Waarom aandacht aan voeding ?

Deze brief schrijf ik, naar aanleiding van een vraag die we recent ontvingen over een artikel op deze blog, waarin de relatie voeding – geloof wordt aangekaart. De lezer vond dat we het veel te moeilijk maken en dat God het zeker nooit zo bedoeld kan hebben…

“Ik vraag me af of het allemaal wel zo kan zijn als u het voorstelt. Waarom zou God het allemaal zo moeilijk maken. Al die regels die op de duur verhinderen dat je nog van het eten geniet… Ik heb geleerd, dat als ik voor het eten om Gods zegen bid, dat volstaat.“

Beste, Ik begrijp dat je deze redenering bouwt op een uitspraak van Paulus, en dat is je goede recht, maar je moet deze zin nog eens herlezen binnen zijn context. We zijn vrij te denken wat we willen. God maakt het helemaal niet moeilijk: God geeft ons de voeding in zijn perfectste vorm. Je kunt er niets aan verbeteren. Alles wat je aan die voeding doet, gaat gepaard met waardeverlies. God heeft het menselijk lichaam bijzonder goed gemaakt. Als je ziet wat ons lichaam aan misbruiken toelaat, en je ziet hoe ver de mens gaat in zijn destructie van de natuurlijke krachten, kun je alleen stil mijmeren en verwonderd zijn hoe goed en voorzienend God is. Je adresseert geen massa’s verwijtende Waarom’s voor Gods rekening, maar je bent vol van dankbaarheid, en je zingt het uit met de psalmist : “ik loof U, Here, omdat Gij mij wonderbaar hebt toebereid…” Je kunt ook alles normaal vinden wat mensen elke dag eten, het als een zegen beschouwen dat de warenhuizen met duizenden producten gevuld zijn, dat niet door Gods wijsheid maar door menselijke eigenwijsheid zijn “verbeterd”… Maar sinds veertig jaar probeer ik terug te gaan naar het origineel. Hoe zit het leven in elkaar? Wat is er nodig voor een goed leven? Wat voorzag God voor het welzijn van zijn schepselen, en in het bijzonder voor de mens? In ieder geval schiep God geen kookfornuis, laat staat een fabriek om de oneetbare misbaksels van de Schepper te corrigeren…

Bidden voor het eten, zou ik iedereen aanbevelen. Maak het even stil, spreek je dank uit, nodig Hem uit in je huis, breng God eer en uit je bewondering voor wat Hij schiep, en vraag zijn zegen. 

Ik houd zo erg van de Joodse visie op het gebed : “Bidden doe je niet om God te plezieren, maar vooral om je eigen verhouding te onderzoeken ten opzichte van datgene wat je Hem vraagt.

Je weet dat gevoelens en gedachten – positieve of negatieve – altijd weerkeren. De uiting van dankbaarheid geeft een goed gevoel. Als je dan bidt om zegen, doe je dat in de overtuiging dat hetgeen je daar voor jou hebt tot zegen zal zijn. Waarschijnlijk heb je jezelf daarover al bevraagd. Als je nog twijfelt terwijl je bidt, zal je gebed je geen bevestiging geven. Lees de hele tekst “Maar gij moet bidden in geloof, in geen enkel opzicht twijfelende, want wie twijfelt…” 

Er zijn spirituele wetten en er zijn natuurwetten. Het naleven van die wetten op een vrije en positieve manier, kan alleen maar positieve gevolgen hebben. 

De spirituele wetten zijn samengevat in de tien geboden, die de verhouding regelt van de mens tot God en van mens tot mens. 

De natuurwetten zijn even bindend als de spirituele wetten. Een christen die in een ravijn valt, draagt dezelfde gevolgen als een niet christen. 

Het is waar dat er veel meningen zijn over (gezonde) voeding. Een kennis vertelt dat de oorspronkelijke voeding na de zondeval niet meer voldoende was en dat er daarom een chemische verandering van de voeding nodig was. Dat verbaast me. Zouden Adam en Eva, de dag nadat ze uit de Tuin waren verdreven, hun broodje hebben gebakken? Hoe en waar zouden ze dat geleerd hebben en hoe zouden ze dat gedaan hebben? Ongetwijfeld was er buiten de Tuin niet langer de overvloed en de variatie die in de Tuin was, maar er was zeker voedsel dat onveranderd kon worden gegeten.

Voeding werd het voorwerp van culturen, werd bepaald door voedsel dat lokaal aanwezig was, werd meer en meer veranderd volgens de voorkeuren van de mensen, werd meer en meer bestudeerd zodat men de voorkeuren van mensen kon beïnvloeden en exploiteren tot het verslavende toe… Als we dan, in een dergelijk situatie, even de aandacht vragen, voor meer oorspronkelijke voeding, en om meer volwaardig voedsel te eten, en om geen ganse dag door te eten, maar de voedingsmomenten te limiteren, en niet teveel verschillende voedingsgroepen door elkaar te eten… is dat dan “het moeilijk maken” of hindernissen opwerpen “zodat men niet meer kan genieten van het voedsel”?