Geloof Geneest

bron van kracht & vernieuwing

Zo zijn we dan tenslotte gekomen bij het achtste onderdeel in de serie “Natuurlijke Geneesmiddelen”, of hulpmiddelen met goedkeuring van de hemel.
Alle zijn ze noodzakelijk. Het één kan niet zonder het andere. Naarmate iets verwaarloosd werd, kan het herstel daarvan des te belangrijker zijn.
We hadden het eerder over beweging, zonlicht, matigheid, rust, zuivere lucht, zuiver water, een goed voedingsprogramma, en vandaag sluiten wij deze rij af met het vertrouwen in de Goddelijke kracht, of anders gezegd, met het geloof in God. Dat is geen gemakkelijk onderwerp, vooral als je weet hoe verminkt het ooit werd.
Natuurlijk kan geloof iets heel individueel zijn, en bestaat het uit een korf van zekerheden (of de som van alles waar men aan vasthoudt. Maar laten we niet te rap tevreden zijn, en laten we onderzoeken wat God ons aanbiedt, als zekerheid voor vandaag en morgen, datgene wat ook mogelijk maakte dat onze Here Jezus het hier op aarde kon volhouden tot wanneer zijn woorden klonken “Het is volbracht”.
Of hoe Paulus, wanneer hij terugblikte op alle turbulentie, slagen en verwondingen die hij had geleden, kon besluiten : “Ik heb de goede strijd gestreden, de wedloop ten einde toe gelopen”.
Jezus, Paulus en alle gelovigen in de geschiedenis hadden een kracht, een houvast, een zekerheid. Door het geloof hadden zij gezien dat het leven op aarde niet het einddoel is, maar de proef. Hun oog was gericht op de eeuwige krans en om die te bereiken onderhielden zij contact met de Allerhoogste, baden en smeekten zij om geestelijke bijstand, en voedden zich met het Woord van God. Iedere belofte, iedere bemoediging, ieder getuigenis werd aangegrepen, en kwam tot leven. Voor hen, voor mij, voor jou. Maar niet zomaar. Gods woord is geen zelfbedieningszaak. Het is een geestelijke goudmijn van kracht, maar enkel als ze in het geheel wordt genomen en niet naar eigen goeddunken wordt samengesteld. “Niet alleen van brood zal de mens leven, maar van alle (ieder) woord dat van de mond van God uitgaat”
Het is voor veel mensen moeilijk om God te nemen op zijn woord. Veel mensen hun geest is bestormd met zoveel verwarrende gedachten, dat zij nog nauwelijks een eigen geloof kunnen vormen. Wat biedt God als middel tot genezing? De vraag waarom er zoveel verschillende christelijke kerken en waarom er zoveel tegenspraak is tussen al die groepen, is me zo dikwijls gesteld. Jaren geleden bezorgde het me kopbrekers en veroorzaakte het opstandigheid. Waarom hebben godsdiensten zoveel aanleiding gegeven tot oorlogen? Wat een verschil met het optreden van Jezus die zei dat als je een klap krijgt op je ene wang, je de andere ook moet aanbieden.  
Het naleven van Jezus’ principes is geen kleinigheid en snel worden compromissen gemaakt. Ja, als je de Bijbel leest, zijn er al snel een aantal dingen die je niet goed uitkomen en waar je liefst een bocht omheen maakt. Je zoekt verontschuldiging en je sluit aan bij die groep die het beste verklaart waarom dit niet van toepassing is. In al die compromissen vinden we het ontstaan van al die verschillende groepen die 90 % van de waarheid nemen, maar 2, 5, 10 of meer % in twijfel trekken, of onderwijzen als achterhaald of veranderd.
Gods Kerk heeft zich door de eeuwen heen gehandhaafd. Het is een “klein kuddeke” (Lucas 12:32), Neen, het zijn geen honderden miljoenen mensen, zelfs al goochelen wij graag met cijfers over christenen in de wereld. God is Zijn belofte altijd trouw gebleven, dat “de poorten van het dodenrijk zijn kerk niet zullen overweldigen”. (Matteüs 16:18)
Heb je er ooit bij stilgestaan dat veel christenen Gods waarheden prijsgeven ten gunste van eenheid en traditie?
In plaats van God op zijn woord te nemen, krijg je langzaam maar zeker de afbrokkeling van essentiële punten die Gods volk zo onderscheiden. 
Als je aan mensen vraagt of Gods wet nog bindend is, krijg je meestal bevestiging. Alleen is die wet gewijzigd door mensen… En welke wet moet je dan houden? Het probleem is niet nieuw. Het belang van de wet zorgde voor een controverse van ongeveer 50 tot 200 n. Chr. Het werd niet opgelost tot het Concilie van Nicea (325 n. Chr.) en Laodicea (363 n. Chr.), toen de Romeinse staat er bij betrokken was. De essentie van het conflict werd bewaard in de confrontatie tussen Polycrates van Klein Azië en Victor, bisschop van Rome in 190 n. Chr.
Victor van Rome probeerde later de kerken van Klein Azië te intimideren door zich aan te passen aan de praktijk van de Roomse (paas)zondag.
Polycrates schreef aan Victor: “Wij vieren de ware dag en voegen daar niets aan toe, noch nemen er niets van af. 
…Deze vierden allen op de veertiende dag het Pascha, volgens het evangelie, in geen enkel opzicht afwijkend, maar het voorschrift van het geloof volgend… en mijn familieleden vierden altijd de dag, waarop de mensen het gezuurde wegdeden. Daarom broeders, ik ben nu 65 jaar in de Heer en heb met de broeders in de wereld beraadslaagd en alle heilige Schriften bestudeerd en ben helemaal niet verontrust over die dingen waarmee ik word bedreigd om mij te intimideren. Want degenen, die groter zijn dan ik hebben gezegd, “Wij moeten God gehoorzamen in plaats van mensen”. (Eusebius, xxiv)
In de eerste eeuw had Paulus de mensen van Berea geprezen om hun benadering van “hem na te trekken” door dagelijks de Schiften te onderzoeken om te zien of hij de waarheid onder wees. (Handelingen 17:11) Hij spoorde de Tessalonicenzen aan om: “toetst alles en behoudt het goede”. (1 Tessalonicenzen 5:21) De hele eerste eeuw zien wij voortdurend, dat er in alles beroep gedaan werd op de Schriften.
De wereld van vandaag wordt geconfronteerd met ernstige problemen, zoals terrorisme, etnische conflicten, verval van morele grondbeginselen en milieuvernietiging die de toekomst van de mensheid bedreigen. Geconfronteerd met deze wereldomvattende uitdagingen zoeken (religieuze) leiders een gemeenschappelijke basis. Hun doel is om samen te werken en de demonen van geweld, oorlog, armoede, honger, sociale ongelijkheid, onrecht, materialisme en ecologische vernietiging te bestrijden. Het doel van deze inspanning is om één wereldgemeenschap op te richten, die alle kerken en alle religies samenbrengen in een “cultuur van liefde”, die alle kinderen van God omarmen. Dit is een edelmoedig doel. Maar zal het succesvol zijn of zal deze goedbedoelde poging tot een onverwacht einde komen? Het lijkt verrassend, maar deze beweging – en het resultaat – werd lang geleden voorspeld in de bladzijden van uw Bijbel.  De Bijbel openbaart, dat menselijke inspanningen om Christenen te verenigen en de religies van de wereld te harmoniseren, de mensheid in een valstrik leidt, die uiteindelijk zal mislukken. Wij moeten wereldgebeurtenissen gadeslaan en de waarheid van Gods Woord zoeken omdat oude profetieën vandaag tot leven komen!
Neem God op zijn woord en blijf bij het zuivere evangelie. We hoeven ons daarover niet te schamen, want net als Paulus, kan het ook onze ervaring worden dat het een kracht Gods is, voor allen die geloven. “Dan zijn wij niet meer onmondig, op en neer, heen en weer geslingerd onder invloed van allerlei wind van leer, door het valse spel der mensen, in hun sluwheid, die tot dwaling verleidt, maar dan groeien wij, ons aan de waarheid houdende, in liefde in elk opzicht naar Hem toe, die het hoofd is, Christus.” (Efeziërs 4)Werken
of geloven ?
Als ik sommigen hoor, lijkt het of ik een keuze moet maken tussen werken òf geloof. Overal in de Bijbel zien we dat het normale antwoord van gelovigen op het ingrijpen van God met actie beantwoord wordt.
Het is het werk van de duivel die zegt : “Ontspan je, houd ermee op je zorgen te maken over de werken. Het enige wat je moet doen is geloven…”
Lees bv. Hebreeën 11, waar we lezen over de gerechtigheid door het geloof. Iedereen die het in de praktijk brengt, doet ook iets.

Door het geloof heeft Abel God een beter offer gebracht…
Door het geloof heeft Noach de ark toebereid…
Door het geloof is Abraham in gehoorzaamheid getrokken…
Door het geloof weigerde Mozes…
Door het geloof zijn zij door de Rode Zee gegaan…
Door het geloof hebben zij allen iets gedaan…
Dat was gerechtigheid door het geloof, het normale antwoord op Gods demonstratie, Gods aanbod, Gods redding…
Veel mensen hebben van God een automaat gemaakt. Je gaat op je knieën en je vraagt vergeving…
Gods arm is niet te kort om te vergeven, maar het liefst zou God ons op een andere manier ontmoeten. Hij wil met ons op gelijke voet staan. Hij wil dat wij groeien in geloof én in daadkracht. Kijkend op Jezus moet het mogelijk zijn om vooruit te gaan. Hij nodigt iedereen uit om “Hem de eerste plaats te geven in het leven”.
We hebben een taak en in de ernst waarmee we ons antwoord geven ten aanzien van de zorg voor de aarde, en de zorg voor onze naaste en de zorg voor ons lichaam – zonder het te verheerlijken of er krampachtig mee bezig te zijn – blijkt of we begrepen hebben wat God op deze aarde heeft bedoeld.
De aarde kan een prachtige plaats zijn om te zijn. Kunnen we dat ZIEN ? En kunnen we zeggen dat door ons toedoen er één zonnestraal meer is die de hemel dichter bij de aarde bracht ? Wat we kunnen doen is misschien maar relatief, maar het is niet aan ons om de relatieve waarde ervan te bepalen. Positieve en negatieve actie staan nooit op zichzelf.
Elke daad is de voorloper van zoveel meer. Het is niet zo dat een negatieve daad – zonde – zomaar ongedaan gemaakt kan worden. De nagolf van bepaalde activiteiten kan de aanzet zijn voor gevolgen die de geschiedenis bepalen. Misstappen, vergissingen, fouten, ongeacht of ze opzettelijk, bewust of onbewust worden gepleegd, kunnen een ketting van gevolgen met zich brengen. De Bijbel leert ons dat dat zelfs eeuwen later nog kan gevoeld worden. Laten we gelukkig zijn dat we vandaag in alle vrijheid de Bijbel kunnen lezen en bestuderen.
Zo kunnen we leren uit de fouten van anderen (en onszelf). We krijgen een antwoord op levensvragen, en komen op heilige grond, waar God zich openbaart. God stelt zich aan ons voor doorheen zijn twee heilige boeken nl. de Bijbel en de levende natuur. Beide kunnen ons dichter bij God brengen. Beide ‘boeken’ dienen met respect behandeld te worden.
Misschien hebben we van God een beeld gevormd, maar van één ding mogen we dan zeker zijn : het klopt niet. God laat zich niet vatten in een afbeelding. En precies daarom krijgen wij het advies om niet te proberen Hem vast te leggen in “een gesneden beeld”, of ons geen surrogaat-god te scheppen.
Wie Hij is, laat zich het beste kennen doorheen het geschreven woord en de schepping. Wanneer je op de juiste golflengte van de Bijbel komt en gaat invoelen wat zijn verlossingsplan vanaf de schepping betekent, kom je in pure verwondering. Je houdt het niet voor mogelijk welk een liefdesbrief de Bijbel is : een groen licht van een op uitkijk staande Vader naar zijn verloren schapen… Laten we kijken op Jezus. Zei Jezus niet dat wie “Hem had gezien, ook de Vader had gezien” ?
Ik weet dat “geloofszaken” niet de populariteit genieten die ze verdienen. Het zou kunnen dat je zelf vindt dat het geloof niet op de eerste plaats kan komen… of dat je verwijst naar wandaden die ooit zijn gepleegd… in naam van God. Ik ben beschaamd voor alles wat zich zonder schroom in de naam van God voorstelt, zonder te begrijpen dat de naam moet beantwoorden aan de inhoud. Als je een doos krijgt met een grote strik, prachtig verpakt… maar er zit niets in, dan voel je je bedot. Daarom is geloof zonder werken net als een lege doos. Het is een illusie en het is vandaag echt geen unicum.
– De illusie van vrede, terwijl er geen verstandhouding of wederzijds begrip is.
– De illusie van vrijheid terwijl men de slaaf is van honderd-en-één verleidingen van deze maatschappij.
– De illusie van gezondheid in een wereld waar een leger van dokters en assistenten, therapeuten en gezondheidswerkers klaar staan om je te “behandelen” en de illusie dat zij daartoe het best geplaatst zijn.
– De illusie dat gezondheid en ziekte toevalsaangelegenheden zijn waaraan je niets kan doen.
– De illusie van sociaal zijn en sociaal leven, als je kan doen als iedereen, zelfs als de gevolgen asociaal discriminerend zijn op lange termijn.
– De illusie van wijsheid vanwege diploma’s en titels, terwijl je niet weet hoe goed te leven.
– De illusie van rijkdom, terwijl je als mens zo beklagenswaardig arm bent… Ja vrienden, lees er de eerste hoofdstukken van de brief van Johannes op Patmos (Openbaringen) op na. “Gij beseft niet dat gij zijt, de ellendige en jammerlijke en arme en blinde en naakte…” omdat wij leven in een wereld vol illusies, terwijl we bang zijn om onze ogen te openen.
Veel mensen verdoven zich op allerlei manieren… met voedings- en genotmiddelen en pseudo religie… omdat ze niet zouden zien en weten, opdat ze niet zouden wakker worden en beseffen… Het is te betreuren dat er zoveel Babylonische verwarring is en dat belangen vermengd worden met wat in essentie zo prachtig is, dat menselijke woorden tekort schieten. Het evangelie, het goede nieuws, is daarom zo verfrissend, vernieuwend, hoopgevend en waard om bestudeerd te worden. Het is niet wat mensen ervan maken en precies dààrom moeten we teruggaan naar de bron, en niet naar systemen en filosofieën die er rond zijn verweven.
“Het openen van uw woorden verspreidt licht.”
Psalm 119
Word niet ontmoedigd…
Het lijkt een thema voor alle tijden : de aantrekkingskracht van en de aandacht die besteed wordt aan het falen. Ook in de Bijbel zien we daarvan enkele staaltjes.
Toen David het met Goliath wilde uitvechten, maakten zijn broers hem belachelijk. De koning zei dat het hem nooit zou lukken en Goliath bespotte hem. Maar David liet zich hierdoor niet ontmoedigen. In plaats van zich te laten afleiden en verzwakken door de kritiek, sloot hij zijn oren ervoor en hield zich bezig met de overwinning.
We zien vaak afbeeldingen van Petrus die in de golven wegzinkt, maar hoe vaak zien wij afbeeldingen waarop we Petrus zien, wandelend op de golven ? Toch heeft Petrus het gedaan en is daarom een unicum van mensen die het ooit hebben gedaan ! God wil ons leiden naar de kant van de bemoedigers en de bemoedigden. Hij wil ons in staat stellen iets wezenlijks te betekenen voor anderen. Maar dat kunnen we pas na deze meerwaarde zelf aan den lijve te ondervinden en te beleven.
Wees een bemoediger en ervaar dat de bemoediging die je nodig hebt, dan naar je terug stroomt. Deel je positieve intenties mee, verspreid warmte, schenk aandacht, luister, cultiveer warme gevoelens voor de ander… in het begin kan dit moeilijk lijken, maar je zal zien dat wanneer je dat eenmaal onder de knie hebt, je een les voor het leven hebt geleerd. Hoe je leven eruit ziet heeft slechts te maken met die instelling. Laat het trieste landschap van ontmoediging achter je en je zult door de weiden van vertrouwen en over de snelweg van het geloof verder gaan, om vervolgens op te stijgen naar de hemel van verhoorde gebeden.