Categorie: Natuurlijke Gezondheid

Dat goede glaasje Wijn…

Scientific Perspectives – Dr. Rick Westermeyer.

Velen van u hebben gehoord of gelezen dat matig alcoholgebruik gunstig kan zijn voor uw gezondheid. Hier is een voorbeeld van een persbericht van de New York Times van 11 december 1997. Het verklaarde dat “onderzoekers melden dat bescheiden drinken per saldo gezond is en dat de nadelige effecten van alcohol worden gecompenseerd door de voordelen van alcohol voor het hart.”

Als arts was het belangrijk voor mij om zelf naar de wetenschappelijke literatuur te gaan om het bewijsmateriaal te onderzoeken voordat ik patiënten zou gaan adviseren – zoals sommige artsen hebben gedaan – om alcohol voor medicinale doeleinden te gebruiken.

Eerst kreeg ik het originele onderzoeksartikel dat in december 1997 in het New England Journal of Medicine was gedrukt en daarna deed ik een literatuuronderzoek naar alle artikelen die de afgelopen drie jaar over alcohol zijn gepubliceerd. Wat ik ontdekte was nogal verrassend, gezien alle populaire berichtgeving in de pers over de heilzame en geneeskrachtige eigenschappen van alcohol. De grootste en langste studie tot nu toe werd gepubliceerd in de New England Journal of medicine in december 1997 en was getiteld “Alcohol Consumption and Mortality between Middle-aged and Elderly U.S. Adults”. (Thun et al., NEJM 1997; 337: 1705-14).

Het volgde negen jaar lang bijna 500.000 personen en rapporteerde een daling van 20% in de mortaliteit voor degenen van 35 tot 70 jaar tijdens de onderzoeksperiode van zij die ten minste één alcoholische drank per dag consumeerden in vergelijking met niet-drinkers. Ze schreven bijna alle lagere sterftecijfers toe aan de geneeskrachtige effecten van alcohol in bescherming tegen hart- en vaatziekten. Moeten artsen, vanuit puur medisch oogpunt, alcoholgebruik aanbevelen ter bescherming tegen hartziekten en ter bevordering van een goede gezondheid? Veel mensen hebben deze bevindingen geïnterpreteerd om te suggereren dat matig drinken van alcoholische dranken deel zou moeten uitmaken van een gezonde levensstijl.

Na zorgvuldige bestudering van het originele onderzoeksartikel van de New England Journal of Medicine (NEJM) en het bekijken van meer dan vijftig andere alcoholgerelateerde artikelen die in de afgelopen drie jaar in de medische literatuur zijn gepubliceerd, moeten de volgende punten in overweging worden genomen voordat alcohol voor medicinale doeleinden wordt gebruikt:

1) Alcohol is een gevestigde risicofactor voor tal van vormen van kanker. De NEJM-studie toonde een toename van 30% in borstkanker bij vrouwen die slechts 1 drankje per dag consumeerden. Dit droeg bij aan de reeds bekende verhoogde incidentie van mond-, keel-, slokdarm-, maag-, pancreas- en leverkanker geassocieerd met alcoholgebruik. (Rosener L. “Alcoholconsumptie en het risico op borstkanker.” Epidemiology Review 1993: 15:133-44). De enige reden dat een algemeen verlaagd sterftecijfer werd aangetoond in de alcoholconsumptie, was omdat veel meer mensen sterven aan hartaandoeningen dan aan kanker. Hoe kan een arts het hoofd bieden aan een patiënt die een langzame, pijnlijke dood sterft aan een kanker die duidelijk verband houdt met de alcohol die eerder was aanbevolen als een manier om de kans op een hartaanval met slechts 30% te verminderen, terwijl andere, minder risicovolle preventieve maatregelen beschikbaar zijn zonder kanker te veroorzaken als bijwerking?

2) Door alleen de 35- tot 70-jarigen te analyseren, gaf de studie niet nauwkeurig het levenslange risico van alcoholgebruik weer. Alcoholgerelateerd letsel is doodsoorzaak nummer één in de leeftijdsgroep van 15 tot 30 jaar. (McGinnis, J.M. “Werkelijke doodsoorzaken in de Verenigde Staten”, Journal of the American Medical Association, 1993; 279:2207-12)

3) Het mechanisme waarmee alcohol het hart beschermt, kan schadelijk zijn voor andere lichaamssystemen. Alcohol lijkt op twee manieren te beschermen tegen hartaanhechting. Ten eerste door het niveau van HDL-cholesterol te verhogen, wat de opbouw van atherogene plaque in de bloedvaten vermindert, en ten tweede door te werken als een “bloedverdunner” die stolsels vormt in de reeds vernauwde kransslagaders, wat in de meeste gevallen de eerste gebeurtenis is bij hartaanvallen. (Kannel, WB. “Serumcholesterol, lipoproteïnen en het risico op coronaire hartziekte”, The Framingham Study, Ann Int Medicine 1971: 38: 1224-32). Het verstoren van het delicate evenwicht in het bloedstollingsmechanisme kan gevaarlijk zijn. Een paar jaar geleden werd opgemerkt dat aspirine bloedverdunnende eigenschappen had die hartaanvallen voorkwamen. De eerste rapporten waren zo indrukwekkend dat duizenden artsen vrijwillig dagelijks aspirine begonnen te nemen als onderdeel van een studie om de voordelen op lange termijn te bekijken. Het onderzoeksproject werd voortijdig stopgezet toen werd vastgesteld dat de aspirinegroep een onverwacht hoge incidentie van hemorragische beroerte had. Terwijl ze probeerden een hartaanval te voorkomen door het bloed te verdunnen, stierven sommige van deze artsen, of raakten permanent gehandicapt door een bloeding in hun hersenen. Nu raden de meeste artsen aspirine alleen aan aan patiënten die al één hartaanval hebben gehad. De redenering is dat het risico op een tweede hartaanval groter is dan de door aspirine veroorzaakte beroerte en dat het potentiële voordeel opweegt tegen het risico. Het wijst duidelijk op het gevaar van interferentie, zoals alcohol doet, met het delicate evenwicht van het lichaam in dergelijke gebieden van bloedstolling. Bovendien is alcohol, hoewel het bepaalde soorten hartaandoeningen voorkomt, duidelijk in verband gebracht met hartritmestoornissen en cardiomyopathie die leiden tot congestief hartfalen. (Cowie, M.R. “Alcohol en het hart”, British Journal of Hospital Medicine, 1997; 57: 548-51).

4) De daling van 30% in het sterftecijfer als gevolg van hartaandoeningen die aan alcohol wordt toegeschreven, kan worden bereikt en overtroffen door andere, veel minder risicovolle methoden. Talrijke onderzoeken hebben aangetoond dat eenvoudige levensstijlmaatregelen het hartrisico met 50 tot 70% kunnen verminderen zonder de vele schadelijke bijwerkingen die zijn gedocumenteerd bij alcoholgebruik. (Miller, G.J. “Alcoholconsumptie: bescherming tegen hart- en vaatziekten en risico’s voor de gezondheid.” Int. Journal Epidemiology, 1990; 19:923-30)

5) De methodologie en analyse van het onderzoek doen twijfels rijzen over de geldigheid van de conclusies. Het moet duidelijk zijn dat alle onderzoeken met betrekking tot gezondheidsrisico’s en alcoholgebruik afhankelijk zijn van het correct invullen van vrijwillige vragenlijsten. Niemand volgt de patiënten echt om hun consumptie te documenteren of hun claims te verifiëren. Een van de redacteuren van de NEJM die een redactioneel antwoord schreef, wees erop dat de studiegroep rapporteerde dat hun jaarlijkse alcoholgebruik slechts de helft bedroeg van de schattingen per hoofd van de Amerikaanse overheid op basis van de productie en verkoop in de sector. (Potter, J.D. “Gevaren en voordelen van alcohol”. NEJM 1997: 337: 1763-

6). Hij wees erop dat deze onderzoeksgroep ofwel de gemiddelde Amerikaanse drinkgewoonten niet weerspiegelde, ofwel hun vragenlijsten niet nauwkeurig invulden. (Een derde mogelijkheid die hij niet noemde, zou zijn dat de helft van de in dit land geproduceerde alcohol in de afvoer wordt gegoten of wordt gebruikt om slakken te vangen). Iedereen die ooit met alcoholisten heeft gewerkt, weet dat ze hun drinkpatroon vaak ontkennen en sommigen hebben zichzelf misschien onnauwkeurig in de statistieken van de niet-drinkende groepen geplaatst, wat de geldigheid van de conclusies zou hebben beïnvloed. Bovendien sloot de NEJM-studie uit hun statistieken zonder uitleg 32.000 personen uit, die aan het begin van de studie kanker of cirrose hadden. Van deze zieken is bekend dat ze nauw verband houden met alcoholconsumptie en hun uitsluiting zou een duidelijk effect kunnen hebben op de sterftecijfers.

Natuurlijke Pijnbestrijding 3

uit Houvast 2 / 2017

In vorige brieven werd gewezen op het belang van het onderkennen van de oorzaak. Als een chronische ontsteking aan de basis ligt, moet de ontsteking opgespoord worden en stopgezet.

Als de ontsteking een voedingsoorzaak heeft, eveneens :

Natuurlijke pijnstillers, bestaan die wel? Of zijn we veroordeeld tot de pijnstillers die pijn als symptoom bestrijden, zonder het lichaam in balans te brengen? Ja die pijnstillers zijn er. Via reclame of via de farmaceutische industrie zal je ze niet vinden. Ook artsen kennen deze in het algemeen niet. Want artsen-bezoekers spreken er niet over.

Volg de natuur!

In 1986 gaf professor Erminio Costa, een beroemd neuroloog, een lezing met als titel “to follow where nature leads”.

Hierin sprak Costa met grote visie over hoe de natuur zelf onze onderwijzer kan zijn bij het ontwikkelen van nieuwe medicijnen. Hij benadrukte dat er een nieuwe innovatieve studie moet komen, waarbij het oude monocausal denken wordt afgewezen. Dat kunnen we doen door te volgen waarheen de natuur ons leidt, door gebruik te maken van helende en pijnstillende mechanismen die al in ons lichaam aanwezig zijn. We hoeven die mechanismen alleen maar te stimuleren, en ons lijf en de natuur doen de rest.

Het idee erachter is dat er in de natuur een hele serie moleculen voorkomen, die al van huis uit de balans in ontwrichte biologische systemen kunnen herstellen. Stoffen die ons lichaam zelf maakt. Stoffen met door de natuur geleide werkingsmechanismen. Gezien het laboratorium van de natuur de stempel draagt van haar Maker, zijn we nergens beter, dan zo kort mogelijk bij wat Hij heeft gemaakt. Wist je dat de gebruikelijke medicijnen geen genezing geven maar symptomen onderdrukken? Je kunt dan even de pijn niet voelen, maar ondergronds woekert het probleem verder. Natuurlijke moleculen doen meer dan alleen pijn stillen. Met natuurlijke pijnstillers bereik je meer in je lichaam dan met aspirines en paracetamol of iboprofen en opiaten. Dat zijn synthetische pijnstillers die pijn onderdrukken, je alarmsignaal saboteren en niets aan de oorzaak van de pijn doen. Bovendien veroorzaken deze veel bijwerkingen.

De meest onderzochte natuurlijke pijnstillers

Natuurlijke pijnstillers werken anders, en kennen geen bijwerkingen van betekenis. Voorbeelden van middelen die aansluiten bij het natuurlijke helingsvermogen van ons lichaam zijn: palmitoylethanolamide, alfa-liponzuur (veel merknamen), Boswellia preparaten en Curcuma. Daarnaast zijn er tal van andere helpers als MSM, DMSO, zuurstoftherapie, colloïdaal zilver en veel andere.

Er zijn natuurlijke stoffen die enorm veel onderzocht zijn, en waar honderden wetenschappelijke publicaties de werking en de veiligheid bij chronische pijnen ondersteunen. Dat zijn Palmitoylethanolamide, Alfa-liponzuur, Boswellia en Curcuma.

Voor chronische pijnen worden patiënten meestal naar huis gestuurd met bv paracetamol (zelfs tot 6-8 per dag). Of met stoffen zoals iboprofen, de NSAIDs. Deze middelen doven de pijngewaarwording door remmend te werken op enzymsystemen, zonder veel gerichtheid, met als gevolg mogelijke leverschade bij paracetamol of maagbloedingen bij NSAIDs. Het is merkwaardig dat eerst dit soort pijnstillers gebruikt worden, met alle gevaren, terwijl er natuurlijke alternatieven bestaan.

Het enige voordeel dat farmaceutische pijnstillers hebben, is dat ze vaak meteen een systeem remmen, blokkeren, waardoor snel effect bereikt wordt. Omdat natuurlijke pijnstillers aansluiten bij de mechanismen die het lichaam zelf heeft om weer in balans te komen, duurt het vaak langer voordat pijnstilling intreedt. Toch is bekend dat natuurlijke pijnstillers, zoals PEA direct pijnstilling kunnen geven, bv tijdens en na het trekken van een verstandskies. 

Voor acute pijnen kan je kiezen voor een farmaceutische pijnstiller, dan wordt de pijn als het middel aanslaat snel minder. Voor chronische pijnen, zoals bij reumapijnen, pijnen bij diabetes, lage rugpijn, pijn bij hernia, enz is het beter eerst een natuurlijke pijnstiller te kiezen en te kijken of die het leven dragelijker maakt. Bovendien kunnen deze natuurlijke pijnstillers / ontstekingsremmers gecombineerd worden met kruiden of andere substanties die wèl iets doen aan de oorzaak en de conditie van het lichaam verbeteren. 

Uiteraard is voorkomen ook hier veel beter dan genezen. Hoe is reuma ooit zo’n probleem kunnen worden? Is er sprake van verzuring? Is de voeding onvoldoende groen en veel te geconcentreerd? We zullen moeten graven naar de oorzaken of risico’s en die vermijden… en alles doen dat ontsteking vermijdt. Isq er een fysieke oorzaak, dan kunnen colloïdaal zilver of H2O2 een rol spelen om het ontstekingsniveau te verlagen.

Maandelijkse bijbelsamenkomsten 
“Woorden van eeuwig leven”
plaats : Erwetegem / Potaardestraat 2 – één maal per maand :

woensdag 24 november 2021 – 14-15.30 uur – “De oorsprong van het kwaad” Was de schepping niet perfect? Kon God niet voorkomen dat het kwaad (de zonde) in de wereld kwam, of had het kwaad toch een positieve bedoeling?

Natuurlijke Pijnbestrijding 2

uit Houvast 2 / 2017

Wat is de oorzaak van sluimerende chronische ontsteking?

  • Een daling van de productie van proteolytische enzymen
  • het niet genezen van chronische blessures met als gevolg pijn
  • Gifstoffen in de lucht, water en voedsel, maw. diverse vormen van intoxicaties, ook door vaccinaties, kwik, milieu, en door de stofwisseling gegenereerde afvalstoffen die te lang in het lichaam worden opgehouden
  • Slechte voedingsgewoonten, voedingskeuzes en levensstijl
  • bacteriële of virale infecties
  • Allergieën
  • Voorgeschreven en andere medicijnen
  • Auto-immuunziekten
  • Mentale en emotionele stress

Hoe kan je sluimerende ontsteking verminderen:

  • met enkele kleine acties:
  • Zorg dat je een goed gezondheids-team van professionals vindt om je te helpen de pijn te verminderen 
  • Bestudeer alles over voeding wat ook maar enige relatie heeft met  pijn en ontsteking (Zie ook de Module ontstekingen en pijnbestrijding)
  • Onderzoek of er sprake is van voedingstekoren, vitamines of mineralen, of er een relatie kan zijn met een stofwisselingsprobleem. Onthoud dat ziekte altijd in de darm huist ! 
  • Bestudeer de rol van de fysieke belasting en leer zo nodig over correctieve bewegingen (en houdingen) die pijn  verminderen en die je helpen om zo vrij mogelijk te functioneren 
  • Gebruik ontspannende ademhalingstechnieken om pijn te verminderen
  • Gebruik je verbeelding  en zet pijn  op het achterplan om pijn te verminderen. En niet in het minst, ga in gebed om hulp te vragen. 
  • Houd je aan een regelmatig slaappatroon met voldoende uren diepe slaap om pijn te verminderen

Dit zijn enkele algemene principes, die verder uitgebreid moeten worden met de individuele risico’s en invloeden. 

Het creëren van nieuwe gewoonten

Het creëren van nieuwe gezondheidsgewoonten is vaak in strijd met alles wat je weet, hoort, leest en doet. en is daarom wellicht één van de moeilijkste onderdelen. Mensen willen liefst gewoon doorgaan met hun leventje zonder iets te veranderen, en dat is een dilemma in een wereld die voortdurend verandert! Er kunnen veel gekende en ongekende onderdelen zijn in het programma die misschien moeilijk zijn, maar overwinnen is een ervaring die naar herhaling streeft!… Komt er discipline aan te pas? Zeker. Succesvolle verandering vereist de steun van de mensen om je heen. Als zij niet overtuigd of enthousiast zijn, maakt dat alles natuurlijk ook moeilijker. En het belangrijkste, het creëren van nieuwe gewoontes vergt geduld met jezelf. De attitude is de sleutel tot succes. Dus, niet vergeten dat deze eenvoudige veranderingen misschien een jaar kosten om “je gewoonte”  te worden… en het zou kunnen dat je vindt dat die pijn NU meteen moet verdwijnen. 

OK dan moeten we even kijken naar enkele natuurlijke hulpmiddelen, maar vergeet zeker de eerder genoemde stappen niet ! 

wordt vervolgd

Maandelijkse bijbelsamenkomsten 
“Woorden van eeuwig leven”
plaats : Erwetegem / Potaardestraat 2 – één maal per maand :

woensdag 24 november 2021 – 14-15.30 uur – “De oorsprong van het kwaad” Was de schepping niet perfect? Kon God niet voorkomen dat het kwaad (de zonde) in de wereld kwam, of had het kwaad toch een positieve bedoeling?

Natuurlijke Pijnbestrijding

uit Houvast 2 : 2017

Jezus, in dat bittere uur van zijn lijden, gaf slechts uiting van zijn lichamelijke strijd in de woorden “Mij dorst”. Zoals gebruikelijk was, werd aan de terechtgestelden het gebruik van zure wijn toegestaan, wat een lichte bedwelmende invloed had, maar toen de zure wijn aan Jezus’ lippen werd gebracht, weigerde Hij om te drinken. Hij zou bij volle bewustzijn en zonder andere hulp deze lijdensbeker tot de bodem drinken. 

Vandaag gebruiken miljoenen mensen – waarvan ook velen zonder pijn – allerlei middelen om verzachting of vlucht uit de realiteit te vinden of om hun leven draaglijker te maken. Als ook u te maken hebt met pijn, gaan we misschien gemakshalve zoeken naar een snelle oplossing om directe verlichting te vinden. Maar zoals met alle gevolgen, zou men eerst moeten nagaan of er voorkoombare oorzaken zijn, die vermeden kunnen worden. Achter pijn zit dikwijls een aandoening of ziekte zoals rugpijn, nekpijn, kniepijn, pijn in de schouder, pijn in de elleboog, pols, enkel, pijn in de voet, zenuwpijn, sinuspijn, artritis, of hoofdpijn? Of het nu komt door overbelasting, verkeerde beweging, of gebrek eraan, door voedingsoorzaken of door vitaminen- of mineralengebrek, bij lijden aan pijn gaan mensen op zoek naar verlichting.

Pijn eist zijn tol, vooral wanneer het lang duurt. Omgaan met pijn is vermoeiend en kan leiden tot humeurigheid, depressie en angst.

Soms kunnen eenvoudige levensveranderingen aanzienlijke verlichting van de pijn aanbieden. Deze principes zijn niet nieuw en zijn niet ingewikkeld, maar ze zijn niet vaak beoefend. En misschien zal dit artikel daar verandering in brengen.

Het grote geheim is … Maak kennis met de “itissen”. U kent ze waarschijnlijk al: bursitis, sinusitis, tendinitis, gastritis, colitis, bronchitis, keelontsteking, amandelontsteking, hepatitis, gingivitis, en de immer populaire artrose en reumatoïde artritis.

Wat hebben al deze aandoeningen met elkaar gemeen? Het antwoord is … een lichte vorm van chronische ontsteking. Het achtervoegsel ‘itis“ betekent ontsteking.

Als je ergens tegenaan loopt, of valt of er is een fysieke beschadiging, gaat dat vaak gepaard met een lichte ontsteking, en je noemt het een acute ontsteking. Acute ontsteking is een normale reactie van vasculaire weefsels tegenover irriterende stoffen in het lichaam. Dit soort inflammatie biedt bescherming door het verwijderen van de bron van  irritatie met de instroom van een eiwit genaamd circulerende immuuncomplexen (CIC). Bijvoorbeeld, in een verstuikte enkel verzamelt de CIC zich nabij de schade en veroorzaakt pijn en zwelling. Pijn is een herinnering aan het letsel. Zwelling voorkomt beweging en meer letsel. Wanneer de schade begint te genezen, produceert het lichaam proteolytische enzymen om zwelling te verminderen en ons te helpen terug te keren naar de normale toestand.

Het probleem is dat met de leeftijd, we minder proteolytische enzymen produceren, en het lichaam blijft lang nadat het vereist is in een verhoogde staat van ontsteking. Langdurige condities van ontsteking veroorzaken schade aan weefsels en organen en creëren symptomen van pijn en orgaanfalen.

Chronische ontsteking is een ernstig gezondheidsrisico

Dr. James Beckerman, cardioloog bij het Hart en Vascular Institute in Portland, Oregon, schreef in een artikel: “C-reactief proteïne (CRP) verhoogt onder elke omstandigheid die ontsteking veroorzaakt in het lichaam, zoals trauma, hartaanval of beroerte, infecties en artritis. Tijdens een hartaanval, beginnen de CRP- niveaus te stijgen na ongeveer 6 uur en bereiken een piek na ongeveer 50 uur.” Onderzoekers hebben gemerkt dat hoe hoger het CRP is tijdens de aanval, hoe groter het risico van overlijden of langdurige problemen, zoals chronische harfalen.

Dr. Nicholas Perricone, beschouwd als de vader van de beroemde “ontstekingstheorie van het ouder worden,” is een gecertificeerd klinisch dermatoloog en de auteur van vier New York Times bestsellers over ontsteking en de effecten ervan op het lichaam. Dr. Perricone concludeert dat de ontsteking de enige grote activator van veroudering en leeftijdsgerelateerde ziekten is.

Als je vermoedt dat je een verhoogd niveau van ontsteking zou kunnen hebben in je lichaam, vraag dan de arts om een C-reactief proteïne (CRP) test. Deze test zal je niveau van ontsteking meten en bepalen wat je gevarenprofiel is. 

wordt vervolgd

Olijven

De olijfboom is beroemd om zijn overlevingskunst in onvruchtbare gebieden en staat om die reden bekend als symbool voor hoop en nieuw leven. Interessant is dat in dit kader de duif (een symbool van vrede en hoop) aan het einde van de zondvloed door Noach erop uit wordt gestuurd (Gen. 8:9) om droog land te zoeken en (bij de tweede keer) tegen de avond terug kwam met een olijfblad in haar snavel (Gen. 8:11). Blijkbaar was deze boom zelfs in een verwoeste aarde, zoals na de zondvloed, in staat om te overleven.

Was het een onsmakelijke ervaring?

Iemand die op vakantie wel eens een olijf van de boom heeft geplukt zal ervaren hebben dat de vrucht zo van de boom een afschuwelijke smaak heeft. Ondanks veel spoelen zal het niet meevallen om de bittere, onverdraaglijke smaak uit de mond te krijgen. Toch zijn olijven goede en in alle opzichten aan te bevelen vruchten. Er wordt beweerd dat er groene en zwarte olijven zijn. Maar in feite zijn het dezelfde. Ze zijn alleen op verschillende momenten van het jaar geplukt. De zwarte olijven zijn echter door en door rijp. Olijfbomen zijn meestal relatief klein, met overblijvende, ovale, tegenoverstaande, blinkende bladeren, die bovenaan donkergroen en onderaan zilverkleurig zijn. Ook de groenwitte, eenbladige bloemen zijn klein en komen in okseltrossen voor. In het Middellandse-Zeebekken zijn er een dertig soorten. Boven de 500 m grens worden zij bijna niet aangetroffen. De olijfboom is bestand tegen lichte vorst van niet meer dan minus 8° C.

De olijf is een vrucht met één “pit” en heeft geen vaste vorm of grootte. Doorgaans worden groene olijven in november en zwarte omstreeks de jaarwisseling geplukt. Zwarte olijven hebben de grootste voedingswaarde. Meestal worden olijven die niet rijp zijn, in een alkalische oplossing gedompeld om de bittere smaak weg te nemen. Jammer genoeg gaan op die manier zeer waardevolle vitaminen verloren.

Olijven worden met de hand geplukt of van de boom geschud. Als de vrucht rijp is, valt die vanzelf af. De bessen zijn dan zwart en beginnen te rimpelen en kunnen zelfs drogen aan de boom. Ze zijn dan gemakkelijk te bewaren.

De kleur van een olijf is niet noodzakelijk gerelateerd aan zijn rijpheid. Veel olijven beginnen groen en worden zwart als ze volledig rijp zijn. Sommige olijven beginnen echter groen en blijven groen of geel wanneer ze volledig rijp zijn, terwijl andere zwart worden en zwart blijven. In Spanje en Griekenland, waar de meeste olijven vandaan komen, zijn olijven groen, paars of zwart en worden droog of in pekel bewerkt.

Behandeling met water, pekel en loog zijn de meest gebruikelijke behandelingsprocessen voor olijven, en elk van deze behandelingen kan de kleur en samenstelling van de olijven beïnvloeden.

Olijven hebben tientallen gezondheidsbeschermende voedingsstoffen, en recente studies hebben gekeken naar olijfvariëteiten, olijfverwerking en veranderingen die plaatsvinden. De algemene conclusie van deze studies is opwindend voor iedereen die van olijven houdt. Zwarte olijven in Griekse stijl, groene olijven in Spaanse stijl, olijven in Kalamata-stijl en veel verschillende methoden voor olijvenbereiding bieden waardevolle antioxiderende en ontstekingsremmende voedingsstoffen. Hoewel er veranderingen zijn die optreden tijdens het rijpen van olijven en de geneeskracht van olijven – bijvoorbeeld verminderde oleuropeïne in geavanceerde stadia van rijping, maar verhoogde hoeveelheden anthocyanen – is het onmogelijk om een enkele soort uit te sluiten. Hydroxytyrosol, een olijffytonutriënt dat al lang in verband wordt gebracht met kankerpreventie, wordt nu beschouwd als potentieel helper om botverlies te voorkomen.

dan nodigen we je graag uit :

op onze maandelijkse Bijbelstudie te Erwetegem

Kom luisteren wat de Bijbel te vertellen heeft. Geen boek dat alleen maar op de vingers tikt. Maar een gids voor een succesvol leven. Graag aanmelden : 0484 40 50 05

Vijgen

De vijgen”boom” geeft veel schaduw, vandaar dat de profeet Micha zegt “Ieder zal zitten onder zijn wijnrank en onder zijn vijgenboom” (Micha 4:4) Ook in andere passages zoals de regeringsperiode van Salomo werd ditzelfde gezegd (1 Kon 4:25). Het is een manier om te zeggen dat mensen in vrede zullen leven, en dat in hun behoefte zal worden voldaan. Voor de Joodse rabbi was “onder de vijgenboom” een gebruikelijke plaats om zich bezig te houden met de dingen van God.

Vijgen verwerkt tot een vijgenkoek wordt als geneesmiddel gebruikt door de profeet Jesaja bij koning Hizkia. Hij laat deze ‘vijgenkoek’ leggen op de zweer die Hizkia zo ziek maakt (2 Kon 20:7; Jes 39:21). Nu lijkt deze therapie in de eerste instantie op kwakzalverij, maar dat is niet zo. Een vijgenkoek was een plak gedroogde vijgen, zoals we die vandaag nog kunnen kopen. Deze gedroogde vijgen hebben een hoog suikergehalte en was vroeger een beproefde therapie om zweren en etterende wonden te behandelen. Geconcentreerde suikeroplossingen, zoals deze vijgen maar bv. ook honing, zijn sterk hygroscopisch. Dat wil zeggen dat het de neiging heeft om vocht aan te trekken. Als deze op wonden en zweren worden gelegd, wordt op natuurlijke wijze het wondvocht en de pus uit de zweren gezogen (met de schadelijke bacteriën!). De ziekmakende microben sneuvelen daarbij door de natuurlijke suikerconcentratie. Dat is de reden waarom gedroogde vruchten niet snel bederven. In ieder geval de wond wordt hierdoor weer schoon en in zekere mate steriel, waardoor er genezing optreedt.

In de Bijbel lezen we dat Jezus als hij zich op een keer in de omgeving van Jeruzalem bevindt hij naar een vijgenboom loopt om te kijken of er wat eetbaars aan was (Mat. 21:19; Mark. 11:13). Dit blijkt niet het geval te zijn en vervolgens vervloekt Hij de boom. Nu is de tijd waarop Jezus op de boom toeliep nauwkeurig bekend. Het was na de intocht in Jeruzalem (Mark. 11:1-11), in het voorjaar vlak voor het Pasha. Vandaar de opmerking het was de tijd der vijgen niet (Mark. 11:13). Als in het voorjaar aan de vijgenboom de bladeren tevoorschijn beginnen te komen, verschijnen er aan de uiteinden van de twijgen kleine groene vruchtjes. Deze vruchten worden door de Arabieren taqsh genoemd en zijn eetbaar. Nu zijn deze taqsh min of meer verscholen tussen de bladeren en om ze te ontdekken moet je er naar toe lopen en ze van vlakbij bekijken. Zo liep ook Jezus naar die vijgenboom om te kijken of er al van die kleine vruchtjes aanzaten. Hij wist dat het nog niet de tijd voor vijgen was, maar Hij kon wel taqsh verwachten… maar die waren er niet.

De vijg is eigenlijk geen vrucht. Het is eerder een vlezige bloeiwijze. De bloemen zitten in de groene, peervormig uitgegroeide bloembodem: de vrouwelijke onder in de holle ruimte, de mannelijke boven bij de kleine opening. De vruchten worden 5-8 cm lang, zijn eerst groen, en rijpen naar hun kleur. Het vruchtvlees is groen of rood, smaakt aangenaam zoet en bevat een heleboel kleine zaadjes.

Een vijg is niet zomaar een vijg…

Om te beginnen kan je vijgen vers eten. Dit is één van de verrukkelijkste vruchten en het moet gezegd worden dat 2021 „een matig vijgenjaar is geweest”. Wat het najaar nog zal brengen moeten we nog zien, maar de vijgenliefhebbers zullen hun hartje kunnen ophalen hebben. Vijgen hebben een zacht (en liefst lang) voorjaar nodig, zodat ze snel uitlopen en aan de vruchtzetting beginnen. Een goede vijgenboom kan massaal vruchten geven, vooral in Zuiderse landen, waar het spreekwoord gold dat één vijgenboom één persoon een heel jaar in leven kan houden…

Er zijn veel soorten – ook bij ons. Ik heb geëxperimenteerd met vier soorten, waarvan sommige vroeg afrijpen en sommige voor het najaar zijn. Ik ben ook volop aan het vermeerderen… en hoop dit in de volgende jaren met u te kunnen delen.