Theïstische evolutie, een gevaarlijk spel

In de voorbije maanden ontmoette ik verschillende mensen die overtuigd waren dat het niets uitmaakt hoe de aarde en het universum zijn tot stand gekomen. “We kunnen het niet weten”, of “De wetenschap is het allemaal aan het uitpluizen”, waren de teneur. “Het is toch te gek dat wij zouden moeten aannemen, dat er een “God” zou gesproken hebben en ineens was het er allemaal? Ik ben ook niet zo naïef…” en “Je kunt ook net zo goed christen zijn en in de evolutie geloven.”

Ik hoop dat u vorige brief dan ook gelezen hebt, maar ik zou daar graag volgende overwegingen over de gevaren van Theïstische Evolutie (Evolutie waarbij de godheid een rol speelt) willen aan toevoegen :

De atheïstische formule voor evolutie is: Evolutie = materie + evolutionaire factoren (toeval en noodzaak + mutatie + selectie + isolatie + dood) + zeer lange tijdsperioden.

In de theïstische evolutionaire visie wordt God toegevoegd:

Theïstische evolutie = materie + evolutionaire factoren (toeval en noodzaak + mutatie + selectie + isolatie + dood) + zeer lange tijdsperioden + God. In het theïstische evolutionaire systeem is God niet de almachtige Heer van alle dingen, wiens Woord door alle mensen serieus moet worden genomen, maar Hij is geïntegreerd in de evolutionaire filosofie. Dit leidt tot 10 gevaren voor christenen

Gevaar Nummer 1 … Verkeerde voorstelling van de aard van God

De Bijbel openbaart God aan ons als onze Vader in de hemel, die absoluut perfect is (Matteüs 5:48), heilig (Jesaja 6:3) en almachtig (Jeremia 32:17). De apostel Johannes vertelt ons dat “God liefde”, “licht” en “leven” is (1 Johannes 4:16; 1:5; 1:1-2). Wanneer deze God iets schept, wordt Zijn werk beschreven als “zeer goed” (Genesis 1:31) en “perfect” (Deuteronomium 32:4).

Theïstische evolutie geeft een verkeerde voorstelling van de aard van God omdat dood en verval aan de Schepper worden toegeschreven als principes van de schepping. (Progressief creationisme zorgt ook voor miljoenen jaren van dood en afschuw voor de zonde.)

Gevaar Nr. 2 … God wordt een God van de hiaten

De Bijbel stelt dat God de Eerste Oorzaak van alle dingen is. “Maar voor ons is er maar één God, de Vader, uit wie alle dingen zijn… en één Here Jezus Christus, door wie alle dingen zijn, en wij door Hem” (1 Korintiërs 8:6).

Echter, in theïstische evolutie is de enige werkruimte die aan God wordt toegewezen, dat deel van de natuur dat de evolutie niet kan “verklaren” met de middelen die tot haar beschikking staan. Op deze manier wordt God gereduceerd tot een “god van de gaten” voor die verschijnselen waarover twijfel bestaat. Dit leidt tot de opvatting dat “God daarom niet absoluut is, maar Hij Zelf is geëvolueerd – Hij is evolutie”.

Gevaar Nr. 3 … Gods woord verliest zijn waarde

De hele Bijbel getuigt dat we te maken hebben met een door God geschreven bron van waarheid (2 Timoteüs 3:16), met het Oude Testament als de onmisbare “aanloop” die naar het Nieuwe Testament leidt, zoals een toegangsweg naar een snelweg leidt (Johannes 5:39). Het bijbelse scheppingsverslag moet niet worden beschouwd als een mythe, een gelijkenis of een allegorie, maar als een historisch verslag, omdat:

Biologische, astronomische en antropologische feiten worden gegeven in didactische [onderwijs] vorm. In de Tien Geboden baseert God de zes werkdagen en één rustdag op dezelfde tijdspanne als beschreven in het scheppingsverslag (Exodus 20:8-11). In het Nieuwe Testament verwees Jezus naar feiten van de schepping (bijv. Mattheüs 19:4-5). Nergens in de Bijbel zijn er aanwijzingen dat het scheppingsverslag op een andere manier moet worden begrepen dan als een feitelijk verslag.

De doctrine van theïstische evolutie ondermijnt deze fundamentele manier van bijbellezen, zoals die werd gegarandeerd door Jezus, de profeten en de apostelen. Gebeurtenissen die in de Bijbel worden vermeld, worden gereduceerd tot mythische beelden, en een begrip van de boodschap van de Bijbel als waar in woord en betekenis gaat verloren.

Gevaar Nr. 4 … Verlies van de weg om God te vinden

Evolutie kent echter geen zonde in de bijbelse zin van het missen van je doel (in relatie tot God). Zonde wordt zinloos gemaakt en dat is precies het tegenovergestelde van wat de Heilige Geest doet – Hij verklaart dat zonde zondig is. Als zonde wordt gezien als een onschadelijke evolutionaire factor, dan is men de sleutel voor het vinden van God kwijt, wat niet wordt opgelost door ‘God’ toe te voegen aan het evolutionaire scenario.

De Bijbel beschrijft de mens als volledig verstrikt in de zonde na Adams val (Romeinen 7:18-19). Alleen die personen die beseffen dat ze zondig en verloren zijn, zullen de Heiland zoeken die “kwam om te redden wat verloren was” (Lukas 19:10).

Gevaar Nr. 5 … Dat God kwam in het vlees (Jezus) – gaat verloren

De incarnatie van God door Zijn Zoon Jezus Christus is een van de fundamentele leringen van de Bijbel. De Bijbel zegt: “Het Woord is vlees geworden en heeft onder ons gewoond” (Johannes 1:14), “Christus Jezus … werd gemaakt naar de gelijkenis van mensen” (Filippenzen 2:5-7).

Het idee van evolutie ondermijnt dit fundament van onze redding. Evolutionist Hoimar von Ditfurth bespreekt de onverenigbaarheid van Jezus’ incarnatie en evolutionaire gedachte: “Overweging van evolutie dwingt onvermijdelijk tot een kritische herziening … van christelijke bepalingen. Dit geldt duidelijk voor het centrale christelijke concept van de ‘incarnatie’ van God … “.3

Gevaar Nr. 6 … De bijbelse basis voor Jezus’ reddingswerk wordt een mythe

De Bijbel leert dat de zondeval van de eerste mens een echte gebeurtenis was en dat dit de directe oorzaak van de zonde in de wereld was: “Daarom, zoals door één mens de zonde in de wereld is gekomen en de dood door de zonde; en zo is de dood voorbijgegaan alle mensen, want daarom hebben allen gezondigd” (Romeinen 5:12).

Theïstische evolutie erkent Adam niet als de eerste mens, noch dat hij rechtstreeks door God uit “het stof der aarde” werd geschapen (Genesis 2:17). De meeste theïstische evolutionisten beschouwen het scheppingsverhaal als een mythisch verhaal, zij het soms met enige spirituele betekenis. De zondaar Adam en de Verlosser Jezus zijn echter met elkaar verbonden in de Bijbel – Romeinen 5:16-18. Elke opvatting die Adam mythologiseert, ondermijnt de bijbelse basis van Jezus’ verlossingswerk

Gevaar Nr. 7 … Verlies van de bijbelse chronologie

De Bijbel geeft ons een tijdschaal voor de geschiedenis en dit ligt ten grondslag aan een goed begrip van de Bijbel. Deze tijdschaal omvat:

• De tijdschaal kan niet oneindig worden verlengd naar het verleden, noch naar de toekomst. Er is een goed gedefinieerd begin in Genesis 1:1, evenals een moment waarop de fysieke tijd zal eindigen (Matteüs 24:14).
• De totale duur van de schepping was zes dagen (Exodus 20:11).
• De leeftijd van het universum kan worden geschat in termen van de genealogieën die in de Bijbel zijn vastgelegd (maar merk op dat deze niet precies kan worden berekend). Het is in de orde van enkele duizenden jaren, niet miljarden.
• Galaten 4:4 wijst op de meest opmerkelijke gebeurtenis in de wereldgeschiedenis: “Maar toen de volheid van de tijd gekomen was, zond God Zijn Zoon uit.” Dit gebeurde bijna 2000 jaar geleden.
• De terugkeer van Christus in macht en heerlijkheid is de grootste verwachte toekomstige gebeurtenis.

Aanhangers van theïstische evolutie (en progressieve schepping) negeren de bijbelse maatstaven van tijd ten gunste van evolutionistische tijdschalen die miljarden jaren in het verleden en in de toekomst omvatten (waarvoor geen overtuigende fysieke gronden zijn). Dit kan tot twee fouten leiden:

• Niet alle uitspraken in de Bijbel moeten serieus worden genomen.
• De waakzaamheid met betrekking tot de wederkomst van Jezus kan verloren gaan.

Gevaar Nr. 8 … Verlies van het Scheppings-concept

Bepaalde essentiële scheppingsconcepten worden in de Bijbel onderwezen. Deze omvatten:

• God schiep materie zonder enig beschikbaar materiaal te gebruiken.
• God schiep eerst de aarde en op de vierde dag voegde Hij de maan, het zonnestelsel, onze lokale melkweg en alle andere sterrenstelsels toe.
• Deze volgorde is in strijd met alle ideeën over “kosmische evolutie”, zoals de “big bang” kosmologie.
• Theïstische evolutie negeert al dergelijke bijbelse scheppingsprincipes en vervangt ze door evolutionaire noties, waardoor ze Gods almachtige scheppingsdaden tegenspreken en tegenwerken.

Gevaar nummer 9 … Verkeerde voorstelling van de werkelijkheid

De Bijbel draagt ​​het zegel van de waarheid en al zijn uitspraken zijn gezaghebbend – of ze nu gaan over geloofs- en reddingskwesties, het dagelijks leven of zaken van wetenschappelijk belang. Evolutionisten schuiven dit alles terzijde, b.v. Richard Dawkins zei: “Bijna alle volkeren hebben hun eigen scheppingsmythe ontwikkeld, en het Genesis-verhaal is slechts het verhaal dat toevallig is overgenomen door een bepaalde stam van herders uit het Midden-Oosten. Het heeft geen speciale status dan het geloof van een bepaalde West-Afrikaanse stam dat de wereld is geschapen uit de uitwerpselen van mieren”.

Als evolutie onjuist is, dan hebben talrijke wetenschappen valse getuigenissen omarmd. Telkens wanneer deze wetenschappen in overeenstemming zijn met evolutionaire opvattingen, geven ze een verkeerde voorstelling van de werkelijkheid. Hoeveel meer dan een theologie die afwijkt van wat de Bijbel zegt en evolutie omarmt! Dit is gevaarlijke grond die alle waarheden uit de Bijbel aan het wankelen brengt …

Gevaar nummer 10 … Het doel missen

In geen ander historisch boek vinden we zoveel en zulke waardevolle verklaringen over het doel voor de mens als in de Bijbel. Bijvoorbeeld:

• De mens is een bewuste daad en keuze van God in Zijn schepping. (Genesis 1:27-28).
• De mens is het doel van Gods verlossingsplan (Jesaja 53:5).
• De mens is het doel van de missie van Gods Zoon (1 Johannes 4:9).
• Wij zijn het doel van Gods erfenis (Titus 3:7).
• De hemel is onze bestemming (1 Petrus 1:4).

De gedachte aan doelgerichtheid is echter een gruwel voor evolutionisten. “Evolutionaire aanpassingen volgen nooit een doelgericht programma, ze kunnen dus niet als teleonomisch worden beschouwd.”5

Een geloofssysteem zoals theïstische evolutie dat doelgerichtheid combineert met niet-doelgerichtheid is een contradictio in terminis.

CONCLUSIE

De doctrines van schepping en evolutie lopen zo sterk uiteen dat ze met elkaar verzoenen totaal onmogelijk is. De theïstische evolutionisten proberen de twee doctrines te integreren; een dergelijk syncretisme reduceert de boodschap van de Bijbel echter tot onbeduidendheid. De conclusie is onvermijdelijk: er is geen ondersteuning voor theïstische evolutie in de Bijbel.

REFERENTIES

• Dit artikel werd ontleend aan hoofdstuk 8 uit “The Consequences of Theistic Evolution”, van Dr. Werner Gitt’s boek, Did God use Evolution?, Christliche Literatur-Verbreitung e.V., Postfach 11 01 35 . 33661, Bielefeld, Germany.
• E. Jantsch, Die Selbstorganisation des Universums, Munchen, 1979, p. 412.
• Hoimar von Ditfurth, Wir sind nicht nur von dieser Welt, Munchen, 1984, pp. 21-22. Richard Dawkins, The Blind Watchmaker, Penguin Books, London, 1986, p. 316.
• H. Penzlin, Das Teleologie-Problem in der Biologie, Biologische Rundschau, 25 (1987), S.7-26, p. 19.