Tag: ziekenverpleging

De Britse verpleegkundige en hervormster van het ziekenhuiswezen Florence Nightingale werd op 12 mei 1820 geboren te Florence.

Florence Nightingale, bekend als de Lady with the Lamp die in de moeilijkste omstandigheden liefdevol gewonde soldaten verzorgde, de “Engel van de gewonden” tijdens de Krimoorlog overleed op 90 jarige leeftijd in Londen (13 augustus 1910).

Het verhaal van Florence Nightingale begint in de jaren veertig van de 19e eeuw in Londen. Ze had alle troeven in handen voor succes in de betere kringen. Ze wilde echter niets te maken hebben met de aristocratie.

Als persoon bleek ze niet altijd de gemakkelijkste te zijn. Ze was veeleisend, ook voor zichzelf. Ze ging recht op haar doel af, ze besloot bijvoorbeeld omwille van haar werk vrijgezel te blijven. Organiseren, delegeren en de juiste mensen weten te benaderen waren sterke kanten van haar. Ze pleitte ervoor om de verpleging als een volwaardig beroep te zien, met hieraan gekoppeld de juiste opleiding, en een passende beloning. Ze zag geen tegenstelling tussen beroep en roeping, en zag de noodzaak om verder te professionaliseren.

Met steun van Queen Victoria heeft ze invloed uitgeoefend op een systematische verbetering van de gezondheidszorg in het Britse leger. Verder heeft ze in miljoenen gezinnen invloed gehad door het overdragen van basisprincipes van huishoudelijke gezondheidsleer en hygiëne. Zij richtte de Britse Rode-Kruisvereniging op en ijverde voor hervormingen in India.

Florence had zich een echt doel in haar leven gesteld: het verplegen van zieken en gewonden. Noem de naam Florence Nightingale en velen krijgen het beeld voor ogen van een vrouw met grote opofferingsgezindheid, die alles wat ze had opgaf om haar roeping te volbrengen. In 1837 (ze was toen 16 jaar oud) schreef ze in haar dagboek: „God sprak tot mij en heeft mij tot Zijn dienst geroepen.” Haar familie protesteerde heftig tegen haar keuze om trainingen voor verpleegster in Duitsland en Frankrijk te volgen. „Zou je schande over onze familie brengen door werk te verrichten dat alleen de laagste klasse doet”, reageerde Nightingale’s familie. Voor de 19de eeuw bestonden er geen verpleegsters, wel vroedvrouwen die hielpen bij bevallingen. Verplegen was in deze tijd vrouwenwerk. Een zieke werd thuis verzorgd.

In 1851 verbleef zij enige tijd bij de Fliedners en ook in Parijs bij nonnen. Zo werd ze, zij het nog primitief, opgeleid tot ziekenverpleegster. Dat gaat allemaal niet gemakkelijk. Van een dame in die tijd werd immers verwacht dat ze huwde en een trouwe echtgenoot en moeder wordt. Daar heeft Florence geen zin in. Ze krijgt ruzie met haar ouders, maar laat zich niet van de wijs brengen. Ze wil en ze zal iets doen aan de erbarmelijke ziekenverpleging.

Ze begon met zich te oriënteren op de toestand in de grote ziekenhuizen in Engeland. En later ook in andere landen. Ze verzamelde een enorme hoeveelheid gegevens over sterfte, ziekte en leefbaarheid in de ziekenhuizen. Die gegevens zet ze om in grafieken en statistieken en dat worden haar wapens om de onhygiënische toestanden te lijf te gaan. Hiermee is Florence een van de eerste statistici geworden!

Omstreeks 1850 ontwierp ze een beroepscode voor verpleegsters. Ze ging daarbij uit van de eed van Hippocrates. Volgens Florence Nightingale was het belangrijk om de patiënt ook psychisch, sociaal en geestelijk te ondersteunen.

Dat bracht ze tijdens de periode van 1854 tot 1856 in de barakken van de Selimiye-kazerne volop in de praktijk.

Toen in 1854, tijdens de Krimoorlog, W.H. Russell, de correspondent van The Times, de mensonterende toestanden van de zieke en gewonde Britse soldaten aan het front aan de kaak stelde, bood deze toen 34-jarige verpleegster haar diensten aan. -Het klinkt ongelooflijk, maar Florence Nightingale, leed waarschijnlijk vanaf haar vijfendertigste aan Myalgische encephalomyelitis (ME), ook wel het chronische moeheidsyndroom genoemd (Bron tvV, 22 april 1995) Ze zorgde voor een waskamer, voor leesruimtes, cursussen, diverse vormen van recreatie, een banksysteem zodat soldaten hun soldij konden opsparen in plaats van het aan vreemde vrouwen en drank te verspillen, en een systeem om correspondentie tussen de soldaat en de familie thuis mogelijk te maken. Kort gezegd noemde men Nightingale wel de diëtiste, bankierster, wasvrouw, distributeur, onderwijzeres, sociaal werkster, beroepsadviseuse, therapeute, directrice van het ziekenhuis, hoofdverpleegkundige, administratrice, hygiëne-specialiste en verpleegster van de Selimiye-barakken.

Ze overleefde een zware koortsaanval en zette haar werk voort tot het einde van de oorlog. Onder haar leiding halveerde het sterftecijfer aan allerlei ziekten onder de soldaten.

In 1859 schreef zij het boek Notes on Nursing, waarmee ze een begin maakte met het ontwikkelen van een theoretisch raamwerk voor verplegende.

Florence Nightingale concludeerde dat muziek een positieve invloed heeft op ziekte. In klinische studies werd muziek gebruikt (in WO II) als ondersteuning van revaliderende en getraumatiseerde soldaten.

Florence Nightingale in Notes on Nursing (1860) :

“Het is belangrijk bevindingen te documenteren over de patiënt en over de zorgverlening.”

In 1864 stichtte zij een verpleegstersschool die verbonden was aan het Londense St. Thomas Hospital. Hiermee wilde zij ook voor vrouwen een mogelijkheid bieden een goed betaalde loopbaan te volgen. The Royal Society for the Promotion of Health werd in 1876 opgericht door onder andere E. Chadwick en Florence Nightingale.

Het grootste Britse multidisciplinaire instituut richtte zich op de volksgezondheid en had als doel de kennis over gezondheid wereldwijd te bevorderen en te verspreiden door onderwijs, communicatie en wetenschappelijk onderzoek. Op die manier stond een vrouw aan de basis van grote medische hervormingen.