Waarom Ziekte en dit Tranendal ?

Waarom bestaan ziekte en lijden?

Er zijn veel mensen op deze wereld die pijn hebben. Er zijn ziekten, gezondheidsproblemen en handicaps die het vermogen van medicijnen of levensstijl om te genezen te boven gaan. Overal vragen mensen: “Waarom?” Waarom ziekten en aandoeningen; waarom ongevallen en rampen; waarom pijn en lijden? Wie is verantwoordelijk? En is er nog hoop voor degenen die pijn hebben?

De oorsprong van ziekte

God is liefde. Vóór de intrede van het kwaad was er vrede en vreugde in het hele universum. Lucifer, “de lichtdrager”, de dienaar van Gods troon, werd door overtreding Satan – “de tegenstander” van God. Voor zijn val was Lucifer de eerste van de beschuttende cherubs, heilig en onbesmet.

Niet tevreden met zijn positie, waagde hij het om aanbidding te begeren die alleen aan de Schepper verschuldigd was. Onder een schijn van eerbied voor God trachtte hij ontevredenheid op te wekken over de wetten die hemelse wezens beheersten. Pogingen die alleen oneindige liefde en wijsheid konden bedenken, werden gedaan om hem van zijn fout te overtuigen. Maar omdat zijn ontevredenheid zonder reden bleek te zijn, verbood zijn trots hem zich te onderwerpen. Hij gooide zich volledig in de grote strijd tegen zijn Maker. Hij beweerde dat het zijn doel was om de gebreken van Jehovah te verbeteren. Daarom stond God hem toe om de aard van zijn beweringen te demonstreren, om de uitwerking van zijn voorgestelde veranderingen in de goddelijke wet te laten zien. Voor het welzijn van het hele universum door onophoudelijke eeuwen heen, werd hem toegestaan ​​zijn principes vollediger te ontwikkelen, opdat zijn beschuldigingen tegen de goddelijke regering in hun ware licht zouden worden gezien.

Nadat de aarde met haar wemelende dierlijk en plantaardig leven was ontstaan, werd de mens, het bekronende werk van de Schepper en degene voor wie de prachtige aarde was ingericht, op het toneel van actie gebracht. De mens had een verheven gestalte en perfecte symmetrie. Zijn gelaat straalde van het licht van leven en vreugde. Hoewel ze onschuldig en heilig zijn geschapen, werden onze eerste ouders niet buiten de mogelijkheid van wangedrag geplaatst. God gaf hun de macht om te kiezen – de macht om toe te geven of gehoorzaam te blijven. Adam en Eva mochten van alle bomen in de paradijstuin – Eden – eten, op één na. “En de HERE God gebood de mens, zeggende: Van elke boom in de tuin mag u vrij eten; maar van de boom van kennis van goed en kwaad, daarvan mag u niet eten” (Gen.2:16,17) .

Terwijl God het welzijn van de mens zocht, zocht Satan zijn ondergang. Hij begon zijn werk met Eva om haar ongehoorzaam te maken. Ze stak haar hand uit, nam van de vrucht en at. Adam, door zijn liefde voor Eva, was ongehoorzaam aan het bevel van God en deed met haar mee. “Uw ogen zullen geopend worden“, zei de vijand; “gij zult als goden zijn, god en kwaad kennende.” (Gen.3:5). Hun ogen waren inderdaad geopend; maar hoe treurig de opening! De kennis van het kwaad, de vloek van de zonde, was alles wat de overtreders verwierven. Satan is de veroorzaker van ziekte; Hij is verheugd om te zien hoe de menselijke familie zich steeds dieper in lijden en ellende stort.

Hoop

Jezus Christus kwam naar deze wereld als de onvermoeibare dienaar van de nood van de mens. Hij “nam onze zwakheden op zich en droeg onze ziekten, opdat Hij in elke behoefte van de mensheid zou voorzien. Mat.8:17. De last van ziekte, ellende en zonde kwam Hij wegnemen. Het was Zijn missie om de mensen volledig herstel te brengen; Hij kwam om hun gezondheid en vrede en volmaaktheid van karakter te geven.

Niemand die tot Hem kwam, ging zonder hulp weg. Van Hem vloeide een stroom van genezende kracht, en in lichaam en geest en ziel werden de mensen gezond gemaakt. In elke stad, elk dorp waar hij doorheen ging, legde Hij Zijn handen op de ellendigen en genas hen. Overal waar harten klaar stonden om Zijn boodschap te ontvangen, troostte Hij hen met de verzekering van de liefde van hun hemelse Vader.

Zijn medeleven kende geen limiet. Christus maakte geen onderscheid naar nationaliteit, rang of geloofsovertuiging. Zijn gave van barmhartigheid en liefde is even onbegrensd als de lucht, het licht of de regenbuien die de aarde verfrissen.

Waar Hij ook ging, ging de tijding van Zijn barmhartigheid Hem vooraf. Waar Hij was gepasseerd, verheugden de voorwerpen van Zijn mededogen zich in gezondheid en gebruikten hun nieuwe krachten. Zijn stem was het eerste geluid dat velen ooit hadden gehoord, Zijn naam het eerste woord dat ze ooit hadden gesproken, Zijn gezicht het eerste dat ze ooit hadden gezien. Waarom zouden ze Jezus niet liefhebben en Zijn lof laten horen? Toen Hij door de steden trok, was Hij als een vitale stroom, die leven en vreugde verspreidde.

“Als ik Zijn kleed maar mag aanraken, zal ik genezen zijn.” Mat. 9:21. Het was een arme vrouw die deze woorden sprak – een vrouw die twaalf jaar lang leed aan een ziekte die haar leven tot een last maakte. Ze had al haar middelen besteed aan artsen en geneeswijzen, maar werd ongeneeslijk verklaard. Maar toen ze hoorde van de Grote Genezer, herleefde haar hoop.

Terwijl Hij zich een weg baande door de menigte, kwam de Heiland dicht bij de plek waar de gekwelde vrouw stond. Keer op keer had ze tevergeefs geprobeerd om bij Hem te komen. Omdat ze bang was haar kans op verlichting te verliezen, drong ze naar voren en zei tegen zichzelf: “Als ik zijn kleed maar mag aanraken, zal ik genezen zijn.”

Terwijl Hij voorbijging, reikte ze naar voren en slaagde erin de rand van Zijn kleed nauwelijks aan te raken. Op dat moment wist ze dat ze genezen was. In die ene aanraking was het geloof van haar leven geconcentreerd, en onmiddellijk verdwenen haar pijn en zwakheid. Plotseling stopte Jezus, en rondkijkend vroeg Hij: “Wie heeft mij aangeraakt?” Petrus keek hem verbaasd aan en antwoordde: “Meester, de menigte verdringt zich en dringt aan op u en u zegt: Wie heeft mij aangeraakt?” Lucas 8:45.

Christus stelde de vraag niet voor Zijn eigen informatie. Hij wilde de getroffenen met hoop inspireren. Hij wilde laten zien dat het geloof de genezende kracht had gebracht. Velen van degenen die tot Christus kwamen om hulp, hadden ziekte over zichzelf gebracht, maar Hij weigerde niet om hen te genezen. Onder hen was een verlamde in Kafarnaüm. Deze verlamde had alle hoop op herstel verloren. Zijn ziekte was het resultaat van een zondig leven, en zijn lijden werd verbitterd door wroeging. Tevergeefs had hij een beroep gedaan op de Farizeeën en doktoren om hulp; ze verklaarden hem ongeneeslijk, ze hekelden hem als een zondaar en verklaarden dat hij zou sterven onder de toorn van God.

De verlamde man was in wanhoop weggezonken. Toen hoorde hij van de werken van Jezus. Anderen waren, net zo zondig en hulpeloos als hij, genezen, en hij werd aangemoedigd te geloven dat ook hij genezen zou kunnen worden als hij naar de Heiland kon worden gedragen. Maar de hoop viel weg toen hij zich de oorzaak van zijn ziekte herinnerde, maar toch kon hij de mogelijkheid van genezing niet verwerpen.

Zijn grote verlangen was verlichting van de last van de zonde. Hij verlangde ernaar Jezus te zien en de verzekering van vergeving en vrede met de hemel te ontvangen. Dan zou hij tevreden zijn met leven of sterven, naar Gods wil.

Keer op keer probeerden de dragers van de verlamde zich een weg door de menigte te banen, maar tevergeefs. De zieke man keek met onuitsprekelijke angst om zich heen. Hoe kon hij afstand doen van zijn huis als de verlangde hulp zo dichtbij was? Op zijn voorstel droegen zijn vrienden hem naar het dak van het huis, braken het dak af en lieten hem neer aan de voeten van Jezus.

Jezus had het eerste sprankje geloof zien uitgroeien tot een overtuiging dat Hij de enige helper van de zondaar was, en Hij had het sterker zien worden met elke inspanning om in Zijn tegenwoordigheid te komen. Het was Christus die de lijder naar zich toe had getrokken. Nu, in woorden die als muziek in het oor van de luisteraar vielen, zei de Heiland. “Zoon, heb goede moed; hun zonden zijn u vergeven.” Mat. 9:2. Hoop neemt de plaats in van wanhoop en vreugde van beklemmende somberheid. De fysieke pijn van de man is verdwenen en zijn hele wezen is getransformeerd. Zonder verder verzoek te doen, lag hij in vredige stilte, te blij voor woorden.

Maar de Farizeeën, die bang waren hun invloed bij de menigte te verliezen, zeiden in hun hart: “Hij lastert: wie kan zonden vergeven dan Eén, namelijk God?” Marcus 2:7, R.V. Zijn blik op hen gericht, waaronder zij ineenkropen en terugdeinsden, zei Jezus: “Waarom denkt u kwaad in uw hart? Want wat is gemakkelijker om te zeggen: Uw zonden zijn u vergeven, of om te zeggen: Sta op en wandel? Maar opdat u weet dat de Zoon des mensen macht heeft op aarde om zonden te vergeven.” zei Hij, zich tot de verlamde wendend: “Sta op, neem uw bed op en ga naar uw huis.” Mattheüs 9:4-6. Toen stond hij, die op een draagstoel voor Jezus was gedragen, overeind met de elasticiteit en kracht van de jeugd. En onmiddellijk “nam hij het bed op en ging voor hun aangezicht uit”. Mark 2:12

De verlamde vond in Christus genezing voor zowel de ziel als het lichaam. Hij had de gezondheid van de ziel nodig voordat hij de gezondheid van het lichaam kon waarderen. Voordat de lichamelijke kwaal genezen kan worden, moet Christus verlichting brengen in de geest en de ziel reinigen van zonde.

Onlangs ontving ik onderstaand bericht met de volgende inleiding: 

“Verantwoordelijkheid voor je eigen gezondheid en die van je kinderen kun je niet uit handen geven! Informeer je dan goed en kom te weten wat goed is voor jezelf en je kinderen. Luister ook eens naar ‘de andere kant’.”

https://www.blckbx.tv/videos/kinderen-vaccineren

Ik denk dat onze verantwoordelijkheid als Gods ”wachters op de muur”  verder gaat dan onze eigen kinderen en wij ook een opdracht hebben om ons en onze naasten zoveel als mogelijk voor te bereiden op wat wij weten wat in “de tijd van het einde” te gebeuren staat. Dit o.a. door ons niet enkel te laten bedelven door de eenzijdige informatie van de huidige media maar ook door onder meer naar ‘ de andere kant’ te luisteren.

Hierbij ook in gedachten te houden dat er eens een tijd voor de deur zou kunnen staan waarbij de uitspraken van zowel Martin Luther King als Abraham Lincoln ook voor ons van groot belang zouden kunnen zijn.

“Het einde van ons leven begint, als wij zover komen om over levensbelangrijke zaken te zwijgen”

“ Een zwijgende wachter is gevaarlijker dan helemaal geen wachter” 

“Op het eind zullen we ons niet de woorden van onze vijanden herinneren, maar wel het zwijgen van onze vrienden.”  (  Martin Luther King)

“De zonde van het zwijgen – als men moet protesteren – maakt mensen tot lafhartigen”  ( Abraham Lincoln,  US President 1809-1865) 

Doe wat je kunt, met de middelen die je hebt, op de plaats waar je bent.