Het graf is leeg

De verbazingwekkende les die volgt, is een geweldig voorbeeld van waarom elk woord in de Bijbel zo belangrijk is. De moderne vertalingen hebben met veel verzen geknoeid en voor de oppervlakkige lezer van de Bijbel lijkt de vermelding van het mooi opgevouwen doek in dit vers misschien niet belangrijk. Zoals je zult zien, werd het doek achtergelaten als het “visitekaartje” van de Heer! Het is direct verbonden met de tekst in Johannes 14:3 : “En als Ik heengegaan ben en plaats voor u gereedgemaakt heb, kom Ik terug en zal u tot Mij nemen, opdat ook u zult zijn waar Ik ben.”

Weet je waarom Jezus het doek vouwde dat over Zijn gezicht lag tijdens de tijd dat Hij in het graf lag?

Johannes 20:7 vertelt ons dat het zweetdoek, dat over Jezus’ gezicht werd gelegd, niet zomaar opzij werd gegooid zoals de grafkleden. De Bijbel heeft een heel vers nodig om ons te vertellen dat het netjes was opgerold en apart van de grafkleren was geplaatst.

“En op de eerste dag van de week ging Maria Magdalena vroeg, toen het nog donker was, naar het graf, en zij zag dat de steen van het graf weggenomen was. Daarom snelde zij terug en ging naar Simon Petrus en naar de andere discipel, die Jezus liefhad,  en zei tegen hen: Ze hebben de Heere uit het graf weggenomen, en wij weten niet waar zij Hem neergelegd hebben. Petrus dan ging naar buiten, en de andere discipel, en zij kwamen bij het graf. En die twee liepen samen, maar de andere discipel snelde vooruit, sneller dan Petrus, en kwam als eerste bij het graf. En toen hij vooroverboog, zag hij de doeken liggen, maar toch ging hij er niet in. Simon Petrus dan kwam en volgde hem, en ging het graf wel binnen en zag de doeken liggen. En de zweetdoek, die op Zijn hoofd geweest was, zag hij niet bij de doeken liggen maar afzonderlijk, opgerold, op een andere plaats.” Johannes 20:1-7

Was dat belangrijk? Absoluut.

Heeft dat echt iets te betekenen? Ongetwijfeld.

Om de betekenis van het gevouwen doek te begrijpen, moet je een beetje begrijpen van de Hebreeuwse cultuur en traditie. Het opgevouwen doek had te maken met de meester en knecht, en elke joodse jongen kende deze traditie.

Toen de bediende de eettafel voor de meester dekte, zorgde hij ervoor dat het precies was zoals de meester het wilde..

De tafel was perfect ingericht en dan wachtte de knecht, net uit het zicht, tot de meester klaar was met eten, en de knecht durfde die tafel niet aan te raken, totdat de meester klaar was.

Nu, als de meester klaar was met eten, zou hij van tafel opstaan, zijn vingers en mond afvegen en zijn baard schoonmaken, en dan zou hij het servet verfrommelen en het op tafel gooien.

De bediende zou dan weten de tafel af te ruimen. Want in die tijd betekende het achtergelaten servet: ‘Ik ben klaar’.

Maar als de meester van de tafel opstond, zijn servet oprolde en naast zijn bord legde, zou de dienaar de tafel niet durven aanraken, want……….. Het opgerolde servet betekende, ‘Ik kom terug!’

Jezus komt terug! Vind je het niet geweldig hoe onze Hemelse Here aandacht besteedt aan elk klein detail?! Jezus zei of deed niets dat geen deel uitmaakte van het vervullen van Zijn doel.

Het servet werd in de Bijbel opgetekend als een teken van de wederkomst van Jezus Christus. Het was Zijn “visitekaartje”.

Openbaring 22:20 “Hij Die van deze dingen getuigt, zegt: Ja, Ik kom spoedig. Amen. Ja, kom, Heere Jezus!”