De Boom in Lady Ann’s Graf
In het Tewin kerkhof, op korte afstand van King’s Cross Station in Engeland, staat een grote vier-stammige boom die uit een graf groeit. Zijn aanwezigheid daar heeft veel speculatie veroorzaakt onder de inwoners van de buurt. Het graf van waaruit de boom groeit, is van Lady Anne Grimston.
Is de boom een monument van het ongeloof van een vrouw, of groeide hij daar louter bij toeval? Niemand weet het.
Lady Anne Grimston geloofde niet in leven na de dood. Toen zij op sterven lag in haar paleiselijke huis, zie ze tegen een vriend, “Ik zal net zo zeker opnieuw leven als dat er een boom uit mijn lichaam zal groeien.”
Ze werd begraven in een marmeren graf. Het graf was gemarkeerd door een marmeren deksteen om te verhinderen dat er iets met haar overblijfselen zou gebeuren, omringd door een ijzeren reling. Jaren later werd ontdekt dat de marmeren deksteen een beetje verplaatst was. Toen kwam er een barst in, en door de kier groeide een klein boompje.
De boom bleef doorgroeien, kantelde de steen en brak het gemetselde marmer totdat het het graf omringd heeft met haar wortels, en de reling uit de grond heeft gerukt met zijn massieve stronken. De boom in Lady Anne Grimston’s graf is een van de grootste in Engeland.
Was het toeval dat de boom daar deed groeien? Misschien nam de Almachtige haar uitdaging aan ?
Het met Slangen Gevulde Graf
Gerald B. Winrod, voormalig uitgever van het Amerikaanse Tijdschrift, “The Defender”, vermeldt een verhaal over een atheïst die erg vrijmoedig, blatant en uitgesproken was geweest tegen God en de Bijbel. Hij had God uitgedaagd door te zeggen, “Als er een God is, zal mijn graf door slangen gevuld worden.” Tijdens de begrafenis was het noodzakelijk om een slang van het graf te verwijderen voor de doodskist omlaag gelaten kon worden, terwijl de hovenier zei dat dat hij vier grote slangen gedood had op een keer, maar nog nooit een slang in een enkel ander graf gezien had.
Mr. Winrod’s informant zei dat hij in Ohio zou vragen om hem meer details te verstrekken, en in de loop van tijd ontving hij verdere informatie, samen met een foto van het bronzen monument van de atheïst, Chester Beddell, die gestorven was in 1908 op 82 jaar. De brief zei, “Mr. Beddell zei terwijl hij nog leefde dat er geen God was, en hij nooit in een geloofd had. Hij aarzelde niet om over deze dingen te spreken… Hij bouwde het monument jaren vóór zijn dood. Zijn standbeeld is gemaakt van brons, en in zijn opgeheven rechterhand is er een rol met deze inscriptie, “Universal Mental Liberty.” Onder zijn linker voet is een rol die de Bijbel voorstelt, met de inscriptie, “Bijgeloof.” Voor zijn dood maakte hij de volgende opmerking: “Als er een God is, of enige waarheid in de Bijbel, laat mijn lichaam met slangen gevuld zijn.” Sinds zijn begrafenis is het familiegraf vol met slangenholen geweest rond de grafranden. Slangen kunnen elke dag gezien worden als je het kerkhof bezoekt. Verleden jaar gingen 20 van ons op 30 Oktober, en zagen drie slangen. Buren zeggen dat hoe meer ze er doden, hoe meer er schijnen te zijn. Later kreeg Mr. Winrod de kans om zijn eigen observaties te maken. Toen hij in een conference in Youngstown betrokken was, werd hij met een auto naar North Benton gebracht. Hij vroeg een oudere man of hij hem kon vertellen waar het Beddell graf was. “Natuurlijk, iedereen die hier woont weet waar Chet Beddell begraven werd,” zei de oude man. “Je kan het niet missen–een groot monument in het kerkhof. Je zoekt zeker naar slangen?”
Later, zei een andere man, “Nou, als Beddell om slangen gevraagd heeft, heeft hij ze zeker gekregen!” Hij en zijn vrienden kwamen naar de plaats in kwestie waar ze het monument zagen, de opgeheven rol, de andere rol onder zijn voet, het strenge bronzen gelaat. Ze kwamen dichter bij het graf, met een camera in de hand. Was het een grap, of was het waar? Een van zijn metgezellen was de eerste die een slang zag. “Kijk daar,” schreeuwde hij. Ja! Daar was hij. Ze liepen om het graf heen en telden zes slangen. Zijn metgezel doodde er een. Hij fotografeerde er een. Ze namen ook andere fotos. De grafbewaarder vertelde hen dat hij er die morgen vier gedood had – hij had tot 20 slangen op een dag gedood. Uiteindelijk zei hij, “Ik weet niet zeker, maar misschien had de Heer er toch iets mee te maken.”
–E. Matheson in Gathered Gems. Psa.14:1; 53:1
De thuiskomst van Charles Coughlin
Prince Edward Island, in de Golf van St. Lawrence, maakte verslag van het vreemde nieuws van Charles Coughlin’s thuiskomst. Hij was oorspronkelijk van het eiland waar hij in 1895 begon te reizen en een paar jaar later terecht kwam in Galveston, Texas. Hij stierf daar en werd daar begraven. Op 8 September, 1901, veegde een verschrikkelijke West Indische orkaan door de Golf van Mexico heen, en veroorzaakte die historische ramp van het Zuidwesten die bekend staat als de Galveston overstroming. De wind blies met de verschrikkelijke snelheid van 135 mijl per uur, en het woedende water rolde over de stad. De wervelende stroming had het kerkhof volkomen uitgewassen, waar Charles Coughlin begraven was. Het water veegde de aarde weg alsmede de doodskisten, die de Golf in dreven. Vier en dertig jaar later, in 1935, kwam een drijvende doodskist aan bij de kust van Prins Edward Eiland. Na een onderzoek, vond men een naamplaatje met Charles Coughlin er op, dezelfde man die zijn Prince Edward Eiland tehuis zo veel jaren tevoren verlaten had. De wind en de golfstroom hadden de doodskist van de Golf van Mexico bij Galveston duizenden mijlen—helemaal rondom Florida heen de Atlantische Oceaan in en langs de kust tot de Golf van de St.Lawrence rivier.
Een ongebruikelijke manier voor een plaatselijke jongen om thuis te komen.
Goed Nieuws / HouVast 