Categorie: Geloofsverdieping

Waar we op hopen

Hoog in de lucht, in het Oosten, verschijnt een wolkje ter grootte van een mensenhand. Gods ware volk beseft dat dit het teken is van de Zoon des mensen dat de duisternis doorbreekt. Terwijl het volk omhoog kijkt, wordt het wolkje gaandeweg groter: het koninklijk gevolg komt nader. Steeds helderder wordt Hij tot zijn koninklijke heerlijkheid voor iedereen zichtbaar is. In een gloed van Koninklijke heerlijkheid komt Jezus naar voren in zijn volle majesteit door de gewelfde hemelen. Zo komt Hij naar zijn kinderen toe.
Wat een heerlijk moment!
Dit is de uiteindelijke dag!
Zie, Hij komt!

Zij zien Hem met eigen ogen.

Bij de zondaren is de verwarring compleet: door angst, niet te beschrijven zijn ze aangegrepen en bezeten; ze huilen en smeken en roepen om toch maar beschermd te worden tegen die reine, hemelse, goddelijke heerlijkheid en het verblindende licht dat van Jezus uitgaat. Het dringt tot ze door hoe steeds weer Hij bij hen uitnodigde zich te bekeren en in te gaan op zijn genadevolle aanbod Hem te volgen. Ze beseffen nu de halsstarrigheid waarmee ze zijn liefdevolle smekingen hebben afgewezen en verworpen. Omwille van hun zondige en goddeloze ingesteldheid zijn ze in een totaal onvermogen de gloedvolle schoonheid van de Zon der gerechtigheid, die verschijnt met zijn eeuwige genezing, te verdragen. Ze smeken om te sterven om zo te vermijden te moeten komen in de tegenwoordigheid van die pure en reine Zon.

Gods volk echter staat daar: het is blij en vol verwachting en zijn oog is enkel gericht naar de hemel. Hun armen zijn uitgestrekt naar hun terugkerende Heiland en ze zijn ongeduldig om Hem te begroeten.

De beproevingen, de verleidingen, de tegenstand, de frustraties en de vervolgingen, het is allemaal over – het is verdwenen en het behoort tot het verleden. Daar is immers Jezus! Vergeten is al het vorige.

Jezus is nu boven hun hoofd. Hij nodigt ze uit Hem en zijn engelen te vervoegen. Het gemoed van Gods volk is vol en zij uiten dit in de volgende woorden:

“Zie, deze is onze God, van wie wij hoopten, dat Hij ons zou verlossen! Dit is de Here op wie wij hoopten; laten wij ons verblijden over de verlossing die Hij geeft” – Jesaja 25:9.

De graven gaan open. Daar verschijnen de rechtvaardigen uit hun bed van stof. Ze zijn een en al verrukking. Al de littekens, gevolg van de zonde en het aardse zwoegen zijn volkomen verdwenen. Fris in bloei staan ze daar met een gezondheid die nooit ofte nimmer meer zal vergaan. Ook zij varen op naar de hemel om hun Verlosser te ontmoeten en te begroeten.

De dood is verzwolgen in de overwinning – 1 Korintiërs 15:54.

Wat een aangrijpend schouwspel van verlossing! Buitengewoon is de hereniging!

Menselijkerwijs niet te beschrijven!

Vrienden en gezinnen worden herenigd! Weg is de dood die ze pijnlijk uiteenrukte! Familiebanden worden opnieuw gelegd. Wanneer we denken aan de mensen die ons ontvallen zijn door de dood, kunnen wij ons die dag voor de geest roepen, waarop Gods stem als een bazuin zal klinken en de doden onvergankelijk opgewekt zullen worden en de levenden veranderd zullen worden – 1 Korintiërs 15:52.

De laatste sporen van de vloek van de zonde zullen verwijderd worden. Christus’ getrouwen zullen verschijnen in dezelfde schoonheid als die van de Here, hun God. In geest, ziel en lichaam weerkaatsen zij het volmaakte beeld van hun Heer.

Op die dag zullen de levende rechtvaardigen in één ogenblik – in een punt des tijds – veranderd worden. De onsterfelijkheid neemt bezit van ze. Samen met de opgestane heiligen worden ze meegevoerd in de lucht om hun Here te ontmoeten. Van het ene einde van de aarde tot het andere worden Gods trouwe kinderen verzameld door de engelen. Zij leggen de kleine kinderen in de armen van hun moeder. Vrienden, lang door de dood gescheiden, zien elkaar terug om nooit meer uiteen te gaan. Met blijde lofzangen gaan allen naar de stad van God.

Eindelijk is iedereen thuis!

Ziedaar, waar het om ging!

Dit is de dag!

De wederkomst van Christus is een werkelijkheid geworden!
Heerlijk, ontzagwekkend is die werkelijkheid.

Die massale schare – Verlosser en verlosten uit alle eeuwen – begint nu haar reis naar de stad van God. Liederen van vreugde – nooit gehoord door sterfelijke oren – klinken door de hemelse gewelven. Geen aards schouwspel is in de verste verte in staat de triomftocht van de verlosten te evenaren, laat staan te overtreffen. Menigten van engelen begeleiden de blijde optocht van de verlosten door de hemel naar die Stad waarvan God de Bouwmeester is. Ze uiten hun innerlijke vreugde in lofprijzingen en toejuichingen.
Eindelijk doet de verloste schare haar intrede in die hemelse stad, die alle verbeelding van schoonheid, pracht en harmonie ver overtreft. Jezus komt haar tegemoet en zegt:

“Komt, gij gezegenden mijns Vaders, beërft het Koninkrijk dat u bereid is van de grondlegging der wereld af” –

Matteüs 25:34.

Overweldigend, zo’n thuiskomst!
Een familiebijeenkomst, voorheen is er nooit zo een geweest!
Eeuwen geleden beloofde Jezus:

“Wanneer Ik heengegaan ben en u plaats bereid heb, kom Ik weder en zal u tot Mij nemen, opdat ook gij zijn moogt waar Ik ben” Johannes 14: 3.

uit : De hoop van de Christen / Houvast

Lees het hele boekje

Verzoening

De dag dat een oude veehouder naar het ziekenhuis werd gebracht, was hij ernstig ziek, blind en stervende. Tijdens zijn verblijf daar kwam zijn kleindochter hem elke dag bezoeken en las hem dan voor. De oude man genoot van de zachte stem van het kind.

Op een dag vond ze een Bijbel bij zijn bed, die was achtergelaten door een vriend. Ze opende die op een willekeurige plek en las 1 Johannes 1 aan hem voor.

Hij luisterde aandachtig en toen hij haar hoorde zeggen:

En het bloed van Jezus Christus, Zijn Zoon reinigt ons van alle zonde, onderbrak hij haar.

Staat dat er werkelijk? vroeg hij.

Ja opa, dat staat er.

Wil je dat nog eens voorlezen?

En het bloed van Jezus Christus, Zijn Zoon reinigt ons van alle zonde.

Het bleef eventjes stil; toen vroeg hij: Weet je heel zeker dat het in dat boek staat?

Ja opa, daar ben ik heel zeker van.

Pak mijn hand alsjeblieft en zet mijn vinger bij het gedeelte en lees het dan nog eens voor.

Terwijl ze dat deed, druppelden er tranen uit zijn blinde ogen. Hij kon amper spreken, maar met grote zekerheid zei hij:

Lieve kind… als iemand aan je vraagt hoe ik ben gestorven dan moet je zeggen dat ik gereinigd ben gestorven.

Dit verhaal laat zien dat de leer van verzoening niet een abstracte theorie is over redding. Integendeel, het is de reddende kracht van God in levens van de mens die in zonde is gevallen.

Wat is verzoening? Men kan zeggen dat het woord verzoening duidt op het weghalen van hindernissen om gemeenschap te hebben met God. In zekere zin is verzoening net zoiets als herstel van relatie, maar het woord omvat ook de gedachte dat er compensatie heeft plaatsgevonden.

Verzoening is een mooi woord om aan te geven dat elke barrière die tussen God en ons bestond, is weggenomen. De leer van verzoening benadrukt dat het offer van Christus de enige vergelding is waardoor de barrière – dat is de zonde – kon worden weggenomen.

Eigenlijk is de verzoening de bijbelse leerstelling waar al het andere op is gebaseerd. Het draait om het leven van Christus, Zijn dood, opstanding, hemelvaart, Zijn middelaarschap en terugkomst. Het gaat uit van het bestaan van zonde en het feit dat wij het absoluut nodig hebben om gered te worden en ook van Gods liefdevolle houding om ons te redden.

Een goed inzicht in de bijbelse leer over God is onontbeerlijk als wij de verzoening willen begrijpen.

Het was Gods liefde die mogelijk maakte dat wij weer één gemaakt worden en gemeenschap met Hem kunnen hebben door Jezus Christus.

We moeten nooit de indruk krijgen dat de dood van Christus nodig was om God op een punt te brengen dat Hij in staat was om van ons te houden. God zond Christus om voor ons te sterven toen Hij allang van ons hield. De bijbelse leer over verzoening is gegrond in Gods liefde voor zondige en rebellerende schepsels.

Het volle besef van de zegen die de verzoening heeft gebracht kan alleen geproefd worden door mensen die, na een aanraking met de Heilige Geest, Gods geschenk van redding in Christus aanvaarden als de enige manier om vergeving en herstel te ontvangen. Hun harten worden gegrepen door liefde en dankbaarheid naar God en Christus voor dit oneindige grote offer.

Het gaat hier om het plaatsvervangende offer van Christus en het is ons oprechte verlangen dat je wordt aangespoord tot een grotere toewijding aan Degene die zoveel voor ons geleden heeft. En of je nu in het leven staat of stervende bent – dat je net als die oude veehouder vrede mag ervaren.

Dit is de inleiding van het (digitaal) boek “Verzoening – als herstel van relatie” van Angel M. Rodriguez. Stuur ons een mail en je ontvangt het per kerende in je mailbox. Het boek bestaat enkel in pdf-vorm.

Thuis komen

Rudolf Daur pakte soms uit met: “Zalig zij die heimwee hebben, want zij zullen thuis komen.” Wanneer men hem vroeg wat de logica achter dit niet-bijbelse woord was, antwoordde hij: “Hoofdpijn heeft enkel die mens, die een hoofd heeft. En heimwee heeft enkel die mens, die een ‘heim’ heeft. En zalig diegene die zijn heimwee niet verloochent, niet wegbabbelt, met lawaai verdrijft of met hard werken verdringt. Zo iemand zal thuis komen. Laat de heimwee in jouw ziel niet sterven, zei hij. De verlangende in jou is de eigenlijke mens, die je bent en die je in eeuwigheid zult blijven.” uit: “Sieh nach den Sternen – gib acht auf die Gassen. Erinnerungen”

Charles Coughlin’s thuiskomst

Prince Edward Island, in de Golf van St. Lawrence, rapporteerde het vreemde nieuws van Charles Coughlin’s thuiskomst. Hij was oorspronkelijk van het eiland waar hij in 1895 begon te reizen en een paar jaar later terecht kwam in Galveston, Texas. Hij stierf daar en werd daar begraven. Op 8 September, 1901, blies een verschrikkelijke West Indische orkaan door de Golf van Mexico heen, en veroorzaakte de historische ramp van het Zuidwesten die bekend staat als de Galveston overstroming. De wind blies met de verschrikkelijke snelheid van 200 km per uur, en het woedende water spoelde over de stad. De wervelende stroming had het kerkhof volkomen uitgewassen, waar Charles Coughlin begraven was. Het water veegde de aarde weg alsmede de doodskisten, die de Golf in dreven. Vier en dertig jaar later, in 1935, kwam een drijvende doodskist aan bij de kust van Prins Edward Eiland. Na een onderzoek, vond men een naamplaatje met Charles Coughlin er op, dezelfde man die zijn Prince Edward Eiland tehuis zoveel jaren tevoren verlaten had. De wind en de golfstroom hadden de doodskist van de Golf van Mexico bij Galveston duizenden kilometers helemaal rondom Florida heen de Atlantische Oceaan in en langs de kust tot de Golf van de St.Lawrence rivier gedreven. Een ongebruikelijke manier voor een plaatselijke jongen om thuis te komen.

De beste manier om het karakter van een mens te beoordelen is niet te luisteren naar wat anderen over hem zeggen, maar te luisteren naar wat hij over anderen zegt!

Wees ontvankelijk als de aarde

wees aanstelijk als het vuur

wees verkwikkend als het water

wees zachtmoedig als de wind.

Wie kan ik voor je zijn wat kan ik voor je doen?

Wees een weg voor hen die dwalen

wees een brug die samenbrengt

wees een huis voor hen die vluchten

wees een haard die warmte schenkt.

Wie kan ik voor je zijn wat kan ik voor je doen?

Wees een mens die blijft geloven

wees een mens die opnieuw begint

wees een mens die nog kan hopen

wees een mens die zonder meer bemint.

Goed Nieuws brief
Je bent uitgenodigd op de volgende activiteit van Nature-Rl in Erwetegem. Inschrijven tot maximum aantal deelnemers

Gods brief aan jou

“Toen je deze morgen wakker werd, keek ik naar je en hoopte dat je met Mij zou praten, zelfs al was het maar een paar woorden, dat je mijn mening zou vragen of me zou danken voor iets goed dat gisteren in je leven gebeurd is. Maar ik merkte dat je te druk bezig was met het zoeken van de gepaste kledij voor die dag. Wanneer je rondliep in het huis en je klaarmaakte, dacht ik dat je een paar minuten de tijd zou nemen en me een gedag zou zeggen, maar je had het te druk.

Op een bepaald moment, had je 15 minuten niets anders te doen dan in een zetel te zitten. Dan zag ik je recht springen. Ik dacht dat je met mij wou praten maar je ging naar de telefoon om een vriend te bellen. Ik bleef geduldig, de ganse dag lang.

Met al je activiteiten, denk ik dat je te druk was om iets tegen mij te zeggen. Ik zag dat je voor het middagmaal rondkeek, misschien voelde je je wel te verlegen om tegen mij te praten, het is daarom dat je je hoofd niet gebogen hebt. Je keek vier of vijf tafels verder en zag een aantal van je vrienden met mij praten voor ze gingen eten. Jij deed dat niet. Dat is goed. Er blijft nog meer tijd over, en ik hoop dat je alsnog met Mij zal praten. Je ging naar huis, en het leek alsof je veel dingen te doen had.

Nadat je een aantal dingen gedaan had, zette je de tv aan. Ik weet niet of je van de tv houdt, je brengt er heel wat tijd mee door, je zit daar en denkt aan niets, je geniet gewoon van de show. Ik wachtte weer geduldig terwijl jij naar tv keek en je avondmaal at, maar je praatte weer niet met Mij.

Bij het naar bed gaan, voelde je je denk ik te moe. Nadat je je familie slaapwel gezegd had, plofte je in bed en viel in geen tijd in slaap. Dat is goed, want het is goed mogelijk dat je niet beseft dat Ik er altijd voor je ben. Ik heb geduld, meer dan je ooit zal weten.

Ik wil je zelfs leren hoe je met anderen ook geduld moet hebben. Ik hou zoveel van je dat ik elke dag op een knikje, een gebed of een gedachte, of een dankbaar gedeelte van je hart wacht. Het is moeilijk om een eenzijdige conversatie te voeren. Wel, je wordt opnieuw wakker. En opnieuw zal ik wachten, met veel liefde en geduld en hoop op die dag dat je Mij zal vinden, en zult weten dat Ik jouw leven in Mijn hand heb.
Je hemelse Vader

DE DAG DAT DE ZON NIET SCHEEN

We nemen vaak Gods zegeningen als heel gewoon aan.

Pas als ze ons afgenomen worden, zien we hoe belangrijk zelfs de gewoonste gaven van God zijn.

Er is een verhaal over de dag dat de zon niet opging. Het was zes uur, maar het was nog donker. Om zeven uur was het nog nacht. Het werd twaalf uur en het leek net middernacht. Om vier uur ’s middags gingen de mensen met drommen naar de kerken om God om de zon te smeken. De volgende morgen gingen alle mensen vroeg naar buiten en tuurden naar de oostelijke hemel.

Toen de eerste zonnestralen zich vertoonden, barstten de mensen uit in gejuich en dankten God met luide stem voor de zon.

In Psalm 103 zegt de psalmdichter:

‘Loof de Here, mijn ziel, en vergeet niet één van Zijn weldaden.’

Omdat Gods goedheid zo constant is als de zon, lopen we gevaar te vergeten wat Hij iedere dag zo mild aan ons geeft. Als we onze zegeningen één voor één tellen, zullen we daarna nooit het einde zien.

Zeven in de Bijbel – 2

Uit vorige brief weet je al dat zeven een bijzonder getal is. Het is het getal van een heilig God. Maar er is meer aan dit getal.

Er zijn bv ZEVEN noten in de toonladder. Alle muzikale indelingen zijn slechts variaties hiervan. Als de muzikant de achtste noot gebruikt, gaat hij terug naar de “do” en begint aan de hogere of lagere serie. De mens gaf de noten een naam, maar God bepaalde de klanken, net zoals God de dagen van de week vaststelde, en de mens benoemde ze.

Noach nam de reine dieren in de ark per ZEVEN paar (Genesis 7: 2) 

ZEVEN dagen nadat Noach de ark was binnengegaan, kwam de vloed. (Genesis 7:10) 

Petrus vertelt over de lankmoedigheid van God die wachtte in de dagen van Noach. (1 Petrus 3:21) Die ZEVEN dagen maakten een einde aan Gods geduld.

Voordat Aäron en zijn zonen hun priesterlijke werk ingingen, werden ze ZEVEN dagen gewijd. (Leviticus 8: 31-36) Dit is een afbeelding van een leven volledig of geheel gewijd of toegewijd aan de Heer in zijn dienst.

Op de verzoendag sprenkelde de hogepriester het bloed ZEVEN keer op het verzoendeksel. (Leviticus 16:14) Dit is een beeld van de volledigheid van het verlossingswerk van Christus.

“maar met zijn eigen bloed eens voor altijd binnengegaan in het heiligdom, waardoor Hij een eeuwige verlossing verwierf” (Hebreeën 9:12).

Toen Christus Zichzelf aanbood, eindigden de offeranden. We hoeven niet langer offers te brengen op een altaar.

Toen Israël de stad Jericho innam, beval God de Israëlieten dat ze ZEVEN dagen om de stad heen moesten marcheren. En op de ZEVENDE dag, toen ze ZEVEN keer rond de stad marcheerden, beëindigden ze hun mars en de muren van Jericho, de stad die erom bekend stond oninneembaar te zijn, stortten ineen. (Jozua 6: 1-16)

Er waren ZEVEN FEESTdagen van de Heer. (Pascha, Ongezuurde Broden, Eerstelingen, Pinksteren, Grote Verzoendag, Bazuinfeest en Loofhuttenfeest). (Leviticus 23: 1-44)

Er waren ZEVEN armen aan de KANDELAAR in het Heilige in de Tempel en dit beeldt het volledige licht van God af voor de zielen van de mens.

Salomo bouwde de tempel in ZEVEN jaar en hield het Feest ZEVEN dagen lang. 

Job had ZEVEN zonen. 

Toen Jobs vrienden hem kwamen bezoeken, zaten ze ZEVEN dagen en ZEVEN nachten in stilte, en daarna moesten ze een brandoffer van ZEVEN ossen en ZEVEN rammen brengen. 

Naäman waste zich ZEVEN keer in de Jordaan. 

Jezus sprak ZEVEN woorden aan het kruis. 

ZEVEN mannen met een goed getuigenis werden gekozen om de tafels (de behoeften) van de kerk te bedienen in Handelingen 6: 1-7. 

Er waren ZEVEN jaren van overvloed en ZEVEN jaren van hongersnood in Egypte tijdens de dagen van Jozef.

ZEVEN keer in het boek Openbaring wordt de zegen van de Heer aan zijn volk beloofd. Dit worden de “Zaligsprekingen” van Openbaring genoemd. Deze zijn te vinden in de hoofdstukken 1: 3; 14:13; 16:15; 19: 9; 20: 6; 22: 7, 14. 

Er zijn ZEVEN Gaven van de Geest : Wijsheid, Kennis, Geloof, Genezing, Kracht om wonderen te doen, Profetie, Onderscheiding van geesten. “‘Aan de een wordt door de Geest een woord van wijsheid gegeven; aan een ander een woord van kennis, krachtens dezelfde Geest; aan een derde door dezelfde Geest het geloof; en aan weer anderen schenkt diezelfde Geest de gave om ziekten te genezen, de kracht om wonderen te doen, de gave van de profetie, de onderscheiding van geesten, het vermogen om in talen te spreken of de betekenis ervan uit te leggen.’ (1Kor.12:8-10)

ZEVEN keer wordt het Boek des Levens in de Bijbel genoemd. 

Het boek Openbaring is een boek van ZEVEN. 

We hebben ZEVEN gouden kandelaren, zeven gemeenten, zeven geesten, zeven sterren, zeven plagen, ZEVEN zegels, ZEVEN bazuinen, ZEVEN Personages, ZEVEN weeën, zeven donders, zeven koppen, zeven bergen, ZEVEN nieuwe dingen. ZEVEN ZEVENS vormen dit boek. Het is de VOLLEDIGHEID van alle dingen.

Jezus zei om “ZEVENTIG maal ZEVEN te vergeven” Met andere woorden, Hij zegt: “Blijf vergeven totdat je compleet bent.” Zelfs de duur van Israëls straffen was gebaseerd op de wet van de ZEVENS. De ballingschap in Babylon duurde ZEVENTIG jaar, tien perioden van ZEVEN. (Jeremia 25: 11-12; Daniël 9: 2)

Er zitten rijke lessen in de Bijbel, maar het is niet bedoeld om er een spel mee te spelen. God heeft een bedoeling met de getallen die in de Bijbel worden vermeld. Net zoals de namen van de personages een verhaal op zich vertellen, vertellen ook de cijfers hun verhaal.

Zeven in de Bijbel – 1

Het cijfer zeven is één van de betekenisvolste cijfers in de Bijbel. 

Het volgende is een vertaling van een hoofdstuk uit het boek Biblical Mathematics, geschreven door predikant Ed F. Vallowe.

Toen de mens getallen begon te analyseren en combineren, ontwikkelde hij interessante symbolen.

Hij nam het volmaakte wereldgetal VIER

en voegde er het volmaakte goddelijke getal DRIE aan toe

en kreeg ZEVEN, het meest heilige getal voor de Hebreeën.

Het was de aarde gekroond met de hemel – de vier windhoeken van de aarde (of de hele aarde) plus de VOLLEDIGHEID VAN GOD. Dus we hebben ZEVEN dat de VOLLEDIGHEID uitdrukt door de vereniging van aarde en hemel.

Dit nummer wordt meer gebruikt dan alle andere nummers in het Woord van God, behalve het nummer EEN.

In het boek Openbaring wordt overal het getal ZEVEN gebruikt. 

Er zijn 

  • ZEVEN kerken, 
  • ZEVEN geesten, 
  • ZEVEN sterren, 
  • ZEVEN zegels, 
  • ZEVEN bazuinen, 
  • ZEVEN schalen, 
  • het beest met ZEVEN horens, 
  • maar ook het Lam heeft ZEVEN horens
  • ZEVEN ondergangen en 
  • ZEVEN nieuwe dingen. 

ZEVEN symboliseert spirituele perfectie. Het hele leven draait om dit getal. 

ZEVEN wordt in de Bijbel meer dan 700 keer gebruikt. 

Het wordt 54 keer gebruikt in het boek Openbaring.

Het hele Woord van God is gebaseerd op het getal ZEVEN. 

Het staat voor de ZEVENDE dag van de scheppingsweek en verwijst naar de (zevende) duizendjarige rust”dag” Zesduizend jaar om te kiezen wie men wil dienen, duizend jaar voor diegenen die voor God gekozen hebben, om inzage te verkrijgen in de hemelse oordelen en om de wonden te helen en de tranen te wissen. Zeven staat voor VOLLEDIGHEID of PERFECTIE.

Zeven is het getal van God. Het laat zien dat wat in de geschiedenis gebeurt niet afhankelijk is van mensen, maar gebeurt volgens Gods voordienend plan.

Zeven is het getal van de volheid en voltooiing, van rust en overvloed. Zoals de zevende dag de scheppingsweek voltooide, zo maken de zeven zegels, bazuinen en schalen Gods plan voor deze wereld compleet.

Deze wereld is voltooid en het is spoedig tijd voor de nieuwe hemel en de nieuwe aarde, of het Sabbatsmillennium, waarna de eeuwigheid voor de gelovigen begint.

In Leviticus 23: 15-16 is het getal ZEVEN en de sabbat, die de ZEVENDE dag was, verbonden met het woord VOLTOOID. Het woord VOLLEDIG volgt na de woorden “ZEVENDE SABBAT”. De dag na de ZEVENDE sabbat vond er iets NIEUWS plaats.

Het woord VOLTOOID is ook verbonden met het getal ZEVEN. In Openbaring 10: 7 lezen we: “maar in de dagen van de stem van de zevende engel, wanneer hij bazuinen zal, is ook voleindigd het geheimenis van God, gelijk Hij zijn knechten, de profeten, heeft verkondigd.“

Het is GESCHIED” is een andere uitdrukking die wordt gevonden in verband met het getal zeven.

‘En de zevende goot zijn schaal uit in de lucht en er kwam een luide stem uit de tempel, van de troon, zeggende: Het is geschied. “ (Openbaring 16:17)

Het woord GESCHAPEN wordt ZEVEN keer gebruikt in verband met Gods creatieve werk. (Genesis 1: 1; Genesis 1:21; 1:27 (driemaal); 2: 3; en 2: 4).

God schiep alle dingen in het begin en nam toen zes dagen om Zijn schepping tot AANSCHIJN TE ROEPEN en rustte op de ZEVENDE dag. (Genesis 2: 1-3). God stelde ZEVEN dagen in voor de week, en de meeste, zo niet alle naties rekenen op die manier de tijd: ZEVEN dagen per week. Weinigen staan ​​erbij stil waarom er ZEVEN dagen in een week zijn. Er zijn talrijke experimenten geweest om de week anders in te delen, maar telkens opnieuw bleek dit een onwerkbare instelling en werd men gedwongen terug te keren naar de zevendaagse week. Geven atheïsten en ongelovigen God de Bijbel daarvoor de eer?