De grote Amerikaanse evangelist Dwight L. Moody nam het lied “Welk een Vriend is onze Jezus” op in zijn preken, geschriften en leringen. Het is geschreven door een geëmigreerde Ier in Canada.
Joseph Scriven had rijkdom, opleiding, een toegewijd gezin en een prettig leven in zijn geboorteland Ierland. Joseph, zoon van een kapitein van de Britse Royal Marines, werd in 1819 in Ierland geboren. Nadat hij zijn universitaire graad had behaald aan het Trinity College in Londen, schreef hij zich in aan een militaire school om zich voor te bereiden op een loopbaan in het leger. Een slechte gezondheid dwong hem echter om die ambitie op te geven. Joseph vestigde zich spoedig nadien als leraar, werd verliefd en maakte plannen om zich in zijn geboortestad te vestigen.
Toen gebeurde het onverwachte. Op de avond voor het geplande huwelijk van Scriven verdronk zijn verloofde. In zijn diepe verdriet realiseerde Joseph zich dat hij de troost en steun die hij nodig had alleen kon vinden in zijn dierbare Vriend, Jezus.
Kort daarna verliet Scriven Ierland om een nieuw leven te beginnen in Canada. Hij vestigde een huis in Port Hope, waar hij Eliza Rice ontmoette en verliefd werd. Slechts enkele weken voordat ze de bruid van Joseph Scriven zou worden, werd ze plotseling ziek. Binnen enkele weken stierf ook Eliza, de tweede verloofde van Scriven.
Een verbrijzelde Scriven wendde zich tot het enige dat hem tijdens zijn leven had verankerd: zijn geloof. Door gebed en bijbelstudie vond hij niet alleen troost, maar ook een missie. De vijfentwintigjarige Scriven veranderde zijn levensstijl drastisch. Joseph legde een gelofte van armoede af, verkocht al zijn aardse bezittingen en zwoer zijn leven in te zetten voor lichamelijk gehandicapten en financieel behoeftigen. Vaak gaf hij zijn kleren en bezittingen weg aan mensen in nood, en werkte hij onbetaald voor iedereen die hem nodig had. Scriven werd bekend als “De barmhartige Samaritaan van Port Hope.”
Het verhaal gaat dat twee zakenlieden op een straathoek in Port Hope stonden, terwijl een kleine man met een zaag langsliep. Een van de zakenlieden zei: “Nu is er een man die gelukkig is met zijn lot in het leven. Ik wou dat ik zijn vreugde kon kennen. Misschien kan ik hem zover krijgen dat hij mijn wintervoorraad hout zaagt.’ De andere zakenman antwoordde: ‘Ik ken die man. Hij zou je brandhout niet hakken. Hij hakt alleen hout voor de financieel behoeftigen en voor degenen die lichamelijk gehandicapt zijn en hun eigen brandhout niet kunnen hakken.”
Tien jaar nadat Eliza stierf, kreeg Scriven te horen dat zijn moeder erg ziek was geworden. Vanwege zijn gelofte van armoede had Joseph niet het geld om naar huis te gaan om voor haar te zorgen. Hij was diepbedroefd en voelde de behoefte om contact met haar op te nemen. Hij schreef een troostende brief met de woorden van zijn nieuw geschreven gedicht, met het gebed dat deze korte regels haar zouden herinneren aan een nooit falende Vriend die ze in Jezus had.
Enige tijd later, toen Joseph Scriven zelf ziek werd, zag een vriend die hem kwam bezoeken toevallig een kopie van woorden die op een stuk papier naast zijn bed waren gekrabbeld. Na het lezen van de gekrabbelde woorden vroeg de vriend: “Wie heeft deze mooie woorden geschreven?” Scrivens antwoord: “De Heer en ik deden het met ons twee.”
Dit zijn die gekrabbelde woorden…
Welk een vriend is onze Jezus,
die in onze plaats wil staan.
Welk een voorrecht dat ik door Hem,
altijd vrij tot God mag gaan.
Dikwijls derven wij veel vrede,
dikwijls drukt ons zonde neer,
juist omdat wij ’t al niet brengen,
in ’t gebed tot onze Heer.
Zijn wij zwak, belast, beladen
en terneer gedrukt door zorg.
Dierb’re Heiland, onze toevlucht,
Gij zijt onze hulp en borg.
Als soms vrienden ons verlaten,
gaan wij biddend tot de Heer,
in Zijn armen zijn wij veilig,
Hij verlaat ons nimmermeer.
Joseph Scriven
Wat een Vriend hebben wij in Jezus, die al onze zonden en smarten wou dragen! Wat een voorrecht om alles in gebed tot God te brengen!
Ironisch genoeg verdronk Joseph Scriven in 1886 in een Canadees meer. Hij leefde niet lang genoeg om er getuige van te zijn dat zijn lied naar alle uithoeken van de wereld werd gedragen, en hij had ook nooit kunnen vermoeden dat we het vandaag over hem en die woorden zouden hebben.
We leven in gekke tijden, maar wat er ook in je leven gebeurt, weet dat er iemand is die smoorverliefd op je is en altijd klaar staat om je te ontmoeten en troost te bieden. Feitelijk is Jezus zo verliefd op jou dat hij het bewees door voor jou te sterven…
“Niemand heeft grotere liefde dan deze, dat hij zijn leven geeft voor zijn vrienden.”
Johannes15:13
Moge dit lied je aandacht vestigen op de grootste vriend aller tijden… Denk aan wat Hij deed voor jou. Is de vriendschap ook wederzijds?
Goed Nieuws / HouVast 