Ten dage dat gij daarvan eet

Eén van de geneugten voor veel leraren is het klaarmaken van hun klaslokaal: prikborden ophangen, wat je nodig hebt klaarleggen en het lokaal op de meest wenselijke manier inrichten. Sta eens stil bij het beeld dat God had wat betreft de tuin van Eden als zijn klaslokaal. Dan zien we de zorg die Hij besteedde aan het voorbereiden van een leeromgeving voor Adam en Eva. Hij stelde schoonheid om hen heen op prijs. We kunnen ons voorstellen dat elke bloem, vogel, dier en boom Adam en Eva de gelegenheid boden meer te leren over hun wereld en over hun Schepper.

Toch zie je een abrupte verandering als je van hoofdstuk 2 naar hoofdstuk 3 gaat. We hebben de inventaris opgemaakt van al het goede dat God met een goddelijke bedoeling heeft gemaakt. In Genesis 3:1 worden we ons bewust van Gods voorziening wat betreft een vrije wil. De aanwezigheid van de slang als ‘het sluwste van alle in het wild levende dieren’ is een afwijking van de tot nu toe gebruikte taal. We komen woorden tegen als ‘zeer goed’ en ‘niet schamen’ en ‘aanlokkelijk’. Dat zijn bijvoeglijke naamwoorden die worden gebruikt om Gods schepping in de voorgaande hoofdstukken te beschrijven. Nu verandert echter de toon. Het woord ‘sluw’ wordt in sommige vertalingen ook weergegeven met ‘listig’. Plotseling wordt er een negatief element geïntroduceerd in wat tot nu toe alleen maar volmaakt was.

Genesis stelt God voor als het tegenovergestelde van ‘sluw’. God is duidelijk wat betreft zijn verwachtingen van het paar in deze tuin. We weten uit Gods bevel in Genesis 2:16-17 dat Hij één belangrijke regel heeft ingesteld die ze moeten gehoorzamen. Ze mogen niet van de verboden boom eten. Eén ding valt verder ook nog op in dit verhaal: Adam en Eva werden geschapen als vrije morele wezens, die konden kiezen tussen gehoorzaamheid en ongehoorzaamheid. Daarom zien we vanaf het begin, zelfs in die niet-gevallen wereld, de realiteit van de vrije wil van de mens.

In Genesis 2:17 zegt de Heer tegen Adam dat hij ‘onherroepelijk zou sterven’, als hij van de boom at. Als Eva dat bevel in Genesis 3:3 herhaalt, zegt ze dat op een niet zo krachtige manier. Ze laat het woord ‘onherroepelijk’ weg. De slang herhaalt dat woord, maar dan in volkomen tegenspraak met wat God had gezegd. Het lijkt erop dat Eva wat ze leerde niet zo serieus nam als gewenst. Dit ondanks het feit dat Eva door God zelf in de tuin werd onderwezen. Dat kun je afleiden uit de woorden die ze gebruikte.

We zagen al dat Eva, zelfs door haar eigen woorden, afzwakte wat haar was geleerd. Ze deed dit ondanks Gods duidelijke gebod. Ze interpreteerde de woorden van de Heer niet verkeerd, maar het is duidelijk dat ze die woorden niet serieus genoeg nam. Men kan de gevolgen van haar acties nauwelijks overdrijven. Toen Eva de slang tegenkwam, herhaalde ze (maar niet zo precies) wat God had gezegd over de bomen in de tuin. Deze boodschap was voor de slang natuurlijk niet nieuw. De slang kende het bevel en was daarom goed voorbereid om het te verdraaien. Zo maakte hij misbruik van de argeloosheid van Eva.

De slang gaf Eva het onjuiste deel van de boodschap. Toen had Eva naar God kunnen gaan om te overleggen. Dat maakt het onderwijs in Eden zo mooi: de studenten hadden toegang tot hun machtige Leraar. Dat was beter dan alles wat we nu op aarde kunnen bedenken. In plaats van te vluchten en in plaats van goddelijke hulp te zoeken, neemt Eva de boodschap aan van de slang. Haar acceptatie van die boodschap van de slang, die net iets anders was, vereist enige twijfel van Eva’s kant aangaande God en wat Hij hun had verteld.

Ondertussen komt Adam zelf in een moeilijk parket terecht. ‘Adam begreep dat zijn metgezellin Gods gebod overtreden had, en de enige beperking hun opgelegd als een toets van hun trouw en liefde, had veronachtzaamd. In zijn geest woedde een verschrikkelijke strijd. Hij betreurde het feit dat hij Eva had laten afdwalen. Maar het was geschied; hij zou voor altijd gescheiden zijn van haar, wier tegenwoordigheid zijn geluk uitmaakte. Hoe zou hij dit kunnen verdragen?’ Helaas heeft hij ook verkeerd gekozen, alhoewel hij weet had van goed en kwaad.

Merk de misleidende ironie op: de slang zei dat ze ‘als God zouden zijn’. God had hun toch al gezegd dat ze al als God waren? Wat leert dit ons over hoe gemakkelijk je kunt worden misleid en waarom geloof en gehoorzaamheid de enige bescherming zijn, zelfs wanneer je het beste onderwijs hebt ontvangen zoals Adam en Eva?

In Houvast die we net ontvangen hebben, staan mango-recepten. In de salade zie ik de combinatie van fruit met sla, tomaat, komkommer. Wil je hiermee zeggen dat de zure vruchtgroenten met fruit gecombineerd mogen worden? Ik veronderstel: NIET met de zoete vruchten?Al meermaals merkte ik dat je fruit met noten combineert: notensaus, notencrumble,… Zijn de eiwitten en vetten dan geen bezwaar voor het fruit?Kan je dan zelfgemaakte pesto op basis van noten eten op brood/cracker?

Beste, Ik merk dat je het allemaal zeer nauwkeurig uitpluist. Als we dan de juiste voedselcombinaties willen samenvatten, dan is de beste combinatie ongetwijfeld : “Eet fruit bij voorkeur afzonderlijk”. Dat wil zeggen niets daarbij, zodat de suikers niet opgehouden worden in de maag.

Een probleemloze combinatie van zure en halfure vruchten (en zelfs zoete vruchten met uitzondering van banaan/zetmeel) is de combinatie met tomaten, komkommers en andere lichtzure sappige vruchtgroenten.

Het toevoegen van salades, bladgroenten, selderijstengels, kan aan alle soorten fruit. In feite gaat het om de meest neutrale groep binnen de voeding. Bladgroenten hebben geen negatieve invloed op de spijsvertering van zetmeel of eiwitten.

Een compromis dat kan gemaakt worden, is de combinatie van zuur en halfzuur fruit met een beperkte hoeveelheid noten/zaden/pitten. De zuren uit het fruit kunnen zelfs behulpzaam zijn bij de vertering van de eiwitten en vetten. Maar hier zitten we op het domein van de recepten. En gezondheid en spijsvertering kunnen niet worden samengevat in recepten. Vanaf hier is het luisteren naar zichzelf.

In de voeding is de scheiding tussen zetmeel en eiwitten nooit compleet. De voedselcombinaties kunnen die twee groepen nooit uit elkaar houden en dat betekent dat er een dominantie van zetmeel of van eiwitten of van andere voedselsubstanties is. Een dun laagje zelfgemaakte pesto met noten kan nooit dat heel grote verschil maken. Alleen bij ernstige spijsverteringsstoornissen zou ik het afraden.

Gaan we dat vanuit het standpunt van de verzuring bekijken, ziet het er natuurlijk heel anders uit. Bij ernstige verzuring en een verlaagde ontzuringscapaciteit (zoals het geval bij reuma), zou ik zo weinig mogelijk geconcentreerde voeding gebruiken, en dan zien de voedselcombinaties er heel anders uit.

Vergeet niet dat de toevoeging van vetten vaak uit de kijker blijft, terwijl het gekend is dat vetten de spijsvertering vertragen en de spijsverteringsefficiëntie verlagen.