slechts 3 verzen in beslag in de Bijbel. Maar hierin staan de geheimen van de Heer. Ze bevatten Zijn eeuwige doeleinden, om geopenbaard te worden aan Zijn toegewijde dienaren.

Deze twee gelijkenissen vertellen ons dat Christusʼ kostbare waarheid alleen wordt gevonden door toegewijde zoekers. Zij die hen volgen met hun gehele hart zullen hun ogen open hebben voor de geheimen van het overvloedige leven.

Jezus begint deze gelijkenissen met te zeggen: “Laat me jullie vertellen waaraan het Koninkrijk der Hemelen gelijk is” (zie Mattheüs 13:44). Hij verwijst naar het Koninkrijk der Hemelen op aarde. “Dít is de manier waarop je de volheid van de Hemelen in je hart kan bezitten, nu al, op dit moment. Maar laat me je vertellen wat het je zal kosten om het te bereiken”.

Hoe verkrijgen we de hemel op aarde? De twee gelijkenissen maken het duidelijk: door Christus in al Zijn volheid te bezitten. En het is een inspanning die je veel kost.