Er zijn twee redenen waarom de wetenschap, die zoveel dingen goed ziet, het zo verkeerd heeft wat betreft vragen naar de oorsprong: ten eerste bestudeert de wetenschap de natuurlijke wereld en zoekt alleen in de natuurlijke wereld naar antwoorden. Ten tweede veronderstelt de wetenschap dat natuurwetten altijd dezelfde moeten zijn. Deze beide veronderstellingen zijn verkeerd als het gaat om de vraag naar de oorsprong.
De eerste vereist natuurlijke oorzaken voor natuurlijke gebeurtenissen. Dat werkt prima als je orkanen volgt. Het is erger dan waardeloos wanneer je het hebt over de oorsprong die begint met ‘In het begin schiep God de hemel en de aarde’. Wat kan de wetenschap ons leren over een oorsprong die volledig bovennatuurlijk was, terwijl zij het bovennatuurlijke in de oorsprong ontkent? Wat te denken van natuurwetten die altijd hetzelfde zijn? Dit lijkt logisch als je geen rekening houdt met deze tekst: ‘Door één mens is de zonde in de wereld gekomen en door de zonde de dood, en zo is de dood voor ieder mens gekomen, want ieder mens heeft gezondigd.’ Dit veronderstelt een natuurlijke omgeving die geheel anders is en die kwalitatief verschilt van alles waar de wetenschap nu mee te maken heeft. Een wereld waarin de dood niet bestond, is radicaal anders dan alles wat we vandaag kunnen bestuderen. Als je dus aanneemt dat ze erg op elkaar lijken, terwijl dat juist niet het geval is, zal ook dit tot fouten leiden.
Daarom denkt de wetenschap verkeerd over de oorsprong. Ze ontkent twee belangrijke aspecten van de schepping: de bovennatuurlijke kracht erachter en het radicale verschil tussen de oorspronkelijke schepping en die waarmee we nu te maken hebben.
Waar was jij ? / Vragen en antwoorden uit een Houvast-artikel
Goed Nieuws / HouVast 