Antonio Maldonado kende niet veel Engels, dus gebaarde hij naar een tolk bij de receptie van het Amerikaanse Witte Huis in Washington.
Antonio, een lid van een mijndelegatie die uit Peru op bezoek was, zag dat de gasten de beste whisky geserveerd kregen, maar hij wilde gewoon een glas zuiver water om te proosten met president Lyndon B. Johnson. Via de tolk sprak hij beleefd zijn wens uit aan een ober.
Het was een moeilijk verzoek om te doen. Iedereen leek glazen whisky vast te houden en Antonio wilde geen scène maken. Hij wilde zijn collega-afgevaardigden niet in verlegenheid brengen bij het afronden van de handelsbesprekingen met de VS. Maar als jonge man had hij zich ertoe verbonden nooit te drinken nadat hij de ravage had gezien die alcohol in Peru thuis bracht. Twee jaar eerder, in 1963, had hij zijn hart aan Jezus gegeven na het horen van de Voice of Prophecy radio-uitzendingen.
Terwijl Antonio zachtjes met de ober van het Witte Huis sprak, keken een paar ogen hem aan. Die ogen volgden de ober terwijl hij Antonio een glas water bracht. Toen Antonio het water aannam, hoorde hij een stem spreken.
‘Ober, wacht,’ zei de stem. “Wat heeft meneer van u gevraagd?”
‘Deze gast wilde dat we zijn whiskyglas verwisselden voor een glas met zuiver water, meneer de president,’ antwoordde de ober.
Lyndon Johnson stak een arm uit en overhandigde de ober zijn eigen glas whisky. “Breng me alsjeblieft ook een glas water,” zei hij.
Na de toast kwam de president naar Antonio toe en vroeg bijna fluisterend: “Waarom drink je niet zoals de anderen?” Met de hulp van de tolk antwoordde Antonio met een brede glimlach. “Toen ik jong was, beloofde ik mezelf dat ik nooit zou drinken, en vele jaren later hernieuwde ik die belofte aan God”, zei hij. “Tot nu toe werkt alles goed.”
De president stak een hand uit. “Gefeliciteerd dat je zo’n prachtig voorbeeld bent”, zei hij. “Ook ik ben een gelovig man. God zegene je.” Een stevige handdruk maakte een einde aan het gesprek.
Terwijl Antonio zich bij de receptie mengde, voelde hij nieuwsgierige blikken. Zijn gewoonte om geen alcohol te drinken, versterkt door zijn geloof, had geleid tot een onverwachte ontmoeting met een van de machtigste mensen op aarde. Zijn hart verheugde zich dat hij God in het Witte Huis had kunnen vertegenwoordigen.
Tegenwoordig probeert Antonio God elke dag te vertegenwoordigen in Concepción, Peru, waar hij woont met zijn vrouw, Enma. Hij is negenennegentig en zij is negentig – een levende getuige van hun overtuiging dat “of u nu eet of drinkt, of wat u ook doet, alles doet tot eer van God” (1 Korintiërs 10:31, NBV).
Zeg aan het Kerstkind dat het wegblijft, moeder!
Laat het niet komen, wij hebben geen stal,
Geen os en geen ezel, geen schapen, geen voeder.
Geen avondlucht open voor englengeschal.
*
Wij hebben geen geest meer die nog durft geloven,
Dat God waarlijk goed is; Geen wijzen zien op
In het holst van de nacht naar de sterren hierboven;
Geen lied houdt de maat van ons angst- harteklop.
*
Wij hebben hier enkel vijandige troepen
Tot heugenis der ziel aan uw heilige nacht
En de plicht om luidkeels ‘Heil Herodes’ te roepen
Met de kans om onschuldig te worden geslacht.
Anton van Duinkerken (geschreven tijdens de tweede wereldoorlog)
Goed Nieuws / HouVast 
Het gaat in het leven, niet alleen om onze woorden, maar ook om onze daden.
LikeLike