Categorie: Een relatie met God

Niemand heeft ooit God gezien

De Romeinse keizer Trajanus vroeg aan rabbi Jozua: “Als die God in Wie u zegt te geloven, bestaat, laat Hem mij dan zien.” Jozua  keek de keizer aan en vroeg om naar de zon te kijken. Trajanus antwoordde dat zijn ogen verblind zouden worden als hij recht in de zon zou kijken. “Maar de zon, keizer”, aldus Jozua, “is slechts een werkstuk van God. Als het zien daarvan uw ogen zou verblinden, hoeveel te meer zou het zien van de Schepper van hemel en aarde, u verblinden.”

Johannes 1:18 zegt: “Niemand heeft ooit God gezien. De eniggeboren Zoon Die in de schoot des Vaders is, Die heeft Hem ons verklaard”. God bewoont een ontoegankelijk licht. De openbaring van God in Zijn heerlijkheid is verblindend. Maar in  Christus opent God ons de toegang tot Zijn Goddelijke Wezen. In Hem weet je exact wat je aan die God hebt, want wie Jezus ziet, ziet de Vader.

In Genesis 18:1 verscheen de Heere aan Abraham bij de Eikenbossen van Mamre in de gestalte van drie mannen. Twee engelen en Jezus.
Even verder in Genesis (32:24-28) wordt God een Man genoemd, worstelend met Jakob. Jakob zelf ontdekte in die Man God zelf; daarom zegt hij: “Ik heb God gezien van aangezicht tot aangezicht en ik ben gered geweest.” 

Verder betuigt de Schrift van Mozes, dat aan hem in Midian bij de berg Gods in het vuur van een brandend braambos de engel des Heeren is verschenen. Die Engel des Heeren is gezien als een verschijning van God in de gestalte van Jezus Christus. Ook in Exodus 33:20 krijgt Mozes op zijn verzoek om de heerlijkheid des Heeren te mogen zien, ten antwoord dat niemand God kan zien en leven, maar mag hij een glimp van die heerlijkheid aan hem zien  voorbijgaan.

Is ons weten over God van “horen Zeggen” (uit het Woord)? Dat is een betrouwbare bron. Maar in geloof zien we God in Zijn ware gedaante in niemand minder dan Gods Zoon. Zei Jezus Zelf niet: “Wie Mij gezien heeft, heeft de Vader gezien” (Joh. 14:9).  Hij is het vleesgeworden Woord, niet minder dan God zelf. In Hem zijn Gods eeuwige gedachten verwoord, gedachten van vrede voor een verdorven mensengeslacht. Je kunt God alleen onder ogen komen, als deze Eniggeborene van de Vader in jouw hart geplant is. Ieder die in Jezus Christus gelooft, en zich in zijn leven door Hem laat leiden, zal God eenmaal van aangezicht tot aangezicht zien. Zei Jezus niet: “Zalig zijn de reinen van hart; want zij zullen God zien” (Matth. 5:8).

Mensen maken zich een beeld van God, maar op welke basis? Maken we ons een God die past bij onze verlangens of behoeften? Of is het de God die ons geopenbaard wordt doorheen de geïnspireerde woorden van de Bijbel?

In 2024 nemen je in de vier uitgaven van HouVast mee op een unieke ontmoeting met de Schepper, zijn plan, zijn liefde, zijn uitnodiging, zijn boodschap, zijn droom. Kijk mee door de ogen van Hem Die nooit iets voor Zichzelf had gewenst, maar Wiens missie het was – en is – om jou te winnen voor de eeuwigheid !

HouVast 1 van 2024 werd al in januari verzonden. Elk nummer bevat een onderdeel van “Wonderbaar Gemaakt”, waarin we het wonder van het menselijk lichaam iedere keer een beetje meer bestuderen. En elke keer leren we ook om beter te zorgen voor dat lichaam, zodat het wonder niet in verval raakt, maar maximaal in dienst is en blijft van de Schepper en Zijn plan voor jouw leven. Binnenkort wordt ook het 2e nummer verstuurd.
Het is nog niet te laat om een abonnement te nemen.

Het Rechte Pad

De reden waarom een rivier kronkelt, is omdat ze de weg volgt die de minste tegenwerking biedt, dezelfde reden waarom Christenen kronkelen. Maar het pad van de Christenen zou als een gespannen koord moeten zijn, in plaats van een kronkelend pad. Mozes sprak voor zijn dood, “Onderhoudt ze naarstig, zoals de HERE, uw God, u geboden heeft; wijkt niet af, naar rechts noch naar links. Heel de weg, die de HERE, uw God, u geboden heeft, zult gij gaan, opdat gij leeft en het u wèl ga en gij lang woont in het land, dat gij in bezit zult nemen..” (Deut. 5: 32,33) Dit is advies dat we vandaag moeten volgen, een advies dat Christus ter harte nam. Lukas 4 vertelt over de duivelse pogingen om Christus te doen toegeven. “En de duivel zei tot Hem: U zal ik al deze macht geven en hun heerlijkheid, want zij is mij overgegeven, en ik geef haar wie ik wil. Indien Gij mij dan aanbidt, zal zij geheel van U zijn.” (vrs 5-7).

De duivel wou een deal sluiten. Hij vroeg Christus te negotiëren om een verdrag te sluiten om een einde te maken aan de grote controverse tussen goed en kwaad. Dit stelde Jezus in staat om het kruis te vermijden en de wereld te regeren… als Hij enkel Satan zou vereren. Als we het bekijken moet het heel verleidelijk geweest zijn om de horror te vermijden die Hij zou ondergaan in het redden van onze ziel.

Maar wat zei Jezus? “Jezus antwoordde en zei tot hem: Er staat geschreven: Gij zult de Here, uw God, aanbidden en Hem alleen dienen.” (vs 8). Jezus wou het zelfs niet overwegen. Dit is hetzelfde antwoord dat Jezus aan Petrus gaf toen hij suggereerde dat Hij niet naar het kruis moest gaan. Soms werkt de duivel met diegenen die het dichtst bij ons staan, maar wanneer we verleid worden om onze Christelijke principes te compromitteren, moeten we leren zeggen “Sta achter mij Duivel. Ik ga er niet voor vallen.”

Compromis doodde Jezus

In de gebeurtenissen rond de rechtsgang van Christus, kunnen we zien dat het compromissen zijn waardoor Christus gekruisigd werd. In Johannes 18, terwijl hij ondervraagd werd door Pontius Pilatus, zei Jezus “Hiertoe ben Ik geboren en hiertoe ben Ik in de wereld gekomen, opdat Ik voor de waarheid zou getuigen; een ieder, die uit de waarheid is, hoort naar mijn stem.” (vs 37).

Pilatus’ antwoord: “Wat is waarheid?”, is een indicator van de twijfelende heersers’ cynisch gedrag ten opzichte van de absolute waarheid. In het Romeinse Rijk, debatteerde iedereen over alles. En dit is niet zo verschillend in het Europa van vandaag. Er was in Rome een filosoof die elke persoon aanzette om iedere kant van elk probleem te bekijken, hopende dat het de geest van de mensen zou verbreden. Maar Augustus verdreef de man want uiteindelijk dacht iedereen dat de waarheid iets relatief was. Niemand ging voor de echte waarheid. Niemand nam een standpunt, omdat elke positie een rationeel tegenargument kent.

In dit geval was de waarheid zeer duidelijk, en Pilatus gaf openlijk toe dat Jezus onschuldig was: “Ik vind geen schuld in Hem.” (vrs 38).

Toch nam Pilatus in plaats van een standpunt van de waarheid en Jezus vrij te laten als onschuldige, een compromis tegen zijn schuldgevoel van waarheid, om door de menigte aanvaard te worden. Een gedrag dat politiekers vaak plaagt. Om de menigte te bedaren, legde Pilatus uit dat hij Jezus zou laten geselen en hem dan terug vrij zou laten. Maar als Jezus onschuldig is, waarom moest Hij dan geslagen worden? Het antwoord is dat als je eenmaal begint op het pad van compromis, het niet uitmaakt waar je stopt. De duivel krijgt je te pakken en de rest van de weg zal door hem worden bepaald. Waarom? Je hebt een signaal gegeven dat je zwak bent door te tonen dat je bereid bent om te negotiëren met het verkeerde, als de prijs het waard is. Eens je begint je overtuigingen op te offeren, is het gemakkelijk om naar de ondergang af te glijden. De duivel voelde Pilatus zijn zwakte, hij gebruikte de menigte om de aarzelende heerser te forceren tot kruisiging. Pilatus was al gestart met te onderhandelen met het kwade, en dat is de exacte plaats waar de duivel hem wou hebben. Dat is waar Pilatus de duivel slimmer af probeerde te zijn en het mislukte. Hij gaf hun Barrabas als compromis in plaats van Jezus. Hij paradeerde de koelbloedige moordenaar voor de menigte als een voorbeeld van echt contrast met het voorbeeld van de zondeloosheid van Christus. Hij moet bij zichzelf gedacht hebben: “Ze willen gewoon een kruisiging zien. Ik zal een toegeving doen, ze zullen zeker kiezen om Jezus vrij te laten.” Hij had er nooit van gedroomd dat ze hem zouden vragen om Barrabas vrij te laten, maar dat is wat ze deden. Uiteindelijk, bracht Pilatus zijn kleine toegeving aan compromis hem naar een plaats waar het compleet buiten zijn kracht ging. “Toen Pilatus zag, dat niets baatte, maar dat er veeleer oproer ontstond, nam hij water, wies zich de handen ten aanschouwen van de schare en zei: Ik ben onschuldig aan zijn bloed; gij moet zelf maar zien, wat ervan komt. ” (Mattheus 27:24) Maar was zijn geweten werkelijk gezuiverd van iedere blaam? Had hij de Verlosser onschuldig verklaard maar zijn veroordeling door de druk van de menigte toch doorgevoerd? Was dat de rechtvaardige uitspraak van een verantwoordelijke heerser?

Zo is het ook wanneer wij compromissen beginnen te maken met de waarheid. Onze acties lopen uit de hand en de gevolgen komen hard aan, en het zal niet mogelijk zijn om onschuldig te pleiten. Wanneer je eraan denkt om de weg van toegeving te bewandelen, denk aan Pilatus. Denk eraan dat Jezus stierf omdat iemand dacht dat hij een compromis met de waarheid kon sluiten.

Voor het pure gemak

In de tijd van Ezra en Nehemia, begonnen de Joden de tempel te herbouwen die door Nebukadnezar vernietigd was. In Ezra 4 staat:

“Laat ons met u bouwen, want wij zoeken uw God evengoed als gij; Hem toch brengen ook wij offers sinds de dagen van Esarhaddon…” Maar de Joden wisten dat deze nabijgelegen volkeren de verering van de ware God met de Assyrische heidense goden vermengden.

Hoe reageerde Israël? Ze zeiden: ”jullie hebben niets met ons te maken voor het bouwen voor een huis voor onze God; maar we zullen het zelf bouwen voor de Heer.” Ze maakten de juiste keuze, weigerden om onbekeerde heidenen te laten helpen aan de bouw van Gods heilige tempel. Maar, “Dan begonnen de mensen van het land”, diegenen die zich eerst opgaven om te helpen, “moeilijk te doen in het bouwen.” Opeens toonden de vrede-biedende en behulpzame buren hun ware aard en werden ze vervelende vijanden.

Wanneer je opkomt voor wat juist is en niet betrokken wordt in afvallige verbintenissen, zal je ervoor beschuldigd worden. Eerst pakt de duivel het zo aan, “ Laat ons gewoon samenwerken. Laat ons elkaar liefhebben en een eenheid vormen. Eenheid is zo belangrijk!” Als je niet voor deze valstrik valt en een standpunt van de waarheid inneemt, zullen ze je ergste vijand worden.

Dit vertelt waar hun hart op de eerste plaats was. Dit is een belangrijke les, nu de laatste fase van de geschiedenis eraan komt. Uiteindelijk zullen de wereldreligies geloofsbelijdenissen maken om eenvormigheid te verkrijgen die uiteindelijk valse verering zal verkondigen.

Als we nu een patroon ontwikkelen waarbij het een gewoonte wordt om onze overtuiging op te offeren voor een illusie van vrede, dan plaveien we de weg in de voorbereiding voor de verering van het beest.

Heb je gehoord van de predikant die de leden van zijn rijke gemeente niet wou beledigen? Hij omzeilde een aantal termen en woorden uit de Bijbel, in de overtuiging dat God in zijn liefde zoiets nooit zou doen. Dat klonk beter – aanvaardbaarder – in de oren van zijn gehoor en zo was iedereen tevreden. Je kunt beter spreken over die grote liefde, die betrokkenheid van God in het leven van de gelovigen, niet spreken over verantwoordelijkheden, over Gods wil en zonde…

In de realiteit wriemelt een groot percentage van compromis en gelijkvormigheid zich in ons leven en in de kerk binnen, omdat niemand iemand wil beledigen. We worden van in onze kinderjaren getraind om vriendelijk en attent te zijn – om ons te onderwerpen aan de mensen hun vragen en niets te doen wat iemand anders zou kunnen kwetsen.

Maar Jezus leerde ons dat het onmogelijk is om het evangelie te verkondigen zonder iemand voor het hoofd te stoten.

Stel je voor dat je een kleine plek slechte huidkanker ontwikkelt, maar de dermatoloog, die je niet wou kwetsen, zei dat het niet kwaadaardig is. Zou de dermatoloog dan je vriend zijn? Is het probleem opgelost door het te omzeilen of het niet te benoemen? Hoe kan je ooit een probleem ten goede veranderen, als niemand erop wijst, of als de hele wereld rond de pot draait?

Door zijn eigenheid, veroorzaakt de veroordelende essentie van het evangelie een enorm vuur in de harten van de mensen om de lagen van hypocrisie eraf te pellen en het legt onze egoïstische motieven en onzuivere gedachten bloot.

De apostelen werden allemaal geslagen of gevangen genomen omdat hun boodschap iemand beledigde. “Allen, die in Christus Jezus godvruchtig willen leven, zullen vervolgd worden.” (2 Timotheus 3:12) Ik geloof dat een reden waarom we niet meer vervolging van Christenen in Europa en Amerika zien is, omdat we zoveel toegegeven hebben aan de wereld, dat de belediging van het evangelie bijna niet meer bestaat.

Zomaar een kleine zonde

Het is niet populair om over de zonde te spreken, vooral niet over die zonden die gewoon geaccepteerd worden in de kerk. Diegenen die er tegen opkomen worden ontoegeeflijk en wettisch genoemd door andere Christenen. Of ze worden teruggefloten, dat ze niet moeten oordelen. Ik weet het, want het is me vaak overkomen.

Gewoon ter illustratie: ik was op een Christelijk huwelijksfeest en iemand bracht een glas champagne op mijn plaats. Ik was een beetje verwonderd en antwoordde vriendelijk, “Nee dank u, ik drink niet.”

De gastheer verzekerde me: “Deze champagne is maar acht procent alcohol. Je zal er niet dronken van worden.”

“Maar ik drink geen alcohol,” zei ik.

De gast was verveeld en antwoordde, “we vieren juist een huwelijk. Wil je de bruid en bruidegom het beste niet wensen en een toast uitbrengen.” Hij stelde me voor dat ik juist mijn lippen tegen het glas hield en deed alsof ik dronk.

Het was alsof de duivel zei: “Iedereen doet het.” “Denk je alleen aan jezelf?” “Doe het gewoon één keer.” “wees niet zo fanatiek” Deze gekende rationaliseringen gaan vaak een compromis vooraf. Maar we moeten leren om neen zeggen tegen de verleiding.

“Maar doet de Here Jezus Christus aan en wijdt geen zorg aan het vlees, zodat begeerten worden opgewekt.” (Rom 13:14).

Ik wou de associatie van kwaad zelfs vermijden, dus weigerde ik zelfs het glas met alcohol in mijn hand te houden. Onthoudt u van alle soort van kwaad. (1Thes 5:22) Een ander gekend mantra van diegenen die de wereldse compromissen bevestigen is “evenwicht”. Ik kan het niet meer tellen hoe vaak mensen me verteld hebben dat ik “meer evenwicht” nodig heb in mijn Christelijke wandel. Maar wanneer het van dichtbij geëvalueerd wordt, is de definitie van “evenwicht” gewoonlijk niets anders dan onze Christelijke standaard gelijk maken aan de wereldse waarden. Het klinkt zoals : “Het is OK om af en toe eens met de familie te gaan winkelen op de Sabbat. Je moet evenwicht hebben.” Met andere woorden raden ze aan om de heiligheid die God aan deze dag heeft geschonken, in evenwicht brengen door een beetje te zondigen.

Medelijdend compromis

Een populaire rationalisering die gebruikt wordt om Christelijke standaards te compromitteren is om het Christendom meer aantrekkelijk te maken voor de wereld, een techniek die door sommige kerkleiders in de tijd van Keizer Constantijn al gebruikt werd. De Romeinse en Griekse heidenen hielden van hun afgoden. Het tweede gebod over afgoden was een struikelblok en verhinderde dat heidenen het Christendom konden omarmen. De gedachte alleen om afstand te moeten doen van deze vereringen en hun afgoden te vernietigen, was een strijd voor de vrome, bijgelovige heidenen.

Dus in het belang van het evangelie, stelden de leiders voor “Waarom laten we hun niet toe hun afgoden te benoemen naar Christelijke helden en heiligen? Als ze dan in de kerk komen zullen we hun geleidelijk leren om hun afgoden achter te laten.” Maar je kent de rest van het verhaal- in plaats van de kerk die de heidenen bekeerde, bekeerden de heidenen de kerk. Dat is de typische manier waarop zulke dingen werken: de wereld maakt zonden aanvaardbaar voor de kerkleden en voor de rest van de geschiedenis blijft het een onderdeel van de praktijken…

Goed en slecht compromis

Compromis is niet altijd een slecht woord. Het kan een wonderlijk principe zijn dat helpt vrede te scheppen en eenheid in relaties bewaren. Als iedereen met zijn eigen regels naar voor komt en niet wil buigen voor een ander, begrijp je al snel waar je uitkomt. In een samenleving kunnen afspraken gemaakt worden en het is een beetje geven en nemen. Maar wanneer een Christen begint compromissen te maken die te maken hebben met de inhoud van het geloof, door bijbelse principes voor de vrede in te ruilen, kan het voor eeuwig fataal zijn. Met de woorden van Martin Luther: “Vrede indien mogelijk, de waarheid hoeveel het ook kost.”

Het is verleidelijk om een morele blitzkrieg te lanceren en de vele delen waarin de kerk (de hele groep van Gods kinderen) compromissen heeft aangegaan, aan te vallen. Ik zou kunnen uitpakken met een lijst van Christelijke standpunten die opgeofferd worden op het altaar van de compromissen om beter aanvaard te worden door de wereld. Ik zou zelfs de gevaarlijkste van allemaal kunnen aanpakken: de verwaterde, vervlakte en inhoudsloze theologieën waarin niet de minste oproep zit tot haar volgelingen om zichzelf te ontkennen en hun kruis op te nemen.

Elk van deze compromissen hebben de vrede geneutraliseerd in het hart van gelovigen, en hebben het potentieel van het evangelie verdund, en de kerkgroei gewurgd.

In plaats van ieder onderwerp in detail te ontrafelen, wil ik jullie aandacht op een breder principe vestigen, dat leidt tot slecht compromis en zondige gelijkvormigheid en hoe we de verleidingen van de duivel kunnen weerstaan.

Speel niet met compromissen

Terwijl de Egyptische kapitein Potifar weg was op zakenreis, probeerde zijn vrouw Jozef, zijn betrouwbaarste knecht, te verleiden. Jozef kwam daardoor in een lastige positie. Hij werd verleid om de voordelen van die verboden relatie te overwegen. Hij zou van meer prestige en rijkdom kunnen genoten hebben in zijn positie met een manipulerende geliefde aan zijn zijde. Het lijkt er tenminste op dat hij dan de gevangenis had kunnen vermijden, omdat hij niet inging op haar verleiding. Het moet een krachtige verleiding geweest zijn voor een ongehuwde, gezonde jongeman, om af te stappen van zijn principes, voor het bewijs van zijn kracht en voor dit onverwachte pleziertje. Toch, zelfs met al de influisteringen van de duivel, wist Jozef dat het verkeerd was en weigerde hij om deze duivelse daad te overwegen.

“En ofschoon zij dag aan dag tot Jozef sprak, voldeed hij niet aan haar wens bij haar te gaan liggen en omgang met haar te hebben.” (Genesis 39:10) Als het je niet was opgevallen, Jozef weigerde niet enkel overspel te plegen, maar hij bleef uit de buurt van de verleiding. Wees gewaarschuwd: Als je doolt rond verboden grenzen, zal het dodelijke vortex je erin zuigen zoals een tornado van vijfde categorie. Wanneer je verleid wordt door iets of iemand, om toe te geven aan schuldige dingen, zorg dan dat je zo ver mogelijk weg raakt uit het magneetveld van de duivel. Laat zonde niet aan je werken en je oplossing afbreken. Eva wandelde te dicht bij de verboden boom en wachtte dan om Satan’s rationalisering te horen. Van zodra ze de boom gezien had en de slangs vraag hoorde over Gods waarheid, had ze moeten weglopen, zo hard als ze kon. Gods Woord vertelt ons dat we moeten vluchten van de verleiding.

Gij daarentegen, o mens Gods, ontvlucht deze dingen, doch jaag naar gerechtigheid, godsvrucht, geloof, liefde, volharding en zachtzinnigheid. (1 Timotheüs 6:11)

We staan nu voor het nieuwe jaar en mensen zullen elkaar allerlei goede wensen aanbieden. Maar dat u en ik samen standvastig blijven in Gods woord en de kracht mogen ontvangen om “de goede strijd des geloofs” verder te strijden, lijkt me het beste om voor te bidden en te ijveren. Mocht het uw dagelijkse ervaring zijn in 2024 – overwinning na overwinning.

Compromis, gelijkvormigheid & moed

Een verbazingwekkend feit:

Omwille van zijn ongewone groeigewoonte is de tropische Banyanboom gekend als de “wurgvijg” Deze bomen komen meestal tot leven wanneer een vogel het zaad laat vallen in de kruin van een andere boom. De Banyanwortels gaan langs de stam naar beneden op zoek naar de bodem. Eens de wortels zich vastgeankerd hebben, groeien en verdikken de wortels zeer snel. Waar de wortels samenkomen smelten de wortels samen en vormen een traliewerk rond de stam van de drager. Geleidelijk verhinderen ze dat de draagboom nog verder kan groeien omdat hij beroofd wordt van al het licht, water en voedingsstoffen. Uiteindelijk verstikt de Banyan de draagboom tot hij sterft en wegrot, en er alleen nog een banyanboom overblijft.

Zo gaat het ook met de zaden van compromis die zich vast zettten in Gods overblijfsel. Is het mogelijk dat uit Gods kerk, het spiritueel leven en de gaven worden weggezogen?

Iedereen verlangt ernaar om aanvaard te worden. Maar voor een echte christen is het onmogelijk om zowel de aanvaarding van de wereld te hebben en de goedkeuring van onze hemelse Vader.

Jezus zei, “Geen slaaf kan twee heren dienen, want hij zal òf de ene haten en de andere liefhebben, òf zich aan de ene hechten en de andere minachten; gij kunt niet God dienen èn Mammon.” (Lucas 16:13) En Jacobus schreef dat vriendschap met de wereld vijandschap met God is. (Jacobus 4:4) Maar de spijtige waarheid is dat miljoenen gelovige Christenen op zoek zijn naar een manier om een werkbaar compromis te vinden tussen hun schuldgevoelens en de motieven van deze slechte wereld.

Ik ben gepassioneerd door dit thema omdat ik het bij momenten moeilijk heb met de verraderlijke invloeden van compromissen in mijn eigen levenswandel. De duivel biedt altijd onderhandelingen over waarden en principes aan. Hij gebruikt zelden een gewone duidelijke strijd. Integendeel, zijn effectiefste plan is een stap voor stap afbrokkelingsplan, zodat we zelden iets merken van wat we bezig zijn, tot het te laat is.

Maak geen fout. Toegeven aan de duivel is dodelijk voor de geest, en het zal ons nooit een blijvende voldoening geven. God vertelt ons duidelijk dat we niet in een onschuldige middenzone kunnen spelen, een beetje van het een en een beetje van het ander – om niet extreem over te komen, of proberen twee werelden met elkaar te verzoenen.

“Wie met Mij niet is, die is tegen Mij, en wie met Mij niet bijeenbrengt, die verstrooit.” (Mattheus 12:30).

In realiteit is het onmogelijk om toegevingen te doen aan de duivel. Elke poging om te onderhandelen met satan zal uiteindelijk totale capitulatie veroorzaken. Enkel door voortdurende afhankelijkheid van God en persoonlijke waakzaamheid kunnen we de tentakels van dit monster – het “kruipend compromis” – afhakken.