Elke mens heeft behoefte aan momenten van rust en sereniteit. We kunnen jarenlang roofbouw plegen op lichaam en geest, en sommigen kunnen wellicht meer verdragen dan anderen, maar er zijn voor iedereen grenzen aan de draagkracht. In beproevingen en tegenslagen, ziekte of tegenvallende resultaten, kunnen mensen ook hun eigen vijand worden. Terwijl ze rust, vertrouwen en kalmte nodig hebben, kan hun geest de spanning verhogen, kunnen gedachten van angst en onrust de laatste druppel vertrouwen doen verdampen…
Jawel, het leven kan hard zijn, er kunnen harde noten te kraken zijn en mensen kunnen klappen krijgen, tegenslagen verduren, mentaal en fysiek gekraakt worden… In alles blijft er behoefte aan houvast.
Ik denk dan aan Jezus, na een leven in een vijandige wereld, lijdend aan dat ruw houten kruis, voor mij, voor u… In dat duistere moment van zijn leven, nadat Hij had gebeden “indien het mogelijk ware, laat deze beker aan Mij voorbijgaan”… ging Hij door tot het einde, verlaten van zijn Vader, verlaten van vrienden… tot wanneer die woorden klonken “het is volbracht!” Aan die woorden ging geen gemakkelijk leven vooraf. Van bij Zijn geboorte was er geen plaats, maar heel zijn leven vond Hij troost en kracht in het gesprek met zijn Hemelse Vader. En daar in dat duistere moment op Golgotha, was het akeligste, dat er geen antwoord uit de hemel kwam, dat de hemel bleef zwijgen… Maar ondanks dat, zie je daar Jezus, zoals altijd, boven de pijn uit, bekommerd om diegenen die achterblijven, begaan met mensen die hun zondigheid niet begrijpen, spot en laster trotserend.
Kijkend naar Hem vind ik kracht, luisterend naar Zijn woorden vind ik bemoediging. Ik word stil want ik weet dat mijn Verlosser leeft. Ik bid voor mezelf, maar net zoveel voor u die dit leest, dat onze goede God je rijkelijk van Zijn kracht mag toebedelen, gewoon voldoende voor elke dag. Lees en herlees dat Woord, waar Jezus zoveel kracht uit putte, zonder hetwelk Hij zou bezwijken. Kijk naar Hem en vind houvast in die Woorden van eeuwig leven.